W Niemczech natomiast sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Niemcy mają obowiązkowy podatek kościelny, który może wynieść do 9% podatku dochodowego. Z tego budżetu wypłacane są pensje księży, stąd też biorą się fundusze na wszelkie inwestycje Kościoła. Przychody Kościoła można łatwo obliczyć wiedząc, że prawie 28 mln Niemców to katolicy (z 82 mln populacji).
Obywatele, którzy nie chcą płacić podatku, muszą złożyć formalną deklarację oficjalnego wyrzeczenia się wiary. W praktyce oznacza to zakaz przyjmowania sakramentów, np. ślubu, co dla wielu osób jest wystarczającym powodem pozostania w kościele i płacenia obowiązkowej składki. Niemiecki Kościół ma pełne prawo do samodzielnego pobierania i dysponowania swymi podatkami. Państwo administruje nimi na mocy kontraktu, pobierając za to opłatę. Zwykle jest to 3 - 4% z całości podatków pobranych osobno przez poszczególne landy. Porozumienia pomiędzy władzami świeckimi i kościelnymi zwykle są lokalne. Lokalne władze decydują m.in. o dofinansowaniu zabytkowych budynków kościelnych, fundacji, imprez charytatywnych itp. Niektóre landy posuwają się jeszcze dalej - np. Bawaria wypłaca biskupom oraz pracownikom katedr (proboszcz i księża) pensje z pieniędzy publicznych. Mimo to, (a może właśnie dlatego) finanse Kościoła nie budzą tam tak wielkich emocji jak w Polsce. Każdego roku publikowane są przychody i rozchody całego Kościoła oraz poszczególnych parafii, aby wierni mieli jasność co do tego, jak zostały spożytkowane ich pieniądze.

A na dodatek nie chcę by "fiskus" (który i tak zdziera ze mnie blisko połowę moich zarobków) zdzierał dla siebie kolejne 4 czy 5% z tego, co mogłoby iść na wsparcie świątyni - lub na pomoc biednym.