Zakładam ten temat tylko dlatego, że często pojawiają się pytania dotyczące liturgii, na które odpowiedzi są proste i jednoznaczne i nie ma potrzeby ciągnięcia dyskusji na nie. Chodzi mi o to, aby w tym wątku nie uprawiano tautologicznych wywodów, ale by działało to na zasadzie:
Proste pytanie ->prosta odpowiedź.

Zatem moje pierwsze pytanie:
Czy kapłan odprawiający Mszę wg nowego rytu ma prawo odprawiać Ją po swojemu (tzn. przerywa w najmniej odpowiednim momencie po to, aby coś wyjaśnić)? Dziś byłem na mszy, w czasie której kapłan przerwał modlitwę nad darami po to, aby wytłumaczyć zgromadzonym na niej dzieciom (msza roratnia dla wszystkich wiernych) sens tego, co robi przy ołtarzu.

Nie ma prawa przerwać w każdym momencie.
OWMR podaje, że komentarz jest możliwy w czasie Eucharystii,ale nigdy nie może on być w czasie modlitwy eucharystycznej. Czyli może być komentarz do modlitwy eucharystycznej po Modlitwie nad darami, a przed prefacją (bo od prefacji zaczyna sie ME), ale nie może być np. tłumaczenie słów ustanowienia tuż przed nimi.

Tak samo z racji pewnej estetyki nie robiłbym komentarza do każdego elementu Mszy (od tego jest katecheza liturgiczna), ale np zaczynając dany obrzęd (np, przed obrzędami wstępnymi, przed liturgią słowa, na przygotowanie darów, do ME [ale przed jej rozpoczęciem], do Modlitwy Pańskiej, do obrzędów pokoju, do obrzędów Komunii, do obrzędów zakończenia). Oczywiście nie proponuję też wszystkich w czasie jednej Mszy stosować, bo co za dużo to niezdrowo

Pytanie moje: czy kapłan na tej Mszy przerwał Modlitwę nad darami (konkretną orację), czy raczej mówisz o całym obrzędzie przygotowania darów?

Komentował pomiędzy "Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk twoich" a odśpiewaniem "Wszechmogący Wieczny Boże..."

No to faktycznie trochę niefortunnie postąpił...
Oddzielił wezwanie do modlitwy (Módlcie się...) od części zasadniczej oracji. No cóż... ksiądz też człowiek. Co kraj to obyczaj, co diecezja to herezja... jak to mawiał mój kolega :]

No to ja mam luźne pytanie Chodzi mi o to, że niektórzy ludzie chodzą na Mszę świętą dwa razy dziennie. Właśnie tyle razy można przyjąć Komunię Świętą w ciągu dnia. Jaki jest do tego stosunek myśli kościelnej? Jedna Komunia święta jest Pełnią, pełnym przyjęciem Jezusa. Co więc daje drugi raz? Wartość jednej Mszy świętej jest ogromna, doskonale zdaję sobie z tego sprawę. Ale nigdzie jeszcze nie znalazłam nigdy zachęcenia do chodzenia na dwie Msze dziennie, z resztą księża patrzeliby się na pewno na kogoś takiego z ciekawością Czy może to być spowodowane tym, że powierza się te dwa uczestnictwa w konkretnych intencjach? Bo na pewno nie chodzi o to, żeby przyjąć Jezusa jeszcze pełniej, jedna Komunia to już pełnia jak napisałam wcześniej.

Kodeks Prawa Kanonicznego daje możliwość przyjęcia dwukrotnego Komunii świętej w ciągu dnia (z zaznaczeniem, że druga musi być przyjęta podczas Eucharystii w której uczestniczymy od początku).

Przepraszam, że nie podam konkretnego kanonu, ale piszę nie ze swojego komputera i nie chce mi się szukać w internecie teraz

Tak, dokładnie, wiem o tym Może ktoś napisałby jednak coś szerzej? Czy to jest bardziej owocne, czy znacie dużo osób, które tak robią etc.

