Czy ktoś wie, a może ktoś pamięta jak to było z reformą liturgii po Soborze Watykańskim II?
O ile dobrze doczytałem reforma miała miejsce w 1969 roku. Chodzi mi o stronę praktyczną. Jak to się odbywało w kościołach- był wyznaczony jakiś jeden dzień, w którym nagle zaczęto odprawiać według nowego rytu, czy wszędzie pojawiły się od razu nowe ołtarze, czy ktoś przygotowywał wiernych, czy tak po prostu "od dziś bracia i siostry będzie inaczej i po polsku"? Czy możliwe, żebym pamiętał jeszcze, a tak mi się wydaje, księży odprawiających mszę tyłem do ludu i po łacinie, skoro moja pamięć w tym zakresie sięga co najwyżej roku 1974 może 73?

Z tego co mi przez ucho przeleciało to był chyba pół bądź roczny okres przejściowy i przez ten czas trzeba było dostosować sie do nowych "wytycznych".

Pierwszą większą operacją, która dała do zrozumienia katolikom, że Kościół może cokolwiek zmienić w obrzędach Mszy świętej oraz w samym sposobie udziału wiernych w liturgii, była reforma obrzędów Wielkiego Tygodnia na początku lat 50-tych. Wtedy też ożywiły się różne prądy reformatorskie, w ośrodku w Laskach i w opactwie w Tyńcu zaczęto odprawiać pierwsze Msze święte twarzą do ludu. W czerwcu 1962 roku Sekretariat Prymasa Polski „wobec licznych zapytań” oświadczył, że nie potrzeba na to zgody ordynariusza, chyba że sprawa wiąże się z przebudową prezbiterium lub dotyczy nowo budowanego kościoła.

Wydanie Mszału w 1969 roku poprzedziły dwa etapy reformy – dwie instrukcje Świętej Kongregacji Obrzędów ("Inter Oecumenici" z 26 września 1964 roku i "Tres abhinc annos" z 4 maja 1967 roku), które wprowadziły stopniowe zmiany, mniej lub bardziej gorliwie przyjęte w Polsce. Co do przyjęcia reform, mogę polecić „Historię Mszy” Pawła Milcarka. Oczywiście były kościoły, gdzie jeszcze w II połowie lat 70-tych odprawiało się Mszę przodem do tabernakulum i po łacinie. Przecież żyją jeszcze kapłani, którym reforma zostawiła jakąś zadrę w sercu, i którzy nadal pewne jej elementy kontestują (sam znam parafię miejską, gdzie Modlitwa Eucharystyczna wciąż jeszcze odczytywana jest po cichu).