Myślę, że nie. Tzn. byłby w służbie liturgicznej, ale tylko w tym momencie jak czyta. Jeśli nie ma zaś permanentnej chęci służby (każdy ministrant jest ministrantem też poza kościołem, bo ma nastawienie woli na służbę przy ołtarzu, tak samo śpiewający - bo chcą śpiewać cały czas), można raczej mówić o pełnieniu funkcji, ale nie o stałej przynależności do służby liturgicznej. Nieco inną sprawą jest swoiste 'formalne' (choć te grupy zasadniczo są nieformalne) przynależenie do danej grupy.

Tak więc ja bym określenie służby liturgicznej zachował dla tych, którzy mają nastawienie pełnienia tej służby przynajmniej przez jakiś czas, a nie tylko raz, lub sporadycznie, 'od wielkiego dzwonu'.

ja uważam że to bardzo dobry zwyczaj zaangażowania innych osób, nie tylko ministrantów czy lektorów w czytania, psalmy itp. Sama czytałam czytanie na własnym ślubie:) pomimo że nie robię tego na codzień. Pani Hela ze sklepu mięsnego może być w swojej dobroci i zwykłej prostocie znacznie blizej Boga niż niejeden lektor Czytałam kiedyś piekny wiersz zaczynający się od słów "prawdziwi święci Boży mieszkają w domach obok"
Tu nie chodzi o to żeby np na Bierzmowaniu jedna czy druga ładna nastolatka pokazała na środku nową spódniczkę. Chodzi i pozytywne skutki zaangażowania w liturgię, bycia czynnym a nie tylko biernym w Kościele. Bardzo czesto takie zwyczaje się wprowadza, nawet na Komuniach dzieci same czytają czytania.
Ludzie nie dzielą się na lektorów i resztę- dzielą się na tych którzy zaufali Panu i tych co sa daleko od Niego:)