Mam kolejne pytanie: czy w czasie Podniesienia w czasie Eucharystii ma prawo odzywać się inny instrument niż gong/dzwonki? Pytam, ponieważ w mojej parafii w czasie większych świąt w czasie podniesienia orkiestra parafialna (dęta) gra intradę. Powiem szczerze, że mnie osobiście to drażni, gdyż w takim momencie człowiek powinien skupić się na przychodzącym Jezusie a nie na wsłuchiwaniu się w, pożal się Boże, popisy orkiestry.

Nie może. O tym mówi wyraźnie OWMR.
Ponadto, orkiestry w ogóle nie powinny grać w kościele.

Czy na Mszy, podczas śpiewania Baranku Boży należy czynić gest bicia się w piersi? Pytam, ponieważ niektórzy tak czynią a inni nie.

Dziękuję za odpowiedź

Zacytowane powyżej odpowiedzi nie są żadnymi autorytatywnymi wypowiedziami kościoła - to tylko propozycje księży sugerujących zachowanie podczas Mszy św. (ceremoniał przygotowywany przez grupy oazowe według mojej wiedzy nie zyskał żadnego oficjalnego statusu). Obie wypowiedzi uderzają zastosowaniem "hermeneutyki zerwania" - czyli praktyką kształtowania życia Kościoła tak, aby jak najmniej było w nim odwołania do wielowiekowej tradycji Kościoła. Papież Benedykt XVI konsekwentnie stara się przezwyciężać takie oderwanie się od korzeni poprzez propagowanie swoim przykładem i nauczaniem "hermeneutyki ciągłości" - to znaczy takim spojrzeniem na dzisiejsze praktyki Kościoła (także w liturgii), w którym to co współczesne w organiczny sposób wypływa i łączy się z całym dziedzictwem Kościoła.

Co do głównego pytania - w czym może przeszkadzać praktyka bicia się w piersi podczas wymawiana słów "zmiłuj się nad nami" albo "Panie, nie jestem godzien"? Jaki charakter mają takie słowa, jeśli nie pełne skruchy uniżenie przed przyjęciem Pana?

Orygenes pisał "Musisz uniżyć samego siebie naśladując setnika" gdy chcesz przyjąć Pana. Św. Robert Bellarmin pisał o tym obrzędzie "Mówiąc 'Panie nie jestem godzien' uderza się w piersi - ta ceremonia wyraża skruchę i jest zarówno naturalna jak i wzięta z Ewangelii". Św. Jan Fisher pisał "Uczyńcie tak, aby nikt (...) nie bił się w piersi (...), a w niedługim czasie zaniknie pobożność - bo pobożność (...) utrzymywana jest przy życiu przez ceremonie". Rubryki mszałów przez wiele stuleci aż do 1962r. nakazywały kapłanowi bić się w piersi podczas Baranku Boży, a lud ich naśladował używając tego gestu do wyrażania wewnętrznego przygotowania do przyjęcia Ciała Pańskiego.

Dlaczego więc mielibyśmy zlekceważyć tradycję dokumentowaną zarówno zdaniem tych wielkich postaci Kościoła jak i starodawną praktyką, a kierować się nowinkarskimi opiniami?
Julito, jeżeli ten gest może Ci pomóc w Twojej modlitwie stosuj go bez żadnych oporów - tak jak robiło to tylu świętych przed Tobą.

Odpowiedź, która jest zacytowana jest interpretacją przepisów liturgicznych obowiązujących w Kościele katolickim podczas Mszy sprawowanej w zwyczajnej formie rytu rzymskiego. Bo OWMR nie wspomina o tym geście. Zaś o wszystkich jakie należy wykonać mówi, więc pominięcie tego gestu podczas Baranku Boży jest przepisem kościelnym. Nie jest to jedynie opinia, ale wyłożenie przepisów prawa.