Witam,

Zadano mi ostatnio pytania, które zaraz tu napiszę. Szczerze mówiąc odpowiedzenie na nie wyszło mi dość słabo, dlatego chciałbym dowiedzieć się od Was co o tym wy sądzicie i iść do tej osoby i sprostować moją wypowiedź.

Jak wiadomo, księża mają kontakt na co dzień z różnymi ludźmi, czy to podczas lekcji katechezy, spowiedzi, Mszy Św. Choć żyją samotnie mają jakiś tam kontakt z ludźmi. No i wydaje mi się, że ten kontakt wpływa na to, że patrząc ogólnie, ich życie jest po prostu łatwiejsze niż życie siostry zakonnej.

Siostra zakonna decydując się na poświęcenie Bogu, traci praktycznie „wszystkie” rzeczy materialne, a kontakt z ludźmi ograniczony ma do minimum. Czemu tak jest, że kobieta która oddała się Bogu ma z punktu widzenia zwykłego człowieka jakim jestem ja, znacznie gorszą sytuację niż kapłan/ksiądz? Czemu ona poświęca się bardziej, czemu nie może nauczać w Kościele (pomijam tu katechezę w szkole)? Czemu tak naprawdę służy posługa siostry zakonnej?

Wydaje mi się, że na księżach ciąży właśnie odpowiedzialność za nauczanie, za szerzenie Ewangelii, co jest bardzo trudne. Że kobiety nie zostały dopuszczane do zarządzania Kościołem bo uważa się je za istoty bardziej podatne na manipulacje?

Nie wiem co o tym wszystkim myśleć, proszę o pomoc.

Po pierwsze: zakony kontemplacyjne (czyli te w których się "nie wychodzi na zewnątrz") są i żeńskie i męskie. Zatem i mężczyźni się na taką drogę decydują.
Z innych zgromadzeń mogą chodzić po mieście, pracować jako katechetki, etc. Też mają kontakt z ludźmi.
Po co siostry zakonne? Te kontemplacyjne- by modlić się za cały świat.
Te niekontemplacyjne- by służyć bliźnim. Biednym, chorym, dzieciom, młodzieży, etc.

Hmmm

Każda siostra zakonna żyje w jakiejś wspólnocie, zatem między ludźmi. Nawet, jeżeli przestrzennie odcina się od świata. Sens życia za klauzurą wyjaśnił szumi - siostry modlą się za świat ("technicznie" też pracują i odpoczywają, ale ich powołaniem jest modlitwa).

Czy poświęca się bardziej? To zwykle oceniają ci z zewnątrz, którzy nie mają powołania. Ci, którzy się na to decydują mówią o szczęściu, o jedynym miejscu gdzie jest dla nich życie. Patrzą na to tak, jak dziewczyna czekająca na własny ślub, myślisz, że ona zastanawia się nad swoim "poświęceniem" dla rodziny?

Odpowiedzialność za szerzenie Ewangelii ciąży na wszystkich ochrzczonych. Księżach, siostrach, braciach zakonnych, osobach świeckich. Tylko na każdym w innym miejscu i w inny sposób...