Nie rozumiem w jaki sposób można w tej sytuacji użyć słowa "uobecnienie" biorąc pod uwagę jego znaczenie w słowniku języka polskiego.

Nie. Inaczej można je zadać np. tak: w jaki sposób uobecnia się śmierć Jezusa na mszy, skoro nikt tam nie ginie, a Jezusa nie widać?

Nie chcę dyskutować na ten temat i nie widzę sposobu w jaki z obecności w danym miejscu i chwili Jezusa - wszechobecnego Boga miałaby wynikać uobecnienie śmierci Jezusa - człowieka.
Uobecnienie to zjawisko dość namacalne. O ile uobecnienia wszechobecnego, niematerialnego Boga może nie być widać, o tyle uobecnienie śmierci człowieka powinno być jednak zauważalne i rozróżnialne od nieuobecnienia.

Jeśli coś jest niepostrzegalne zmysłami, ergo niedoświadczalne, to jak możesz pisać, że to się uobecnia? Jak się ma takie abstrakcyjne, niematerialne i niepostrzegalne zdarzenie do prawdziwej śmierci Jezusa z krwi i kości?

Zencognito, zadajesz te pytania po to, by zrozumieć czy po to, by coś komuś udowodnić?

Nie, a Jego ofiara nie jest wieczna (w tym sensie jak tu podałeś).
To jest uobecnienie tej ofiary - nie powtórzenie, nie wspomnienie, nie pamiątka, nie "na nowo" - ale uobecnienie tu i teraz jedynej ofiary, która się dokonała w historii

Według 1969 "Institutio Generalis", par.7: Uczta Pańska albo Msza jest synaksą, czyli świętym zgromadzeniem Ludu Bożego pod przewodnictwem kapłana w celu świętowania pamiątki Pańskiej.

2. Ofiarny charakter Mszy świętej, uroczyście stwierdzony przez Sobór Trydencki, zgodnie z całą tradycją Kościoła 1, został na nowo wyrażony przez Sobór Watykański II, który o Mszy wypowiedział te znamienne słowa: �Nasz Zbawiciel podczas Ostatniej Wieczerzy (...) ustanowił eucharystyczną Ofiarę swojego Ciała i Krwi, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić ofiarę krzyża i tak powierzyć Kościołowi, umiłowanej Oblubienicy, pamiątkę swej męki i zmartwychwstania� 2.

To, czego w ten sposób uczy Sobór, stale wyrażają formuły Mszy. Albowiem nauka wyrażona ściśle tym zwrotem Sakramentarza leoniańskiego: �Ilekroć sprawujemy tę ofiarę na pamiątkę Chrystusa, dokonuje się dzieło naszego odkupienia� 3, we właściwy sposób i dokładnie jest rozwinięta w Modlitwach eucharystycznych; w nich bowiem kapłan, dokonując anamnezy, zwraca się do Boga w imieniu całego ludu, składa Mu dzięki oraz przedstawia żywą i świętą Ofiarę, to znaczy dar ofiarny Kościoła i Hostię, której ofiarowaniem sam Bóg chciał być przebłagany 4, oraz prosi, aby Ciało i Krew Chrystusa były Ofiarą miłą Ojcu i zbawienną dla całego świata 5.

W ten sposób w nowym mszale prawo modlitwy Kościoła odpowiada stałemu prawu wiary, które nam przypomina, że wyjąwszy sposób ofiarowania, jednym i tym samym jest Ofiara krzyża i jej sakramentalne odnowienie we Mszy, którą podczas Ostatniej Wieczerzy Chrystus Pan ustanowił i jej sprawowanie zlecił Apostołom na swoją pamiątkę, oraz że Msza jest jednocześnie Ofiarą uwielbienia, dziękczynienia, przebłagania i zadośćuczynienia.
http://www.kkbids.episkopat.pl/wprowadz ... /wstep.htm