Przede wszystkim, ja mówię o aborcji i zarodkach. Nie o dzieciach.

Katolik nie jest za nie-katolików odpowiedzialny. On tylko ma takie zapędy, by decydować za innych i o innych. To, że katolicy coś tam sobie ustalili między sobą, nie znaczy że inni się temu mają podporządkować i pozwolić im na wszystko.
Z drugiej strony, skoro piszesz o odpowiedzialności, to ja chętnie wskażę, gdzie i w jaki sposób można się nią rzeczywiście wykazać, i na czym ona faktycznie polega. Jest mnóstwo konkretnych rzeczy do zrobienia dla potrzebujących, i wiele pieniędzy na to potrzeba. Każdy katolik może się osobiście zaangażować i czynnie i finansowo. A dopóki tego nie zrobi, niech się w ogóle nie odzywa na temat odpowiedzialności i na temat tego, co inni powinni. Bo głośno krzyczeć i decydować za innych bez ponoszenia samemu konsekwencji tych decyzji, to każdy potrafi. A już najbardziej i najchętniej katolik Tyle że to nie jest żadna odpowiedzialność.

W takim razie jesteś w błędzie.



Oczywiście, że jest. Nie-katolicy to też ludzie.



Nikt nie decyduje za innych. Ostatecznie i tak każdy sam musi podjąć decyzję - zabije czy nie.



To, kto jest człowiekiem i to, że ludzi nie wolno zabijać, nie jest kwestią ustaleń między katolikami.



Tak to sobie można mówić, czy ten katolik ma prawo krzyczeć, a tamten nie ma prawa. To kwestia mało istotna w tym względzie.

No i dyskusja z Tobą zaczyna wyglądać jak zwykle. Rozbijasz moje wypowiedzi na fragmenty (jeden jest uzupełnieniem drugiego, co jest istotne) i pojedynczo okraszasz komentarzami. Komentarzami, do których już się odniosłam, co zostaje pominięte przy takim rozbiciu wypowiedzi. Nie zamierzam ani się powtarzać (zwłaszcza że to bez sensu, bo i tak potem znów powycinasz pojedyncze zdania), ani akceptować takiej formy przedstawiania moich wypowiedzi.
Poza tym kwestie najistotniejsze, ale niewygodne, pomijasz. Tym bardziej więc nie ma o czym rozmawiać.

Na temat aborcji (i wszelkich powiązanych) dyskutować z Tobą tym bardziej nie będę, dopóki nie nauczysz się biologii w zakresie podstawowym, i nie zaczniesz stosować obowiązującego nazewnictwa.

To wszystko zatem.

W kwestii samego nazewnictwa, to mam pytanie. Czy takie jest poprawne:

- zygota
- zarodek
- płód
- noworodek
- niemowlak
- dziecko
- człowiek

Z tym "człowiek" nie do końca bym się zgodziła. Osobnik dorosły bardziej. Wszystkie te fazy dotyczą rozwoju człowieka. Zresztą nie tylko człowieka. Te późniejsze dopiero mają przypisane nazewnictwo odnoszące się do konkretnego gatunku zwierzęcia.

W porządku, osobnik dorosły. Zresztą, ogólnie można zastosować nazewnictwo uniwersalne. Piszesz, że są to fazy rozwoju człowieka. Wygląda zatem na to, że gdyby Johnny użył określenia "człowiek", uznałabyś to za poprawne.

W zasadzie masz rację. Słowo "dziecko" odnosi się jedynie do pewnej fazy rozwoju, więc podobnym błędem byłoby nazywanie "dzieckiem" osobnika dorosłego. Przynajmniej w kontekście biologicznym, ponieważ zwyczajowo używa się takiego określenia, gdy mówi się o czyimś dziecku, nawet będącego osobą dorosłą.

I Johnny zapewne użył tego słowa właśnie w takim kontekście. Zatem Twój kategoryczny sprzeciw wydaje się trochę przesadny. Babci raczej nie odmówiłabyś rozmowy, ani nawet nie poprawiała, gdyby użyła słowa "dziecko" odnosząc się do któregoś z Twoich rodziców.

Ani ateiści, ani wierzacy nie stanowią monolitu.
A pragnienie udowodnienia wyższości swych racji prowadzi bardzo często do usiłowania traktowania innych jako gorszej części.
Wystarczy przejrzeć forum i zobaczyć jak często pada argument pod adresem osób wierzących o brak refleksji, zrozumienia, rozsądnego i logicznego myślenia.
Pogardliwe "owieczki" pada nader często.

@Soul:

Ależ przecież cała rzecz o kontekst się rozchodzi. Rozmowa jest o usuwaniu ciąży, a Johnny nie bez powodu pisze o zabijaniu dzieci/ludzi. Czy określenie "zabijanie dzieci" Twoim zdaniem jest neutralne i nienacechowane w określony z góry sposób?
Johnny może sobie uważać co chce, ale ja się temu nazewnictwu i takiemu stawianiu sprawy, podporządkowywać nie będę. Nie będę w takim tonie rozmawiać, i tak naprawdę wcale nie muszę i nie mam obowiązku rozumieć, że Johnny mówiąc o zabijaniu dzieci, ma na myśli akurat aborcję. A dobrej woli w tej akurat kwestii, tym bardziej mi brakuje. Możesz sobie uznawać mój sprzeciw za przesadny, natomiast ja stanowiska nie zmienię.

