Ostatniej niedzieli trafiłem na Mszę w bazylice franciszkanów w Krakowie. Przepiękny kościół, siedząc w bocznych stelach i kontemplując witraże Wyspiańskiego można zapomnieć, że mamy XXI wiek. :-) O tym jednak przypomniał następujący akcent wielonarodowościowy. Do Mszy służyło dwóch czarnoskórych braciszków - i obaj czytali kolejne czytania. O ile to z księgi Mądrości jeszcze jakoś poszło, to fragment Listu do Hebrajczyków zabrzmiał już jako jeden wielki bełkot - nie dało się zrozumieć prawie ani słowa i słychać było, że czytanie po polsku jest kolesiowi zupełnie obce.

Czy takie sprawy - zrozumiałość lektora - regulują jakoś przepisy kościelne? Czy to może dowolność miejscowej wspólnoty?

przpeisy przepisami, a zdrowy rozsądek w Liturgii niezbędny. Powinien to drugie czytanie przeczytać celebrans albo ten sam lektor, który czytał pierwsze. Bo Słowo ma byc zrozumiałe dla wszystkich obecnych.

Jest oczywiste, że podstawowym kryterium dopuszczenia człowieka do posługi lektora jest jego dykcja, sposób czytania.

Przecież lektor czyta nie ot tak sobie - ale po to, aby ludzie zrozumieli co czyta. Jeśli tego nie ma - nie powinno mu się pozwolić czytać.

Można by tutaj sobie zadać pytanie czy przeszedł on kurs lektorski ...
Skoro czytać nie umiał to wątpię w to aby przeszedł kompletny kurs, albo chociaż zaczął bo to jest niedopuszczalne.

Lektor jest po to aby przekazać ludziom słowo, czyli KAŻDY powinien rozumieć to co z ambony się czyta.

Służyć to nawet mogło 2 murzynów, 3 chińczyków i arab, ale czytanie mszalne jednak powinno przypaść w udziale Polakowi albo komuś, kto po polsku umie czytać i rozumie co czyta (raz na mszy u Dominikanów Ewangelię czytał bodajże Białorusin ale akcent miał tak wyrobiony, że gdyby nie informacja celebransa o narodowości czytającego nie zorientowałbym się nawet że to nie Polak). Poza tym: od czego są lektorzy? A jeśli ich nie ma, to przecież celebransowi korona z głowy nie spadnie jak przeczyta czytanie mszalne.