A różni tacy. Marety nie pytasz o konkrety??

Kto konkretnie? Przykłady poproszę.

Przykład masz w tym wątku. Dyskutowało z nim kilka osób na poprzednich stronach. Zadałem mu nawet proste pytanko, ale nie raczył odpowiedzieć

Proszę, abyś wskazał te przykłady wymieniając konkretne osoby, a nie poplatał enigmatyczne bzdury, że mam go w tym temacie.

Czyzbyś się poczuł wywołany?

Ufam, Yarpen, że jesteś na tyle inteligętny, że się zoriętujesz o kim mowa.

Chyba każdy normalny i myślący rodzic zrobiłby w ten sposób. Pytanie: Co myśleć o całej sprawie, jeżeli rodzic po kilkunastu latach od domniemanego zajścia "budzi się" i zgłasza wydarzenie?

A co myśleć o całej sprawie, jeśli ktoś zgłasza taką sprawę w kurii, a ta nic z tym nie robi?

Dokładnie to samo. Jeżeli ktoś zgłasza sprawę kurii, a nie organom ścigania, to już na samym wstępie świadczy to o tym, że najprawdopodobniej nie warto z nią nic robić.

Czasami sprawa jest jeszcze zbyt błaha by zgłaszać ją organom ścigania. Ale można podejrzewać, że się rozwinie. Zgłoszenie Policji mogłoby być równoznaczne z pomówieniem i oszczerstwem. Tymczasem zgłoszenie sprawy w firmie powinno spowodować, że ta baczniej przyjrzy się facetowi, może z nim porozmawia, że chodzą takie dziwne słuchy, a jak coś by się miało potwierdzić, to odsunie od pracy dziećmi ZANIM cokolwiek poważnego się wydarzy. Tymczasem bywało tak, że przełożeni wiedzieli o skłonnościach, a nie reagowali.

Jajco sugeruje, że przełożony ma się baczniej komuś przyglądać na podstawie pomówień i oszczerstw??

Czytaj ze zrozumieniem. Wobec braku dowodów mogłoby to zostać tak odebrane. Tymczasem przełożony może znacznie łatwiej niż policja zweryfikować czy plotki są tylko plotkami, czy też jest w nich kiełkujące ziarno prawdy.

Dlaczego "znacznie łatwiej"? To może wszyscy teraz prywatnie prowadźmy śledztwa, skoro policja ma z tym takie problemy?

Wyobraź sobie następującą sytuację. Jesteś dyrektorem przedszkola. Przychodzą do Ciebie dwie osoby (niezależnie), które mówią Ci, że X się chyba jakoś dziwnie zachowuje wobec niektórych dzieci. Oni nie są pewni, za rękę nie złapali, niczego strasznego nie widzieli, ale mają jakieś podejrzenia, że coś jest nie tak. Nie pójdą więc na Policję, bo w zasadzie do niczego nie doszło, ale woleli o tym powiedzieć dyrektorowi, żeby wiedział.
I co robisz z tym fantem?

A co mam robić? Nic. Co najwyżej nazwisko X zostaje mi w głowie i przy jakiejś okazji zwracam baczniejszą uwagę na jego sposób odnoszenia się do dzieci.