Sorry, ale potok jadu jaki wyplułeś zniechęca do polemiki. Jest niezwykle zabawne (ale i smutne) że wszystko to (rzekomo) w imię pojednania...

Tak. Świętował to co nas łączy. Wspólną wiarę w Boga.
A chciałbyś żeby co świętował?
Religie mamy różne, lecz łączy nas ten sam Bóg.

Gdzie to przeczytałaś?
Bo mam wrażenie, że odbiór jest dwuznaczny.
http://www.pch24.pl/jesienia-papiez-franciszek-pojedzie-do-szwecji-dziekowac-za-dary-reformacji,43682,i.html

Spotkałem się niedawno z katoliczkami ze Szwecji, które opowiadały jak bardzo w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym (lata 70 i 80) katolicy byli prześladowani, nawet fizycznie w Szwecji. A tymczasem mówi się o 50-leciu ruchu ekumenicznego,

W Polsacie News. Była obszerna relacja

Papież nie pojechał rozdrapywać rany, ale szukać wszystkiego co łączy
http://ekumenizm.wiara.pl/doc/3531841.K ... -w-Szwecji

Ale rozumiesz, ze niektórzy mogą uważać, że zrobił to wyjątkowo niezręcznie?

Jeszcze się taki nie urodził, który by wszystkim dogodziła......a najważniejsze będą owoce, o ile będą, a mam nadzieję, że Duch Święty zapewne zadba o dobre owoce.

A konkretnie kto?

Na święcie, którego zadaniem jest uczczenie rozłamu (oficjalna nazwa "Święto Reformacji")?


Na przykład ja.

Tja, widocznie nie jestem irenistą

Gołosłownie, kłamliwie i bez podstaw publicznie oskarżasz bliźnich i dajesz przeciw nim fałszywe świadectwo ("spotkali się by świętować rozłam"), kiedy się żąda od Ciebie uzasadnienia publicznych oskarżeń, bo agresywnie insynuujesz coś nie wprost, podając teksty o doktrynalnych ustępstwach (ale jakie to ustępstwa doktrynalne w Lud mieli niby podjąć rzymskokatolicy albo luteranie już nie piszesz, to cały czas tylko bierno-agresywne tylko insynuacje), przy okazji kilka górnolotnych frazesów, że ekumenizm powinien być "uczciwy" (w domyśle, ekumenizm rzymskokatolików i luteran, o którym piszemy, jest nieuczciwy?), ale jaki powinien być "uczciwy" - w konkrecie, o którym piszemy, nie w ogólnych insynuacjach - już nie wspominasz.
Powody, cele, uzasadnienia, jak i droga, która doprowadziła obie wspólnoty, rzymskokatolciką li luterańską, do wspólnych obchodów upamiętnienia Reformacji w jej pięćsetlecie, została bardzo szczegółowo wyłożona, już dawno temu, i jest dostępna także w języku polskim, także w Internecie, na oficjalnych stronach Stolicy Apostolskiej, także w języku polskim. Dla chcących nie ma przeszkód by się zapoznać. Tak jak pisałem nie doszło do wydarzeń w Lund ot tak, efekt 50 lat wspólnej drogi - dialogu teologicznego, wspólnej modlitwy, wspólnej służby i wspólnego cierpienia w wielu zakątkach świata. Wbrew fałszywym, bezpodstawnym oskarżeniom i insynuacjom użytkownika marek_piotrowski nie było tam nic z "wzajemnych ustępstw doktrynalnych". Ani luteranie ani rzymskokatolicy nie przystępowali, ani nie prowadzili tego dialogu, który doprowadził do Lund, z myślą o "ustępstwach doktrynalnych". I żadnych rzekomych "ustępstw' ani ich zamiaru, ani ze strony luterańskiej ani rzymskokatolickiej które użytkownik marek_piotrowski insynuuje, nawet nie usiłuje pokazać, tylko, obraża, puszcza focha, i obrzuca współużytkowników forum nieuzasadnionymi obelgami ("plujesz potokiem jadu" jako odpowiedź to nie jest ani merytoryczny, ani żaden inny argument). Użytkownik marek_piotrowski nie ma kompletnie nic na uzasadnienie swoich fałszywych oskarżeń ("spotkali się by świętowac rozłam") ani dla swoich insynuacji jakoby luteranie albo rzymskokatolicy spotkali się w Lund by "ustępować ze swojej doktryny", jak tylko odpowiedź "plujesz potokiem jadu".

napisał(a):

Oczywiście, że powiedział. zamiast czytywać strony jakiś fanatyków, zajrzyj do źródła, choćby na http://www.vatican.va. Wsłuchaj się w to co powiedziano, napisano, ogłoszono w Lund. Zobacz co osiągnięto. w 50 lat dialogu.


a w Polsce usłyszysz opowieści jak katolicy prześladowali ewangelików. Te 50 lat to proces powolnego, realnego leczenia ran, i uzdrawiania pamięci. Lud było etapem tego procesu. To nie czarodziejska różdżka. To, długi i trudny proces. bo wymaga prawdziwej przemiany, metanoi, po wszystkich stronach. Takie wydarzenia jak w Lund mają wzmocnić Kościół, by nigdy, a przynajmniej jak najrzadziej do takich sytuacji, o których piszesz dochodziło, i by obie strony potrafiły je w duchu wiary i pokuty realnie przepracować.

najwyraźniej "nie wczytałeś" że teksty doktrynalne podawałem w wątku dygresyjnym o ireniźmie - więc zanim zaczniesz mnie oskarżać że zarzucam to papieżowi i zaczniesz
"pluć jadem w imię pojednania", zapoznaj się z tym co napisałem.

Rozważania - z obu stron - na temat prześladowań (rzeczywiście, w skandynawii było poważne) też są nie na temat. Ani biadania o czyjejś "nieekumenicznej" postawie.

Całkiem zwyczajnie - niezależnie od deklaracji werbalnych - wspólne świętowanie rozłamu (z którego jak widać luteranie nadal się cieszą) jest co najmniej niezręcznością. Jest wiele lepszych okazji do wspólnego obchodzenia, niż grzech rozłamu.
Tyle.

W kwestii różnych religii na modlitwie w Asyżu - Jeśli kto zniszczy pogańskie idole i zostanie za to zabity, nie należy go przyłączać do liczby męczenników - ponieważ ani Ewangelia nie nakazuje takiego postępowania, ani nikt nie postępował tak w czasach Apostołów, kanon 60, Synod w Elwirze, ok 305r.

A to jaki ma związek z tym, co zostało napisane?

Miejmy nadzieję, że z tej niezręczności powstaną jakieś pozytywne skutki. Oby gest papieża, został przez drugą stronę odebrany jako akt dobrej woli i był początkiem refleksji, gdzie historyczny podział przestanie być odbierany jako reforma, ale zostanie nazywany po imieniu jako dramat.

Obyś miał rację. Oby!