Podczas mszy swietej ksiadz wypowiada takie oto słowa: "Nie patrz na grzechy nasze lecz na wiarę swojego Kosciola". I tutaj mam dylemat ze zrozumieniem tego. Jesli wiara opiera sie na dobrych uczynkach, to Bog nie moze obojetnie patrzec na ludzkie uczynki. Jesli ktos grzeszy to nie ma silnej wiary w nim. A w tym zdaniu "puszcza się" oko do Boga zeby z łaskawosci swojej nie patrzyl na nasze zle uczynki tylko na wiarę Kosciola.Na jaką wiarę?

pewien ksiądz wytłumaczył to tak: "jeśli Bóg miałby sie zatrzymywac nad grzechami człowieka to bez sensu byłoby nasze zabieganie o zbawienie nikt by nie dał rady zbliżyć się ani o krok do źródła zbawienia", teraz już wiesz, czy coś jeszcze wyjaśnić?

nikt nie ma bo człowiek jest słaby i grzeszny ale nie można go za to potępiać, nie jest ważne czy upada ale czy się podnosi i idzie dalej.

Nie chodzi o trwanie w grzechu, ale o świadomość, że jesteśmy grzeszni, czyli skłonni do grzechu.