A że jest ich mniej niż więcej, dlatego one nie są znaczące w buduowaniu obrazu Kościoła w Polsce (a co dopiero w świecie).

Liam Bracie , Goldian, Marko2010 i w ogóle – chciałabym dodać zastrzeżenie, że nie można, jak to się mówi, całkiem zakneblować Kościołowi ust i zamknąć go w zakrystii. Moim zdaniem są sprawy, w których Kościół wręcz nie ma prawa milczeć, na przykład pozytywnie oceniam protest Kościoła w sprawie nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Ważne, żeby nie przekroczyć tej granicy, za którą widać bardziej zaprzeczenie owoców łaski Ducha Świętego niż same owoce.

Elbrus,
Dla mnie są bardzo znaczące dla budowania mojego obrazu Kościoła w Polsce. Bardzo, bardzo, bardzo, bardzo, bardzo znaczące.

Dla ciebie.
Jesteś w Kościele, więc patrzysz na to od wewnątrz. Zwracasz uwagę na to, co cię umacnia/raduje.
Osoby spoza Kościoła budują swój obraz Kościoła trochę inaczej.
"znaczące' - użyłem to w rozumieniu jako "wpływające w znacznym stopniu na całość".

Tak, masz rację, to całkowicie słuszne spostrzeżenie.
Rzeczywiście, kiedy się należy do Kościoła, kiedy się pozna wartość modlitwy i ogólnie siłę przeżyć duchowych związanych z uczestniczeniem w życiu Kościoła, dopiero wtedy można się przekonać, że rzeczy z zewnątrz wyglądające na bardzo błahe i drobne mogą mieć duże znaczenie.
A Ty jak patrzysz na Kościół?
Czy kiedy się patrzy na Kościół tylko z zewnątrz widać jakiekolwiek pozytywne rzeczy czy nic w ogóle?
Wiem, że są negatywne, ale jak już gdzieś wspomniałam, pisze o nich tyle osób, że chyba wystarczy aby Kościół zwrócił na nie uwagę, ja już nie muszę się tym zajmować.
Więc widać coś pozytywnego z zewnątrz?
Patrz, jako członek Kościoła przesyłam Ci . To może jest coś pozytywnego? Choć nie ukrywam, że ja jako całość z pewnością nie jestem wyłącznie pozytywna. Czy istnieje na świecie ktoś lub coś, co jest wyłącznie pozytywne?

Inaczej niż kiedyś - nie jednostronie.Jeślibym powiedział, że "nic, wogóle", to bym skłamał.Może Kościół zwraca na nie uwagę, ale nie zawsze w porę reaguje (lub reaguje nie tak jak powinien).Dużo pozytywnego, ale
oceniam to jako niewspółmiernie mało w porównaniu z zasięgiem, możliwościami i ilością osób zaangażowanych
(w jednych miejscach jest bardzo dobrze a w innych słabo - bardzo nierównomiernie).Nic, co jest zależne od człowieka (im bardziej rozbudowana hierarchia tym większe ryzyko błędu/ów).

Bardzo słusznie postawione pytanie: A Ty jak patrzysz na Kościół? Odnosi się ono do wszystkich ludzi. Kościół jest sakramentem (znakiem) sprzeciwu w świecie, w świecie który pędzi nie wiedząc dokąd i po co, i jest Kościół potrzebny wszystkim, nawet tym co ten Kościół tworzą. Jeśli tak postrzegasz Kościół, to znaczy, że On dobrze wypełnia swą misję.

Wszyscy jesteśmy grzesznikami i wszystkim Kościół potrzebny jest, by codziennie głosił każdemu Dobrą Nowinę o zbawieniu i wzywał codziennie wszystkich do nawracania się. Bo misją Kościoła jest zbawić świat, zbawić wszystkich, zbawić każdego człowieka. Kościół rzeczywisty (prawdziwa wspólnota) oświeca ludzi, ale nie narzucając się lecz przebaczając im. To sam Bóg przebacza, bo chrześcijanin (ten prawdziwie żyjący życiem chrześcijańskim a nie ten tylko z nazwy i prawa) jest Chrystusem, a Chrystus jest Bogiem. Nie dzieje się to na mocy ustanowionych przez ludzi praw jak to dzisiaj jest postrzegane dla chrześcijaństwa. W przyszłości tak na pewno nie będzie jak to widzi się dzisiaj... Pan Bóg sobie z tym poradzi...

Genialny artykuł - co w polskim Kościele nie do końca jest tak, jak trzeba, na co położyć akcenty, jak działać - http://goscniedzielny.wiara.pl/?grupa=6 ... 1276080356 - "Po co Kościół? - rozmowa z biskupem Andrzejem Czają"

Mnie Kościół jest bardzo potrzebny, mniej więcej z tych powodów, o których pisze Zsoborniki. Krytyka Kościoła też jest potrzebna, ale i docenienie i pochwała w tych miejscach, gdzie jest bardzo dobrze, również.
Artykuł bardzo interesujący ale niewiele w nim mowy o czynnikach zewnętrznych mających negatywny wpływ na Kościół, a jest ich bardzo wiele.

To jest to, co najbardziej odciąga od Kościoła. Zewsząd atakują nas reklamy wmawiające, że im więcej się ma, tym się jest szczęśliwszym. Wywołują zapatrzenie w rzeczy, rozrywki, używki, w mieć zamiast być. Powszechne negowanie wartości chrześcijańskich i ataki na Kościół, który przeszkadza w ogólnym przyjęciu modelu życia „hulaj dusza, piekła nie ma”.
Ilekroć zaglądam do Biblii, znajduję tam teksty, które można bez problemu odnieść do współczesnych sytuacji, teksty, które przez tysiące lat nie straciły na aktualności. Wydaje mi się, że najważniejsze jest nie tyle modernizowanie Kościoła i dostosowywanie go do oczekiwań zmieniającego się świata, co trwanie przy pierwotnych, niezmiennych, zawsze aktualnych wartościach chrześcijańskich, przy tym źródle, do którego będą mogli wrócić ludzie, kiedy już się nasycą błyskotkami i stwierdzą, że to wszystko nie to.