Bo go podziwia i stawia za wzór dla księży. To jeden z nielicznych duchownych, których ocenia dobrze.

Mój wujek odszedł od Kościoła, ale w Boga nadal wierzy. On księży zawsze źle ocenia (podobnie jak ateiści). Główną przyczyną jego odejścia było to, że podczas ostatniej spowiedzi, która była dwadzieścia lat temu spowiednik w uraził go w jakiś sposób swoimi słowami.

A jesteś w stanie przytoczyć dosłowną wypowiedź papieża?
Papież i Kosciół - a poprawnie Kościoły chrześcijańskie - wiele zrobiły. Uświadamiają, uczą, realizują metodę profilaktyki typu ABC - czyli: wstrzemięźliwość + wierność + prezerwatywa.
Koncerny farmaceutyczne zarzucają prezerwatywami nieświadomych ludzi Afryki, a ci używają je kilkakrotnie, a zużyte wywalają gdzie popadnie.
Ważne aby interes sie kręciał.

Papież ma władzę pełną, najwyższą i powszechną (LG 22), co nie oznacza absolutnej, bo zarządzanie Kościołem jest kolegialne (LG 18-22).

Kto ustala skład kolegium? Papież.

Benedykt XVI chyba powiedział, że prezerwatywy mogą pogłębiać ten problem. Wiesz, dlaczego? Jeśli nie, to polecam spróbować coś wymyślić.

Natomiast to zwykły troll, tylko z gazetą. Wcześniej, jako rzecznik rządu za komuny, miał jeszcze telewizję. Teraz ten jego raj się skończył, więc nadrabia szokowaniem poprzez "szarganie świętości" itp. Poprzednio też zresztą szokował, co widać po jego najsłynniejszym tekście.

Taaak, tego mu właśnie brakowało.

Czasem można odnieść wrażenie, że strzelasz całymi seriami do wszystkich czapek wyłaniających się zza rogu, nie sprawdzając nawet, czy przypadkiem nie są na patyku. Osobiście preferuję stosować ostrzejszą krytykę wobec "swoich" niż innych.

Syn oficera Wojska Polskiego II RP, weterana I Wojny Światowej. No faktycznie, od "zera"... Twój kolega jest pewnie po prostu młody.


Chociaż nie piję, to po lekturze takiego wątku nic jak tylko iść się napruć z tanim_winem.

A to gwarantowało jakieś predyspozycje do kapłaństwa??

Nie o to Soulowi chodziło. Raczej o to, że JPII nie pasuje
do amerykańskiego mitu od zera..itd, bo trudno syna oficera przyrównać
do zera z nizin społecznych ( brzmi to okropnie, ale to nie moje porównanie ).

Dorzucę do głównego tematu swoje trzy grosze, choć nie czytałam
tego wątku i być może ktoś podobne zdanie już wyraził.

JPII nie jest papieżem, z którym byłam w jakiś sposób związana.
Jego pontyfikat przypadł na lata mojego dzieciństwa, a potem
odejścia od Kościoła. Nigdy nie pociągało mnie jego nauczanie,
nie zachwyciła mnie jego myśl filozoficzna, nie na tyle, aby zatrzymać
mnie w Kościele.

"Moim" papieżem jest BXVI, czytam i słucham tego, czego naucza.
Niektóre jego teologiczne rozważania bardzo mi pomagają,
rozwiązują moje osobiste poszukiwania.
Jestem z nim również związana emocjonalnie, o czym miałam okazję
niedawno się przekonać i co mnie samą zaskoczyło.

Jednak powoli poznaję nauczanie i innych papieży, w tym JPII,
słuchałam jego kontrowersyjnych przemówień, o których pewnie
dzisiejszy narybek nie słyszał, bo zna tylko cukierkowy wizerunek prezentowany
przez katolickie media.
A szkoda! To był papież nieulękły, posłuchajcie jak grzmiał na możnowładców w Ameryce Płd. i Śrdk.
Dzisiejszym dwudziestoparolatkom wydaje się to takie normalne,
że można sobie powybrzydzać na system, rządzących.
Takie normalne, że aż transponują to na czasy sprzed swoich urodzin.

