Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, * niech Twój święty Anioł zaniesie tę Ofiarę na ołtarz w niebie * przed oblicze boskiego majestatu Twego, abyśmy przyjmując z tego ołtarza * Najświętsze Ciało i Krew Twojego Syna, * otrzymali obfite błogosławieństwo i łaskę.

Boże, przyjmij łaskawie tę Ofiarę * od nas, sług Twoich * i całego ludu Twego. * Napełnij nasze życie swoim pokojem * zachowaj nas od wiecznego potępienia * i dołącz do grona swoich wybranych.

335. W liturgii Kościół łączy się z aniołami, by uwielbiać trzykroć świętego Boga 188 ; przywołuje ich obecność w liturgii pogrzebowej <(w Supplices Te rogamus... - "Pokornie Cię prosimy..." z Kanonu rzymskiego -wykeślony!] > , w pieśni In paradisum deducant te angeli... - "Niech aniołowie zawiodą cię do raju...", <w liturgii pogrzebowej >- lub w "Hymnie cherubinów" w liturgii bizantyjskiej) oraz czci szczególnie pamięć niektórych aniołów (św. Michała, św. Gabriela, św. Rafała, Aniołów Stróżów).

1383. Ołtarz, wokół którego Kościół gromadzi się podczas sprawowania Eucharystii, reprezentuje dwa aspekty tego samego misterium, którymi są ołtarz ofiary i stół Pana. Co więcej, ołtarz chrześcijański jest symbolem samego Chrystusa, obecnego w zgromadzeniu swoich wiernych, równocześnie jako ofiara złożona dla naszego pojednania i jako niebieski pokarm, który nam się udziela. "Czym jest bowiem ołtarz Chrystusa, jeśli nie wyobrażeniem Jego Ciała?" - mówi św. Ambroży, a w innym miejscu: "Ołtarz jest symbolem Ciała [Chrystusa], na ołtarzu zaś spoczywa Ciało Chrystusa". Liturgia wyraża tę jedność ofiary i komunii w wielu modlitwach. Kościół Rzymski modli się w Modlitwie eucharystycznej w taki sposób:

Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, niech Twój święty Anioł zaniesie tę ofiarę na ołtarz w niebie, przed oblicze Boskiego majestatu Twego, abyśmy przyjmując z tego ołtarza Najświętsze Ciało i Krew Twojego Syna, otrzymali obfite błogosławieństwo i łaskę.

iube haec perferri per manus sancti Angeli tui in sublime altare tuum

Aby miłujący człowieka Bóg przyjął je na Swój święty ponadniebiański i myślowy ołtarz, na wdzięczną wonność duchową, i zesłał nam nawzajem Swą łaskę i dar Ducha Świętego, do Pana módlmy się.

O anioła pokoju, wiernego przewodnika, stróża dusz i ciał naszych, Pana prośmy.

Pan z wami.
I z duchem twoim
W górę serca
Wznosimy je do Pana.
Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu
Godne to i sprawiedliwe

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy Tobie, Ojcze świety, zawsze składali dziękczynienie, * i abyśmy głosili Twoją chwałę, * która jaśnieje w Aniołach i Archaniołach. Gdy oddajemy cześć stworzonym przez Ciebie Aniołom, * wysławiamy Twoją doskonałość i potęgę. * Przez wspaniołość świata niewidzialnych duchów * poznajemy jak jesteś niezmierzony * i godny miłości ponad całe stworzenie. Z radością łączymy nasze głosy z chórami Aniołów, * którzy przez Pana Jezusa Chrystusa * wielbią Twój majestat, razem z nimi wołając:

Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. * Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. * Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na wysokości.

Nie wiem dlaczego ów anioł zanoszący ofiarę Mszy Świętej przed ołtarz w niebie to ma być Chrystus.

Coś takiego z punktu widzenia teologii katolickiej jest wykluczone, bo Jezus aniołem być nie może, bo sam jest Bogiem, a nie stworzeniem.

Eucharystia jest łączeniem się, zapowiedzią eschatologicznej uczty zbawionych

1 Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, 2 a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat1. 3 Ten [Syn], który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. 4On o tyle stał się wyższym od aniołów,o ile odziedziczył wyższe od nich imię.5 Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek:
Ty jesteś moim Synem,
Jam Cię dziś zrodził?
I znowu:
Ja będę Mu Ojcem,
a On będzie Mi Synem.
6 Skoro zaś znowu wprowadzi Pierworodnego na świat, powie:
Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży!
7 Do aniołów zaś powie:
Aniołów swych czyni wichrami,
sługi swe płomieniami ognia.
8 Do Syna zaś:
Tron Twój, Boże na wieki wieków,
berło sprawiedliwości berłem królestwa Twego.
9 Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość,
dlatego namaścił Cię, Boże, Bóg Twój
olejkiem radości bardziej niż Twych towarzyszy.
10 Oraz:
Tyś, Panie, na początku osadził ziemię,
dziełem też rąk Twoich są niebiosa.
11 One przeminą, ale Ty zostaniesz
i wszystko jak szata się zestarzeje,
12 i jak płaszcz je zwiniesz,
jak odzienie, i odmienią się.
Ty zaś jesteś Ten sam, a Twoje lata się nie skończą.
13 Do któregoż z aniołów kiedykolwiek powiedział:
Siądź po mojej prawicy,
aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek Twoich stóp.
14 Czyż nie są oni wszyscy duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie?