A co jeśli on tego kontaktu nie chce (bo np. jest niedojrzałym cymbałem, któremu zdarzyła się chwila słabości?).
Czy można go zmusić do miłości i odpowiedzialności?
Finansowej-da się...Moralnej-mam poważne wątpliwości.

a nawet wręcz przeciwnie
znam przypadek (parafia obok) usilnego
(i skutecznego)
odwodzenia księdza od takiego pomysłu
zresztą o ile mnie pamięć nie myli były jakieś zalecenia z
kongregacji ds. Duchowieństwa w tej sprawie idące w tym kierunku

a chłopak zachował się w porządku

- kupił dziecku wyprawkę, siedział na korytarzu w szpitalu,
wziął dziecko na ręce, dopilnował,
żeby dziecko dostało jego nazwisko
(dziewczyna chciała dać - ojciec nieznany)
przyniósł mamie bukiet kwiatów
nic sobie nie robiąc z tego co sobie ludzie pomyślą
a wyobrażam sobie ile musiało go to kosztować - taki wstyd....

Mariel,
oznacza to że nie jest prawdziwym mężczyzną. Uważam że dla prawdziwego mężczyzny podjęte ojcostwo jest zawsze pierwszym i najważniejszym obowiązkiem. Spłodzenie dziecka to nie jest "chwila słabości". To jest sprowadzenie na świat nowego życia. To jest podjęcie odpowiedzialności już na zawsze, nie za jedną osobę, ale za trzy.
Dla dobra dziecka powinno się zasądzać i egzekwować regularny kontakt, podobnie jak dzieje się to w przypadku rozwodów.

Ja to wiem, i Ty to wiesz, to nie powinna być chwila słabości, jednak trudno mi sobie wyobrazić, że kapłan, który wskakuje do łóżka z panną robi to w celu sprowadzenia na świat nowego życia

Zdarzają się dojrzałe reakcje, jak podana dwa posty wyżej...ale jak widać są to reakcje niewymuszone..

Elbrus.....nie schodź ponizej poziomu .....imponujesz mi wiedzą, a tu nagle wrzucasz jakieś bełkot.

Nieprawda - nie ma zalecenia, że wyłącznie żonaci....sam św Paweł jak można domniemywać był bezżenny.

Przeczytałaś 2 zalinkowane posty w tamtym temacie? Bełkot?
Wyjaśnij to może na PW.

Z niewolnika nie ma dobrego pracownika - z przymuszonego faceta nie uczyni się przymusem kochającego, odpowiedzialnego ojca.

Czytałam - ale akurat Tobie nie muszę tłumaczyć, że kastracja była kategorycznie zakazana w Prawie Mojżeszowym (7 Praw Noego).
Jezus nie mógł mówić o zakazanych zabiegach, które niby miały przybliżać do Królestwa Niebieskiego.

no właśnie, ale to ty zacząłeś "po co ten celibat jak go nie stosują"
ja napisałam to co napisałam, żeby wykazać absurd tego rozumowania
a nie dlatego, ze tak myslę

masz rację, tak mozna bez końca
więc nie zaczynaj

Ja zaczynam? Tylko napisałem że ten celibat niepotrzebny bo taka prawda a ty zaczęłaś dopisywać o małżeństwie.

podważam sposób argumentacji
"celibat niepotrzebny bo się go nie zachowuje"

uważam, że to nie jest dobry argument (argiment - a nie celibat!)
bo analogicznie argumentując można podważyć zasadność małżeństwa

co do tego czy potrzebny czy nie się nie wypowiedziałam
co do małżeństwa jak się pewnie domyslasz sprawa dla mnie jest jasna

Podano mi w szpitalu lek, który skutkował zatruciem organizmu - konkluzje lekarze nie potrzebni.

Dawniej w Cerkwii prawosławnej w Rosji i Grecji dawniej duchowny musiał byc żonaty. Na księży kawalerów krzywo patrzono.

A tak poza tym - w parafii u mojej babci ksiadz ma dziecko ( z pewną nauczycielką). Ciekaw jestem czy opiekuje się tym dzieckiem oraz czy pomaga w wychowaniu. Powinien także płacić alimenty. I to nie z kasy Kościoła ale z jego pensji

Celibat duchownych

O ty, której dane jest słyszeć i widzieć w sposób duchowy, posłuchaj teraz, co ci wyjawię na temat owego arcybiskupa, który oświadczył że gdyby był papieżem, to wszystkim duchownym i kapłanom dałby pozwolenie na zawarcie małżeństwa. Twierdzi on i jest o tym przekonany, że to byłoby milsze Bogu niż gdyby duchowni żyli samotnie, jak żyją obecnie. Ponieważ ten arcybiskup wierzył, że przez takie małżeństwo uniknęłoby się większych grzechów cielesnych, dlatego – pomimo że nie zrozumiał dobrze woli Bożej – pozostał nadal przyjacielem Bożym.

