Mam pytanie:jak Kościół traktuje samobójców? Czy są oni potępiani?
I jak radzić sobie z myślami samobójczymi?

"to może powiesz mi i nam wszystkim jak, patrząc na to, co dzieje się dookoła, zaufać bogu ?"

Prawie zgroza-to zasadnicza podstawa Kościoła wobec samobójstwa.Czasem tylko słyszy się
argument że,człowiek nie jest właścicielem swojego życia tylko użytkownikiem,a więc nie może
nim dysponować.Pewnie to słuszne,ale brzmi to tak:jakby się odmawiało człowiekowi autonomii możności decydowania o samym sobie.Zamiast uzasadnić że,samobójstwo słusznie budzi zgrozę .Należy wspomnieć jednak o kilku podstawach samobójczych bo,one choć stosunkowo żadko Kończą się zamachem na swoje życie.Prawie zawsze są żródłem takich zamachów.Proszę sobie przypomnieć np:popularny motyw naszej patriotycznej myśli że,
samobójstwa,rozpicie lub obłęd stanowią logiczne zakończenie.Zdrady albo innych ciężkich przestępstw przeciwko sprawiedliwośći.Adam Miczkiewicz w słynnym wierszu o samobójstwie więżnia w wierszu który,umieścił w ramach usługi Przyjacielskiej w poemacie Garczyńskiego Zdrajca,tak oto przedstawia powody tego nieszczęsnego czynu.
,,Bo żeby cara zyskać przebaczenie.
On narodowym stał się winowajcą
i dalszy braci swych na umęczenie.
Był wolnym -zdrajcą.
Marnie również skończył krzyżak,morderca.Danusi-postać która,w Krzyżakach Sienkiewicza.
Symbolizuje samobójcze podstawy zaszczepione Niemcom przez hakatystów.Najczęstrza chyba podstawa samobójcza .To brak poczucia sensu życia.I nigdzie tak jasno nie widać że,istnieje społeczna odpowiedzialność.Za fałszywe ludzkie nastawienie .Jeden Bóg wie ile są winni młodzi ludzie,głęboko rozczarowani do życia nie,wiedzący jak wypełnić.Swoją wewnętrzną pustkę-jeżeli nie pokazano im tego jednego,co w życiu ważne.Ani nie dano im
doświadczyć że,są potrzebni i kochani;.Jeżeli dorośli dają im przykład,jak swoją pustkę i poczucie bezsensu zagłuszyć.Psychologowie sygnalizują że,wiele zamachów samobójczych wśród młodzieży,to raczej desperackie wołanie o pomoc.Niż rzeczywiste targnięcie się na swoje życie.Ci młodzi ludzie to najczęściej ofiary podstaw samobójczych pokoleń .Ich rodziców,główną ich winą jest to że,wrażliwsi od nas dorosłych-.Ostro sobie uświadomili iż,życie bezsensowne nie ma sensu,zarazem okazali się zbyt słabi i nie poradni żeby odnaleść prawdziwy sens życia.Brak sensu życia może zresztą ujawniać się rozmaicie.Podstawa ta nie musi nawet wykluczać,zasadniczej akceptacji życia.Ktoś np:może mieć ugruntowane przekonanie o sensie swego życia.Ale tylko tak długo jak długo jest zdrowy,twórczy społecznie użyteczny.Nie pokojąco wysoka liczba samobójstw wśród starszych mężczyzn to.Tragiczny dowód że,dla wielu ludzi życie ma sens.Tylko względny i że,społeczeństwo współczesne daje zbyt mało oparcia ludziom chorym i starym.Aby mogli odnależ głęboki sens swojej szczególnie trudnej sytuacji.Za mało w nas wiary że,życie człowieka zawsze ma sens zaś.Okresy najtrudniejsze mogą stanowić jedyną drogę dotarcia do tego głębokiego sensu życia.Który,
w normalnych sytuacjach jest prawie nie dostępny.Podstawą bezsensową ,a więc samobójczą
- na szczęście tylko nie kiedy kończy się ona zamachem na samego siebie.Bo i rzeczywiście:Samobójstwo potwornie krzywdzi tych wszystkich,którzy mają do mnie prawo,którzy,mają prawo do mojej,do mojej obecności.Ale przecież każdy egoizm ma w sobie coś z takiej krzywdy.

Samobójstwo jest zgrozą - przeogromną tragedią samobójcy, tych, których zostawił, a także - w ostatecznym rozrachunku - tych (jeśli tacy są), których świadoma postawa popchnęła go do tego czynu.

Postawa Kościoła wobec samobójcy jest obecnie nieco inna niż kilkanaście lat temu: nie zaprzeczając grzeszności samobójstwa oraz złu, jakie ono w sobie niesie - nie znając tajników serca ofiary nie przesądza o losach jej duszy, gdyż nawrócenie może mieć miejsce nawet w ostatniej chwili życia. (KKK 2283)
Zawsze natomiast pochyla się nad tragicznością stanu osoby, która targnęła się na swe życie, oraz losów, które ją do stanu doprowadziły.

Człowiek faktycznie nie jest właścicielem swego życia, a jedynie jego zarządcą i jako taki powinien zarządzać nim jak najlepiej czyli zgodnie z wolą Bożą. Samobójstwo jest przekroczeniem swych "kompetencji" - zniszczeniem czegoś naprawdę niepowtarzalnego, jedynego w swoim rodzaju. (KKK 2280-2281)

Deydować "o samym sobie" - w praktyce człowiek nigdy nie decyduje tylko o sobie, ale również o tych, na których dana decyzja będzie miała wpływ.

Samobójstwo raczej nie występuje u osób głęboko wierzących. najczęściej sa to osoby przechodzace kryzys wiary, lub "obrażone" na Boga