Jo_tka a znasz to " Wierzę w jeden święta, apostolski Kościół" ?
Więc mamy moralne przyzwolenie na obronę tego co jest święte w Kościele, Oczywiście nie po przez krytykę,

Lecz jeszcze raz powtarzam, że odpowiadam na pytanie zawarte w temacie" Dlaczeko tak wielu młodych potępia Kościół" i o tym chyba rozmawiamy, a tu zaczyna się wyłaniać zupełnie inny wątek. Czy i w jako sposób zdrowa krytyka może wpłynąć pozytywnie na nas w Kościele. Zdrowa krytyka opiera się jak wiesz nie na kontestowaniu tylko lecz na podawaniu akternatywnych rozwiązań.

Myślę, że w Kościele nie jestem dla Boga lecz dla swojego zbawienia, pewnie się przejęzyczyłaś, bo sobą samym żadnej chwały Bogu nie przydam, Bo ON jest Czystą Chwałą . A Kościół jest dla nas nie dla Boga. Bo mamy dzieki niemu możliwość zbawianioa siebie i innych swoją postawą. Gorzej jeśli jestem zgorszeniem.

Jest w świecie jakaś tajemnica zła i nie znamy powodu czemu złym powodzić się może lepiej niż dobrym. To tylko wie Bóg i mi to wystarcza.
A może byś powiedziała jak twoim zdaniem młodzi tak krytykują Kościoł i nie chcą w nim przebywać??. Pominę wętek prozelicki do innych denominacji chrześcijańskich. [/list]

Ok, znów nadmiar skrótów myślowych, zatem tłumaczę
Wojtek, znam wyznanie wiary I nie zamierzam go negować Ale dla mojej decyzji przynalezności do Kościola nie jest istotne, czy moi bracia i siostry postępują tak czy inaczej. Powtarzam - dla decyzji o przynależności, nie mówię o odpowiedzialności za Kościół w tej chwili, napominaniu itp (!) Bo należę do Kościoła dlatego, że w nim jest Jezus Chrystus, a nie dlatego, że sa w nim tacy, czy inni ludzie. I nie w tych ludzi przecież wierzę (!) Ani w instytucję w sensie formalno-prawnym (!)
Wierzę w Kościół Boży, wspólnotę ludzi ochrzczonych, kierowaną przez Ducha Sw (!)
I już Mat mnie złapał, owszem, ludzie moga prowadzic do Boga, ale nie zbawiają i to mialam na myśli...
A myslę, że Ci, co potepiają Kościół, potepiają właśnie ludzi i instytucję, zapominając o najistotniejszym w Kościele elemencie - o Bogu, dlatego pytałam - jak im to pokazać? wytłumaczyć? Że to nie tylko ludzie, tacy sami jak gdzie indziej (nie usprawiedliwiam postepków, stwierdzam fakt), nie tylko instytucja w sensie prawno-formalnym, ale ważne w tym wszystkim jest zupełnie co innego?
Nie mówię, że nie trzeba, nie nalezy dążyć do poprawy. Ale to nie o to chodzi chyba najbardziej...
Pozdrawiam

No to zgadzamy się co do meritum sprawy, a pewne zakłócenia na łączach to właśnie owe skróty myślowe . Lecz ważne w jakim kontekście się pisze bo niechcący może wyjść niezły galimatias. Tak to widze. Co do potępiania kościoła to bym zaraz tak nie fetował wyroków , bo w większości raczej jest to obojętność lub ostra Kontestacja. Nienawiść zarezerwowana jest raczej dla sekt, np ŚJ Oni to dobrze robią.

Współczesny świat niesie ze sobą wiele propozycji, niebezpieczeństw, wyzwań, niepokojów, ale także daje możliwości pełnego rozwoju intelektualnego, fizycznego jak i duchowego. Młodzi ludzie co rusz zadają sobie pytanie: którędy iść, aby życiu nadać właściwy sens? Często drogą, którą wybierają jako słuszną i prawdziwą jest droga wiary w Boga Trójjedynego, droga, którą ukazuje Kościół katolicki.
Czy dziś łatwo wierzyć? Daje się słyszeć słowa: „ Kiedyś byłem człowiekiem wierzącym i praktykującym. Dziś przeżywam kryzys wiary. Nie wiem nawet, czy jestem wierzącym, czy niewierzącym. Raz przeżywam Boga, jako Kogoś bliskiego; innym razem Bóg znika z mojego serca i pozostaję sam” Czy to, co proponuje świat, nie utrudnia przylgnięcia sercem do Jezusa?
Zasadniczą rolę do spełnienia ma rodzina. To ona jest kolebką wiary, powinna być domowym Kościołem. W niej każdy człowiek uczy się kochać Boga, poznaje Go, wzrasta w wierze. Jeśli rodzina nie spełnia należycie swej funkcji, w pewnym momencie pojawiają się kłopoty z wiarą. We współczesnej kulturze dominują zupełnie inne wzorce małżeństwa i rodziny. Większość środków społecznego przekazu próbuje ośmieszać małżeństwo i rodzinę, albo zastąpić je jakąś karykaturą. Promowane są "małżeństwa" homoseksualne i tak zwane "wolne związki". Rodziny takie określają siebie jako: „wierzących- niepraktykujących”, co oczywiście nie ma nic wspólnego prawdą.
Wielu ludzi kieruje się w swoim życiu konsumpcyjnym używaniem życia. Najważniejsze staje się posiadanie bogactw i korzystanie z nich bez ograniczeń.
Innym zagrożeniem wiary jest rozwój nauk i ich złe pojmowanie. Do głosu dochodzi ratio, pozostawiając fides jako niegodne uwagi.
Życiem wielu ludzi kieruje relatywizm moralny. Nie chcą uznawać Przykazań Bożych ani Przykazań Miłości jako prawa – stworzyli własne prawo, według którego jest łatwiej i spokojniej żyć.
Coraz częściej młodzi ludzie nie uważają Kościoła katolickiego za nieomylną instytucję. Samodzielnie wybierają drogę życiową.
Podałam tylko niektóre z zagrożeń, z którymi przychodzi na codzień spotykać się osobie wierzącej.