A to ja mam właśnie na odwrót. Kiedy jeszcze byłam nieświadoma różnych rzeczy (jako dziecko), nie ciągnęło mnie za bardzo do kościoła. To znaczy lubiłam iść raz w miesiącu do spowiedzi, w niedzielę na Mszę etc.. Ale żeby np. kolekcjonować wszystkie majówki, różańce, roraty etc. NIGDY, uznawałam to za przesadę, wszystkie te nabożeństwa odprawiałam od czasu do czasu, z resztą trochę się też stresowałam w kościele no i nie zawsze zdrowie dopisywało...

Dopiero kiedy pierwszy raz poczułam obecność Boga w moim życiu wszystko się odmieniło i poczułam wielką tęsknotę za Nim.. Od razu była chęć zostawania w tygodniu na Eucharystii, od kilku lat szukam każdej możliwej okazji do spotkania z Nim w Eucharystii, w nabożeństwach... We Mszy jest taka wielka siła i miłość, nigdy nie jesteśmy bliżej Boga niż właśnie wtedy... No, ale nie wszystko jest takie piękne... Np. u mnie przeszkodą są rodzice! Im wyraźnie nie podoba się to, że chodzę codziennie do kościoła. Czasami się udaje, ale przeważnie się nie udaje. A że nie jestem pełnoletnia to nie zawsze mogę o sobie decydować, chociaż niektórym się to pewnie wydaje dziecinne, że nawet w takiej kwestii nie można decydować! Tak, bo to jest dziecinne, wiem że bije ode mnie teraz rozgoryczenie i przepraszam za to, ale po prostu tak jest. Marzę, żeby się kiedyś uniezależnić i wtedy nikt nie będzie mnie kontrolował co robię...

Aha i daję odpowiedź od razu na niektóre pytania: nie nie mogę chodzić codziennie przed szkołą, bo mamy bardzo wcześnie ułożony plan a ja w dodatku muszę niemało dojeżdżać.

Doceniajcie sobie wszyscy ci, których rodzice nie mają nic przeciwko codziennej Mszy. Ja pomimo tego, że jestem z katolickiej rodziny i nie zaniedbuję moich obowiązków (BA! nawet staram się pomagać coraz więcej i mam lepsze oceny). Chora sytuacja, chora, no ale tak właśnie jest Na szczęście nic nie zdoła odłączyć człowieka od miłości Jezusa, w tym jest moja jedyna nadzieja....

Ja przeżywam walkę pomiędzy pójściem w tygodniu na Eucharystię, a powrócić do domu by odpocząć. I niestety wygrywa często to drugie.

Aby codziennie uczestniczyć we Mszy Świętej potrzebna by była chyba odpowiednia intencja: pragnienie spotkania z Jezusem, ofiarowania dnia Bogu.

I co mam zrobić by uczestniczyć codziennie w Eucharystii? Jak odkryć znaczenie Eucharystii w codziennym życiu?
W czasie Eucharystii towarzyszy mi znudzenie a nie pragnienie spotkania z Jezusem, jak to można zmienić?

proponuję trafiające do młodzieży konferencja ,a właściwie jej fragment bodajże od minuty 4:10 o Zobaczeniu Jezusa na Eucharystii.. naprawdę pomocne !

tu masz drugą i też o tym samym - aby odkryć piękno Eucharystii

http://swjozef.com/mp3/rekolekcje/04_03_2008_k.mp3


moim jedynym problemem w codziennym chodzeniu to do tej pory były dwie rzeczy: w klasie maturalnej była tragedia bo wracałam późno do domu często koło 17:00 i p 18:00 biegłam naEucharystie słaniajac sie na nogach... dlugo tak nie wytrzymalam

a drugim problemem byli ksieza- znajomi- bo to parafia ,bo w oazie etc. no i oczywiscie mialam wrazenie jako osoba egocentryczna ,ze sie na mnie gapia ( w znaczeniu negatywnym) .. i powiem Wam,ze czesto kurcze tak jest..
to mnie dezorientuje i nie mgoe sie skupic..

http://www.youtube.com/watch?gl=PL&hl=p ... re=related przepraszam zapomniałam o pierwszym linku to jest do tego u góry

U mnie są teraz tylko rano Msze i to tak bardzo wcześnie. Czasami nie wstaję po prostu a boję się jechać na późniejszą godzinę autobusem w inne miejsce. Mieliście kiedyś takie sytuacje, że boicie się gdzieś dalej dojeżdżać na Mszę?

Nie musi być dalej.. ja mam do kościoła 3 minuty przez park gdzie wieczorami szwendają się obszczymurki i problemem jest dla mnie Eucharystia o 19 w sobotę, zwłaszcza w zimie...