Z kolei ja jestem za pisaniem na temat. Z faktu, że coś jest płodem, nie wynika, że nie jest człowiekiem. Gdyby tak przyjąć, to do 9. miesiąca można by ciążę usuwać, co jest absurdem.

Istotne jest tylko to, od kiedy można mówić o osobie.

Przypomnę, że temat dotyczy spadku liczby katolików uprawiających regularnie swe rytuały religijne, a nie płodów i osób ludzkich.

Tak, Jajko ma rację. Przecież jest już temat o aborcji. Tam się wypowiadajcie, albo załóżcie nowy jak coś nie pasuje.

Zgadza się. Zresztą ja już napisałam co miałam w tej kwestii do powiedzenia.

Nie rozumiem. Zawsze na forach stosowałem "rozbijanie wypowiedzi" (i nie ja jeden), bo tak się po prostu łatwiej rozmawia. Z doświadczenia wiem, że świadoma rezygnacja z tego prowadzi zwykle do pisania elaboratów, których nikomu nie chce się czytać i które coraz mniej mają wspólnego z tym, co napisał interlokutor. Wszystko można przecież wyjaśnić.



Które? Napisz wprost, to nie będę mógł pominąć.



Nie rozumiem.



Sama, w odpowiedzi Soulowi, przyznałaś, że używanie określenia "człowiek" w każdym etapie rozwoju człowieka jest poprawne (zresztą to chyba logiczne). Nic nie poradzę na to, że ta sprawa jest dla was tak kłopotliwa. W końcu doskonale wiecie - czego jesteś dowodem - że zarówno "zarodek", jak i "roczne dziecko" albo "wiekowy starzec" to określenia oznaczające etapy rozwoju CZŁOWIEKA - człowieka, człowieka i jeszcze raz człowieka. Żaden z tych etapów nie jest etapem rozwoju czegokolwiek innego, niż człowieka. Co tu więc ma do rzeczy nazewnictwo? To naprawdę nie moja wina, że was mierzi to, iż ktoś mówi o "zabijaniu dzieci" przy okazji aborcji - bo wiecie, że jest to uprawnione, ale wam to NIE PASUJE, bo jesteście zwolennikami niekaralności aborcji, a jednocześnie nie chcielibyście uchodzić za takich, którzy popierają zezwalanie na zabijanie dzieci. Tej sprzeczności nijak nie rozwiążecie i dlatego tak was wkurza, kiedy ktoś wam ją kolejny raz uświadamia. To wszystko.

Wyjaśniłam w całości swojej wypowiedzi, którą rozbiłeś.
Poza tym, mój "elaborat" miał raptem trzy zdania. Nic nie poradzę na to, że to dla Ciebie za dużo



O tym, czym rzeczywiście jest, i na czym polega, odpowiedzialność, od której katolicy umywają ręce.


Jak sobie ktoś coś wbije do głowy, to nie ma najmniejszego sensu mu tego prostować. Cokolwiek nie powiesz, czy nie napiszesz, to on i tak tego nie przyjmie, bo wie lepiej A już zwłaszcza takie mądrale co to wiedzą lepiej za innych Johnny, widzę, jesteś teraz już nie tylko specem od ateistów, ale też i od zwolenników legalnej aborcji Lepiej niż my sami wiesz, co nam w duszach gra, co nas wkurza i co się w nas kłóci (i że w ogóle), jak traktujemy zarodek itp. Aż dziw bierze, że idąc za ciosem, mi/nam jeszcze niebotycznych wyrzutów sumienia nie przypisałeś (jak to niektórzy obrońcy zarodków mają w zwyczaju), z powodu zlepku komórek, który w swoim życiu nieraz pewnie unicestwiłam za pomocą legalnego środka antykoncepcyjnego
Z Twoim gadaniem nie ma co polemizować, bo to tylko zbędne wdawanie się w pyskówki. Trzeba robić swoje, a Johnny niech sobie wie co tam chce

A teraz rzeczywiście wracam już do tematu. To nie wątek o aborcji, a w tym tonie, jak już napisałam, i tak dyskutować więcej nie będę


A w temacie:
Tak sobie zrobiłam w myślach przegląd wierzących - rodziny, znajomych i sąsiadów - z których jeszcze 10 lat temu znaczna część, bardziej bądź mniej regularnie, chodziła do kościoła. Teraz... chyba dwie rodziny sąsiadów robią to regularnie i to w niepełnym składzie. Od czasu do czasu do kościoła chadza kilka osób, a cała większość ogranicza się tylko do świąt. I to też nie wszyscy. Część moich znajomych zrezygnowała z odwiedzania kościoła także w dni świąteczne ( w ogóle coraz więcej osób chętniej w inny sposób spędza święta - choćby wyjazd). Mam wrażenie, że dla coraz większej liczby osób, katolicyzm ogranicza się coraz bardziej wyłącznie do tradycji. Statystyki też mówią swoje, ale nawet rozglądając się wokół zauważam że istotnie jest ten spadek liczby praktykujących, i to znaczny.

Odnoszę podobne wrażenie, no ale obracam się w wielkomiejskim środowisku ludzi z wyższym wykształceniem. Co innego jest na wsi i w małych miasteczkach. Wiadomo przecież, że religijność idzie w parze z ubóstwem i niskim poziomem wykształcenia.