Jan Paweł II Wielki - za jego niezwykłą odwagę, niezłomność, nieugiętość
wobec komunistycznego molocha.

.

Tylko zatwierdza po wskazaniu kandydatów przez episkopaty krajowe.

Ale ma prawo także odrzucić.
Kto nominuje na biskupów, arcybiskupów, kardynałów?

I w związku z tym, może wskazanego przez lokalny episkopat kandydata nie mianować i spokojnie czekać, aż zostanie przedstawiona osoba o poglądach, linii programowej aprobowanej przez danego papieża. Prawda?
Polityka nominacji (szczególnie kardynalskich) dokonywanych przez Jana Pawła II, aż nadto pokazuje ten mechanizm. A jeśli za jego pontyfikatu wskażesz mi choć jednego kardynała, przed nominacją krytycznego wobec ortodoksji dotyczącej życia płciowego, hermetycznej dogmatyki lub zwolennika teologii wyzwolenia - pokajam się na forum jako pierwszy.

A wskażesz mi choć jednego odrzuconego kandydata, który miał poglądy, których Ty oczekujesz?
Teologia wyzwolenia jest antyewangeliczna - kto mieczem wojuje od miecza ginie - żaden kapłan głoszący Boży pokój nie może nawet w jak najbardziej szczytnym celu, sięgać po oręż zbrojny.
Dogmatyka Kościoła nie należy do dziedziny filozofii, więc i polemika, dyskusja jest wykluczona.....podobnie jak nie dyskutuje się na rachunkiem 2 +2 = 4.
Nie bardzo wiem co masz na myśli pisząc o ortodoksji dotyczącej życia płciowego.
Kajania nie oczekuję - nazbyt kojarzy mi się z opisywanymi metodami stosowanymi przez Stalina.

Tytuł tematu jest jednym wielkim nieporozumieniem. Największy z Polaków- niewielki?

Może nie jest aż tak liberalny, jak chciałby Otto, ale jest ciekawą postacią kard.Christoph Schönborn.
Otóż gdy proboszcz miejscowej parafii nie zgodził się, aby w radzie parafialnej zasiadał homoseksualista w zarejestrowanym związku, to kardynał tą decyzję zmienił uzasadniając:
Zadałem sobie pytanie, co w tej sytuacji zrobiłby Jezus. On przede wszystkim zobaczyłby człowieka .Hierarcha zdecydował się zaprosić do siebie Stangla wraz z partnerem, by zrozumieć, dlaczego wspólnota parafialna obdarzyła mężczyznę takim zaufaniem. Po spotkaniu zaś metropolita uznał, że homoseksualista w konkubinacie z mężczyzną to w radzie parafialnej „człowiek na właściwym miejscu".

Oraz jest nowoczesny jeśli idzie o zachęcanie młodzieży do chodzenia do Kościoła. Jego recepta? Koncert rockowy, a po nim godzinne kazanie (w pierwsze niedziele miesiąca)
Poniżej przykład:
http://www.youtube.com/watch?v=SiEkiLtQxSA

No i na kardynała mianował go JPII. Choć nie wiem, czy wcześniej też taki był

W odbijanie piłeczki bawił się z Tobą nie będę - powiedzmy, że przeszkadzają mi kule lub szanuję dysktanta.
Nie wiem również skąd skojarzył Ci się w tym wątku Stalin - to nie przepychanki ideolo w tematach o PO, PiS i Smoleńsku, a ja nie zamierzam przykładać ręki do zamieniania wiara.pl w onet.pl.

Natomiast widzę, że potwierdzasz moje spostrzeżenie, iż owszem zarządzanie deklaratywnie jest kolegialne, lecz w praktyce nie tam miejsca na pluralizm. Zatem kolegialnie "tysiące mówią" jednym głosem - jakoby jeden głos Biskupa Rzymu!
(Jeśli widzisz to również - po cóż było mydlić oczy rzekomym demokratyzmem Kościelnego zarządzania?)

Widzę, że zjadłem nazwisko kogoś, o kim pisałem w poprzednim poście, w części wypowiedzi kierowanej do Vi. Chodziło mi o Jerzego Urbana.