Ale teraz Ja wyjaśniam ci jaka jest wola Boża, ponieważ zrodziłam samego Boga. A ty przekażesz to mojemu biskupowi, mówiąc mu że Abraham poddał się obrzezaniu na długo przed Prawem Mojżeszowym, i że w czasach Abrahama ludzie kierowali się jedynie własnym rozumem podejmując decyzje w oparciu o własną wolę, a jednak wielu z nich było przyjaciółmi Boga. Gdy zaś zostało ogłoszone Prawo Mojżeszowe, wtedy było wolą Bożą aby ludzie żyli pod Prawem i według Prawa, a nie według własnej ludzkiej woli i ludzkiego rozumu.

Podobnie było z błogosławionym Ciałem mojego Syna. Po tym bowiem, jak ustanowił na ziemi nowy sakrament Eucharystii i wstąpił do nieba, stare Prawo było nadal aktualne: kapłani chrześcijańscy żyli w małżeństwie. Niemniej jednak wielu z nich było przyjaciółmi Boga. Byli bowiem przekonani w swej zwyczajnej czystości, że podoba się Bogu by kapłani chrześcijańscy posiadali żony i żyli w małżeństwie, jak podobało Mu się to w dawnych czasach u kapłanów żydowskich.

Kapłani chrześcijańscy przez długie lata trzymali się więc tej praktyki. Ale dla wszystkich mieszkańców nieba i dla mnie, która zrodziłam Jego Ciało, było odpychające i niemiłe żeby w takim stanie żyli kapłani chrześcijańscy, biorący w swe ręce nowy i niepokalany sakrament Najświętszego Ciała mojego Syna. Żydzi postępujący według dawnego Prawa Starego Testamentu posiadali bowiem tylko cień, czyli obraz tego sakramentu. Chrześcijanie natomiast posiadają samą prawdę, samego prawdziwego Boga i Człowieka w błogosławionym i konsekrowanym chlebie.

Ale po upływie pewnego czasu, w którym pierwsi kapłani chrześcijańscy trzymali się tej praktyki, sam Bóg przez Ducha Świętego natchnął serce papieża rządzącego Kościołem myślą o innym Prawie. Papież ówczesny zarządził wówczas w całym Kościele, że kapłani chrześcijańscy, mając tak święte i najszlachetniejsze zadanie, jakim jest sprawowanie najdroższego Sakramentu, w żaden sposób nie mogą żyć w hańbiącej małżeńskiej przyjemności cielesnej.

I dlatego, mając na uwadze zarządzenie wydane przez Boga i Jego wolę, trzeba stwierdzić, że kapłani którzy nie żyją w czystości i wstrzemięźliwości cielesnej, są przeklęci i ekskomunikowani w oczach Bożych i warci pozbawienia urzędu kapłańskiego. Jednakże ci, którzy by wyrazili prawdziwą skruchę połączoną z prawdziwym postanowieniem niegrzeszenia więcej, znajdą miłosierdzie u Boga.

Wiedz również i to, że jeżeli jakiś papież dałby kapłanom pozwolenie na zawieranie związku małżeńskiego, to on sam zostanie przez Boga ukarany takim wyrokiem, jak człowiek, który by tak ciężko zawinił, że według sprawiedliwości Boga zasługiwałby dosłownie na wyłupienie oczu, na obcięcie języka, warg, nosa i uszu, rąk i nóg, a także na to by wypuszczono mu całą krew z ciała i całkowicie go uśmiercono, i wreszcie na to by tak wykrwawione ciało rzucono na pożarcie psom i innym dzikim bestiom.

Podobnie, choć w sposób duchowy, stałoby się owemu papieżowi, który by dał kapłanom pozwolenie na zawieranie związku małżeńskiego wbrew wspomnianemu postanowieniu Boga i Jego woli. Taki bowiem papież zostałby całkowicie pozbawiony przez Boga duchowego wzroku i słuchu, duchowego języka i działania, zgasłaby też cała jego duchowa mądrość, a ponadto po śmierci jego dusza zostałaby wrzucona do piekła na wieczne męki, by tam stać się na wieki pokarmem demonów. Co więcej – nawet gdyby takie pozwolenie wydał św. Grzegorz, to nigdy by z tego powodu nie zaznał miłosierdzia u Boga, jeżeliby tego pokornie nie odwołał przed swoją śmiercią.

(Objawienia, VII/10)


http://forum.piusx.org.pl/index.php?topic=204.0

myślę, że gdyby zniesiono celibat duchowni cieszyli by się większym zaufaniem. Wiele osób myśli o nich jako o osobach oderwanych od rzeczywistości, którym obce są problemy współczesnych rodzin.