Czyni - Tobie.
Ale to wszystko to maly problem, jeśli nie wierzysz... to jest Twój problem, masturbacją się nie przejmuj...

to ,że masturbacja sama w sobie jest grzechem to wiem.
a jakie czyni nam krzywdy?
poczucie zagubienia tożsamości- wątpie.
problemy rozrodcze- tez nie.
no i oddala od Boga.

jakies inne przyklady...?

Wyrabia niewłaściwe, egoistyczne nawyki seksualne - ale przede wszystkim wprowadza nieuporządkowanie do tej dziedziny

Mam wątpliwości które mniej więcej wpisują się w ten temat. Otóż powoli myślę o tym aby , jak to się ładnie mówi "powrócić na łono kościoła" i grzecznie przyjmować komunię świętą. Problem polega na tym ,że aby to zrobić trzeba iść do spowiedzi. Aby iść do spowiedzi trzeba odczuwać "żal za grzechy" oraz "postanowienie poprawy". Ja na swoim koncie grzechów mam co niemiara i za wszystkie (oprócz dwóch) żałuję. Ta dwójka to "seks przed ślubem" a z nim jednoznacznie związana "antykoncepcja". Nie czuję się "winny" że uprawiam seks ze swoją dziewczyną, nie "żałuję" no i na pewno nie zamierzam przestać. Czy z tego wynika ,że ,aż do śmierci (lub definitywnej zmiany poglądów) komunia święta jest dla mnie niedostępna ?

Dlaczego chcesz powrócić do Kościoła?

To zadziwiająco trudne w swej prostocie pytanie
Bardzo ciężko jest mi odpowiedzieć na nie. Mój powrót do kościoła jest podyktowany całym szeregiem różnych przemyśleń i motywacji. Jeżeli miałbym wymienić najważniejszą to mhh...

Miałem bardzo silne wrażenie ,że marnuje swoje życie. Co bym nie robił miałem wrażenie ,że czas przecieka między palcami. Wyznaczałem sobie cele i krytykowałem siebie za brak silnej woli by je realizować. Jednocześnie zdawałem sobie sprawę, że moje życie większość ludzi uznałoby za idealne. Jakoś nie mogłem dostrzec sensu mojej egzystencji. Niby wszystko miałem a jednocześnie nie mogłem się z tego cieszyć. Zauważyłem ,że po wizycie w kościele odzyskuje "spokój ducha". Ktoś kiedyś powiedział ,że "jeżeli masz Boga ma pierwszym miejscu, całą resztę masz na swoim". Coś w tym musi być. Jakby naturalnym kontynuowaniem tego toku myślenia jest poszerzenie chodzenia do kościoła o komunię. Ponad to pomyślałem ,że może komunia da mi siłę być lepszym człowiekiem. To tyle

Hmmm, nie wiem, czy piszesz to co chciałbym usłyszeć, czy też to co naprawdę myślisz, ale przyznam, że mi się podoba

Nie będę wiele pisał, żeby nie psuć nastroju, który wprowadziłeś; jeśli pewnego dnia uznasz, że chcesz być jeszcze bliżej Pana to nie zawachaj się zapłacić ceny jaką jest zrezygnowanie z własnego grzechu. Swego czasu przechodziłem dokałdnie to samo; gdyby ktoś mi wtedy powiedział z ilu przyjemnych rzeczy zrezygnuję pewnie bym się nie zdecydował, mam nadzieję, ze nie zabrzmi to zbyt nieskromnie, ale patrząc na swoje życie z miejsca, w którym teraz jestem mogę powiedzieć, że nie wyobrażam sobie bycia bardziej szczęśliwym - ilu ludzi może tak o sobie powiedzieć?

Gdybym mógł radzić: nie zadowalaj się Chrystusem połowicznym; jesli uznasz, że Cię pociąga to odrzucaj to wszystko co Cię oddziela. Oczywiście to kosztuje, ale z perspektywy czasu myślę, że to interes życia. Rób to czego naprawdę pragniesz. Nie to co czego chciałeś do tej pory i co wydaje Ci się, że chcesz, ale to co tak naprawdę w duszy Ci siedzi.
powodzenia, pozdrawiam , z modlitwą

Czyli jednym słowem aż do śmierci lub radykalnej zmiany poglądów. Jedyne czego mogę być pewny ,że na pewno któreś z nich nastąpi