Cielesna sukcesja - cielesne chrzescijanstwo; duchowa sukcesja - duchowe chrzescijanstwo. Sukcesja w pojeciu katolickim nie ma ZADNEGO znaczenia w zyciu duchowym.

Sukcesja apostolska ma wymiar duchowy w tym znaczeniu, że przekazuje łaskę w sposób sakramentalny.
Może byś się tak douczył trochę tego, czym jest sukcesja apostolska, bo wypisujesz głupoty.

Tym bardziej ponawiam apel, żebyś się zapoznał z pojęciem sukcesja apostolska, bo to, co wypisujesz jest żenujące i wskazuje, że mamy tu do czynienia z absolutną niewiedzą o zagadnieniu.

Sukcesja apostolska

KKK 77 "Aby Ewangelia była zawsze w swej całości i żywotności w Kościele zachowywana, zostawili apostołowie biskupów jako następców swoich przekazując im swoje stanowisko nauczycielskie". Rzeczywiście, "nauczanie apostolskie, które w szczególny sposób wyrażone jest w księgach natchnionych, miało być zachowane w ciągłym następstwie aż do czasów ostatecznych" (Tamże, 8.

KKK 78 To żywe przekazywanie, wypełniane w Duchu Świętym, jest nazywane Tradycją w odróżnieniu od Pisma świętego, z którym jednak jest ściśle powiązane. Przez Tradycję "Kościół w swej nauce, w swym życiu i kulcie uwiecznia i przekazuje wszystkim pokoleniom to wszystko, czym on jest, i to wszystko, w co wierzy" (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 8. "Wypowiedzi Ojców świętych świadczą o obecności tej życiodajnej Tradycji, której bogactwa przelewają się w działalność i życie wierzącego i modlącego się Kościoła" (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 8.

KKK 79 W ten sposób udzielanie się Ojca, którego dokonał On przez swoje Słowo w Duchu Świętym, pozostaje obecne i aktywne w Kościele: "Bóg, który niegdyś przemówił, rozmawia bez przerwy z Oblubienicą swego Syna ukochanego, a Duch Święty, przez którego żywy głos Ewangelii rozbrzmiewa w Kościele, a przez Kościół w świecie, wprowadza wiernych we wszelką prawdę oraz sprawia, że słowo Chrystusowe obficie w nich mieszka" (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 8.

Sukcesja apostolska odnosi się do kierowania Kościołem i do przekazywania wiary apostołów. Kiedy w II wieku początkująca refleksja teologiczna Ignacego, Hegezypa, Ireneusza, Tertuliana itd. wyjaśniła zasadę sukcesji apostolskiej, prawdziwym i właściwym przedmiotem ich rozważań nie była na pierwszym miejscu nieprzerwana materialna sukcesja biskupów począwszy od apostołów, ale badanie autentycznej tradycji, właśnie apostolskiej, którą starano się znaleźć w nauczaniu tych Kościołów, które są w stanie wykazać nieprzerwaną linię, sięgającą od ich biskupów wstecz do apostołów. Nauczanie biskupów jest bez wątpienia elementem decydującym, stanowi ono jednak część szerszej i zawierającej go w sobie rzeczywistości, którą jest apostolskość całego Kościoła. Dla uniknięcia nieporozumień, jakie zdarzają się niekiedy w dialogu ekumenicznym z Kościołami ewangelickimi, obecnych także w dziełach cytowanego już H. Künga, nieodzowne jest rozróżnienie, bez rozdzielania ich, między apostolskością ogólną, która cechuje cały Kościół, i apostolskością specjalną, która jest właściwa biskupom i ma swoje uzasadnienie w ich sakramentalnych święceniach.

Dzieki Pedziwiatr! Teraz bede 'studiowal' .

Pismo Swiete, ktore jest podstawa wiary NIGDZIE nie mowi o jakimkolwiek prymacie lub - bron Boze - WLADZY.

18. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.
(BT)

Kosciol porownany jest np. do ciala, ktorego glowa jest Jezus a nie papiez

Wszyscy wierzacy w Jezusa sa czlonkami tego ciala.

Co to za BZDURA, gdy jakis czlonek zaczyna mowic, ze jest najwazniejszy, ma prymat i wladze nad calym cialem.

Jesli "kosciol" mowi o wladzy, to - logicznie rzecz ujmujac - WYWYZSZA sie ponad Jezusa/Boga i - w konsekwencji - NIE JEST kosciolem.

23. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.
(BT)

1. Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.
(BT)

14. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki,
15. i by mieli władzę wypędzać złe duchy.
16. Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr;
17. dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy synowie gromu;
18. dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego
19. i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał.
(BT)

1. Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.
2. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan,
3. Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz,
4. Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.
(BT)

"W sensie ścisłym jednak, gdy mówimy o sukcesji apostolskiej, mamy na myśli „zasadę następstwa na urzędzie apostolskim i kontynuację ustroju hierarchicznego Kościoła w historii”. Stąd też sukcesja apostolska oznacza przede wszystkim „ciągłość w przekazywaniu władzy, jaką Kościół otrzymał od Jezusa Chrystusa”, co z kolei „stanowi gwarancję apostolskości Kościoła zarówno w sprawach doktrynalnych, jak i w całym życiu, strzegąc jego tożsamości w rzeczach istotnych z Kościołem Chrystusa”.