W zimie to jest w ogóle dużo problemów z Mszą

a ja mam wrażenie cofania się.
kiedyś chodziłam na Eucharystię z pragnienia serca,
a teraz ta Msza mi spowszedniała. albo inaczej mówiąc: zaczyna mnie nudzić
wiem,że jest tam Chrystus,ale ja Go przestałam widzieć sercem.
była super spowiedź, teraz dzięki Chrystusowi ponad tydzień mogę spożywać Komunię Święta, a kiedyś było to dla mnie nie do przejścia: życie bez grzechu tyle czasu, jestem wdzięczna, ale gdzieś to "zakochanie"Jezusem mi przeszło.. wiem,to jak w małżeństwie.
zakochanie przeradza się w miłość i trzeba kochać na codzień: troską, czyli min pielęgnowaniem sakramentów ,modlitwy etc. ale ja po prostu mam dni kiedy nie chcę iść na MSzę.
ostatnio wracałam sobie z jednej i myślę " Źle postrzegam Eucharystię. Ona powinna być dla mnie jak codzienne mycie zębów, czynność, jako dla cżłowieka wierzącego"

kiedy słyszę, jak Księża młodzi mówią ,że " dzień bez Eucharysti jest dla nich dniem straconym" albo inne rozne patetyczne słówka,to ich podziwiam, bo ja nie jestem az tak w glebokiej relacji z Chrystusem, zeby tak mowic...

czasem mam wrazenie,ze Go nie kocham i pewnie tak jest..
ze moj egoizm sie pokazuje,bo ja chodze ,zeby " miec ten chleb zywy" a nie dla Chrystusa..

chocisaz mimo wszystko jak nie pojde to mam poczucie winy i dlatego ide ...

kiedys spotkanie na Eucharystii z Chrystusem bylo radoscia, a teraz znowu stalo sie przymusem.. nie moge isc ewtedy kiedy chce tylko ide z poczucia winy...

wnerwia mnie to, mowie o tym Jezusowi,ale jak nma zlosc mam takie znuzenie Msza Swieta, modlitwa mi przestaje smakowac...
wydawalo by sie ,ze im bardziej wierzysz tym mniejszy masz z tym problem, ateraz kiedy u mnei byl ostantio wzrost wiary, wydawalo by sie ,ze jest gorzej, a powinno byc lepiej...

nie wiem co mam robic,bo z jednej dtrony niechce ranic Chrystusa,ale powoli Msza Sw stasje sie dla mnie meka .., jak wiem,ze musze na nia isc... bo nie chce Go zranic...

na Mszy ziewam ..

nawet gdy przyjmuje Chrsytusa przez chwile jest ok,a potem...
wiem,ze wiara to nie emocje i uczucia.
ale ja mam takie mysli i czyny i w ogole, wiec .. co robic?

Słowo Eucharystia ma swój etymologiczny sens w słowie "dziękczynienie". Codziennie Lud Boży uczestniczy w dziękowaniu za ofiarę odkupienia ludzkości, jaką złożył za nas Jezus Chrystus. Eucharystia jest słońcem, ku któremu zmierza grzeszny człowiek, by "poznać i uwierzyć, że On rzeczywiście jest Synem Bożym". "A kto zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że On jest Synem Bożym?" Jeśli chodzisz codziennie na Mszę Świętą, codziennie Mu dziękujesz. A kto często dziękuje, ten jest radosny. Wzrasta w nim miłość ku Bogu, bo miłość ku Niemu "polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie". Pokochać Boga, to dać się przez Niego pokochać. "Kto kocha Boga, wielbi Boga". Eucharystia jest też przedłużeniem wielbienia Boga, której treścią będzie cała wieczność. "Częsta Eucharystia daje pokorę", "a kto jest pokorny, ten jest święty".
Zachęcam was, drodzy w Chrystusie Jezusie, by uczestniczyć może nie codziennie, ale często w dziele zbawienia świata, "bo bez Eucharystii świat nie może żyć". A czy ty możesz żyć bez Jezusa?

Chodzę codziennie na Eucharystię ,ale na przykład wczoraj nie poszłem można powiedzieć że się zbuntowałem.Nie zostałem wysłuchany w nowennie którą odprawiałem.Bywa też tak jeśli nie pójdę bo coś wypadło to nie mogę znaleść sobie miejsca,jakby dzień był nie udany.Eucharystia codzienna napełnia mnie spokojem i nabieram dystansu do codzienności i wszelkich obowiązkow,a chwilach trudnych pokrzepia.STOKROTKA1 i IZABELLE napisały że boją się wieczorem pójść na Eucharystię bo będą zaczepione może to być lek powodowany przez szatana który powstrzymuje przed uczestniczeniem.Myślę gdy się poprosi Pana Jezusa aby prowadził, Matkę Bożą o opiekę ,Anioła Stróza by czuwał można się wybrać SPRÓBOJCIE.Pozdrawiam

ja może chodziłabym częściej gdyby nie to że poranna msza jest o 7.00, powinna być też druga o 8.00

Kto wcześniej wstaje, temu Pan Bóg daje

U mnie Pan rozwiązał wszystkie problemy i jestem przeszczęśliwa... Mogę już chodzić prawie codziennie ahh Chwała Panu.

Uważam, że chwile spędzone na Eucharystii to najpiękniejsze chwile w życiu człowieka

ja zazwyczaj jak w dzień to chodzę na 18.. jeszcze nie kocham Pana Jezusa na tyle ,by zdobyć się na wyrzeczenia i wstawać o 6, głównie wtedy,gdy mam wolne.. ehhh dobija mnie mój egoizm