Dawno nieaktualne. Teraz jest znów normalnie

1328 Wielość nazw, jakimi jest określany ten sakrament, wyraża jego niewyczerpane bogactwo. Każda z nich ukazuje pewien jego aspekt. Nazywa się go:
Eucharystią, ponieważ jest dziękczynieniem składanym Bogu. Greckie wyrazy eucharistein (Łk 22,19; 1 Kor 11, 24) i eulogein (Mt 26, 26; Mk 14, 22) przypominają żydowskie błogosławieństwa, które - szczególnie podczas posiłku - wychwalają dzieła Boże: stworzenie, odkupienie i uświęcenie.

1329 Wieczerzą Pańską 135 , ponieważ chodzi o Ostatnią Wieczerzę, którą Chrystus spożył ze swymi uczniami w przeddzień męki, i zapowiedź uczty godów Baranka 136 w niebieskim Jeruzalem.
Łamaniem Chleba, ponieważ ten obrzęd, charakterystyczny dla posiłku żydowskiego, został wykorzystany przez Jezusa, gdy błogosławił i dawał uczniom chleb jako gospodarz stołu 137 , zwłaszcza podczas Ostatniej Wieczerzy 138 . Po tym geście uczniowie rozpoznają Jezusa po Zmartwychwstaniu 139 . Pierwsi chrześcijanie będą w ten sposób nazywać swoje zgromadzenia eucharystyczne 140 . Oznacza to, że wszyscy, którzy spożywają jeden łamany Chleb Chrystusa, wchodzą we wspólnotę z Nim i tworzą w Nim jedno ciało 141 .
Zgromadzeniem eucharystycznym (synaxis), ponieważ Eucharystia jest w zgromadzeniu wiernych, które jest widzialnym znakiem Kościoła 142 .

1330 Pamiątką Męki i Zmartwychwstania Pana.
Najświętszą Ofiarą, ponieważ uobecnia jedyną ofiarę Chrystusa Zbawiciela i włącza w nią ofiarę Kościoła. Używa się także nazwy ofiara Mszy świętej, "ofiara pochwalna" (Hbr 13, 15) 143 , ofiara duchowa 144 , ofiara czysta 145 i Święta, ponieważ dopełnia i przewyższa wszystkie ofiary Starego Przymierza.
Świętą i Boską liturgią, ponieważ celebrowanie tego sakramentu zajmuje centralne miejsce w całej liturgii Kościoła i jest jej najgłębszym wyrazem. W tym samym znaczeniu nazywa się również ten sakrament celebrowaniem świętych Misteriów. Mówi się także o Najświętszym Sakramencie, ponieważ jest to sakrament sakramentów. Nazwa ta odnosi się szczególnie do postaci eucharystycznych przechowywanych w tabernakulum.

1331 Komunią, ponieważ przez ten sakrament jednoczymy się z Chrystusem, który czyni nas uczestnikami swojego Ciała i swojej Krwi, abyśmy tworzyli z Nim jedno ciało 146 . Nazywa się jeszcze Eucharystię rzeczami świętymi (ta hagia; sancta) 147 i jest to pierwotne znaczenie "komunii świętych" (świętych obcowania), o której mówi Symbol Apostolski. Nazywa się ją również chlebem aniołów, chlebem z nieba, lekarstwem nieśmiertelności 148 , wiatykiem...

1332 Mszą świętą, ponieważ liturgia, w której dokonuje się misterium zbawienia, kończy się posłaniem wiernych (missio), aby pełnili wolę Bożą w codziennym życiu.

Tak Ci się wydaje, bo nie rozumiesz. Ofiara Chrystusa nie jest powtarzana tylko uobecniana, aby każdy z nas miał okazję w niej uczestniczyć. Przydałoby się trochę lektury na temat

"Eucharystia uobecnia i - w sposób sakramentalny -
na nowo urzeczywistnia odkupieńczy czyn Chrystusa, który „tworzy" Kościół, Jego Ciało."
"Mulieris Dignitatem" (15.VIII.88)

Mam więc rozumieć, że Msza to takie teatrum misteryjne, w którym każdy obdarzony odrobiną wiedzy i wyobraźni ma okazję duchem przenieść się w czasie i stanąć pod Krzyżem? A teatrum to obudowane jest wokół pewnego cudu?*

A co to jest "sposób sakramentalny" i czym się różni od sposobu zwykłego? Brzmi to niezwykle duchowo i zatrważająco pusto.

I dlaczego słowo "tworzy" ujęto w cudzysłów? Plącze się tu jakiś powidok herezji, jakoby Ofiara Jezusa nie miała rzeczywistego związku z trwaniem Kościoła. Jeśli to jest metafora, to jak brzmi dosłowne sformułowanie?

Właśnie na sposób sakramentalny, czyli dokonywany przez czynność sakramentalną. Jaki to sposób? Ano taki, że nie biczują już Jezusa, nie przybijają do krzyża, a jednak uczestniczymy (poprzez uobecnienie) właśnie w tym akcie.

Bardzo niejasne. Jak możemy uczestniczyć w czymś, co nie ma miejsca, nie zachodzi?

Biorąc pod uwagę konstrukcję Mszy i czynności w niej dokonywane powiedziałbym, że uczestniczymy raczej w Ostatniej Wieczerzy niż w Drodze Krzyżowej. Który moment Mszy odpowiada okrzykowi "Eli, eli, lama sabachtani"?

Uobecnienie rozumiem tak, że Jezus obecny jest na Mszy swoim Ciałem i Krwią - mam jednak wrażenie, że chodzi tu o coś innego.

Choć jest to ta sama ofiara co na krzyżu dokonana

Ofiara Eucharystyczna (Msza św.) - w rzymskokatolickim nauczaniu - nie jest tę samą ofiarą, co ofiara krzyża. Jest w niej co prawda ta sama żertwa ("to, co jest ofiarowane" - Jezus Chrystus), jest ten sam ofiarujący (który dokonuje ofiary), lecz różny jest sposób ofiarowania. Msza św. jako taka jest - w rzymskokatolickim rozumieniu - sama w sobie i każda poszczególna ofiarą (aktem ofiarnym) przebłagalną składaną za grzechy żywych i umarłych.
Zob Encyklika Mediator Dei papieża Piusa XII z 1947 r.: Ofiara Eucharystyczna ustanowiona przez Chrystusa jako prawdziwa ofiara i różna od Ofiary Krzyża, nie z racji żertwy i głównego Kapłana, lecz z racji ofiarowania.

Ofiara Chrystusa złożona na Krzyżu za nasze grzechy jest jedna i prawdziwa, ale obok niej jest także, różna od niej, ofiara Mszy św. - także składana na przebłaganie za grzechy nasze.[...] W doktrynie rzymskokatolickiej każda jedna Msza jest prawdziwą ofiarą przebłagalną, a nie tylko jak głosili nasi Reformatorzy uobecnieniem rzeczywistości jednej, raz na zawsze złożonej ofiary.

"Wejrzyj, prosimy, na ofiarę Twojego Kościoła, uznaj, że jest to ta sama ofiara, przez którą nas chciałeś pojednać ze sobą".