Nic nie "przeoczyłem" - bo Ty zacytowałaś.
I bynajmniej NIE JEST TO NAKAZ celibatu
Paweł wykazuje zalety stanu wolnego, niemniej jednak Chrystus powiedział o małżeństwie: "Co Bóg wprzągł we wspólne jarzmo niechaj człowiek nie rozłącza". Małżeństwo to instytucja Boża - powstała już w Edenie.
Poza tym w tym samym 1 Kor. 7: 1-7 wyraźnie wskazano, że można wybrać albo stan wolny, albo małżeństwo:

Tak więc twierdzenie o celibacie i klauzurze - to kłamstwo.
Stan wolny to wolny wybór, który można dobrze spożytkować w służbie dla Boga i ludzi, małżeństwo - też wolny wybór i dar od Boga, i też można spożytkować w służbie dla Boga i ludzi.
Powtórzę: biskup i diakon mają być mężem jednej żony.

bzdura.
jestem przekonana, ze nie jesteś wstanie wytrzymać na prawdziwej modlitwie
nawet 15 minut.

Nie mają się obligatoryjnie żenić, ale nie wolno im się rozwodzić, zmieniać żon.
Tak interpretuje to prawosławie - duchowny żeni się gdy jest seminarzystą, a gdy np. owdowieje lub żona go porzuci już nie moze zafundowac sobie nowej małżonki.
Nadto w prawosławiu biskupami nie zostają żonaci duchowni - tylko celibariusze.

@medieval_man, całą życzliwością: zachowaj poziom! Równie dobrze mogę napisać: "taka uroda katolików".
Dotychczas obydwaj omijaliśmy tego typu "argumenty" i róbmy tak dalej.

Znów apeluję: trzymaj poziom.
To nie tyle krzywdząca opinia, co całkowicie sprzeczna z teologią, duchowością i praktyką ewangelicką. I dziwię się, ze osoba o takiej wiedzy na ten temat, jak ty, zniża się do tego typu "argumentów".

Zgadzam się z toba w jednym: dyskusja zeszła na manowce: zamiast szukać zrozumienia jest jakaś chora szermierka i chora argumentacja: atak osobisty lub denominacji.

No właśnie Zakony klauzulowe są właśnie w tym itd :) Porównanie do członków ciała doskonale ilustruje miejsce zakonów klauzulowych na świecie. Ciało nie ma tylko ręki i nogi, których działanie doskonale widać w zachowaniu człowieka ale ma też serce i wątrobę, które chociaż ukryte mają nieprzecenione znaczenie.

Nie wątpcie proszę w potęgę i znaczenie modlitwy.

A przecież "we are one body"

Twoja wiedza o judaizmie jest imponująca... szkoda tylko że z prawdą ma tyle wspólnego, co "protokoły mędrców syjonu".

Możesz rowinąć temat?

czy nie jest tak jak pisal św. Paweł
Żydzi swoje usprawiedliwienie usiłują osiągnąć
przez wypełnianie Prawa Mojżeszowego?

Mowa była o zbawieniu.
W judaizmie w ogóle nie istnieje idea zbawienia. Dlaczego?

Koncepcja zbawienia, czyli wyzwolenia od grzechu i jego konsekwencji, oraz zmartwychwstania do życia wiecznego jest obecna w chrześcijaństwie i nie ma odpowiednika w judaizmie. Zbawienie od grzechu jest zbędne w judaizmie, ponieważ judaizm nie twierdzi, że ludzkość jest napiętnowana tzw. grzechem pierworodnym i nie uważa, że ludziom potrzebna jest Boska interwencja, aby uniknąć wiecznego potępienia. Gdy Tora lub inne teksty religijne judaizmu mówią o Bogu jako o Zbawicielu, nie odnoszą się do zbawienia od grzechu, ale mówią o wybawieniu od konkretnych problemów, które dotyczyły Żydów, np. uwolnienia z niewoli egipskiej czy od zagrożenia ze strony wrogów. Judaizm nie uznaje wiecznego potępienia i dusze grzeszników będą – według tradycji – podlegały oczyszczeniu przez krótki okres, a tylko dusze największych zbrodniarzy i grzeszników ulegną trwałemu i całkowitemu unicestwieniu.

Przestrzeganie przepisów Tory ma zaś znaczenie dla jakości życia ludzkiego, podobnie jak każdego innego kodeksu prawnego:

Ponieważ Tora, a w konsekwencji judaizm, skupione są celowo i w pełni nie na tym, co ma nastąpić kiedyś, ale na życiu tu i teraz. Jest to zjawisko wyjątkowe, odróżniające judaizm zarówno od chrześcijaństwa, jak i islamu.
(...)
W judaizmie jest inaczej. Doczesne życie jest najważniejsze. Dlatego dążeniem człowieka powinno być nie czekanie na „świat, który ma nadejść”, ale tikun olam – „naprawianie” istniejącego, realnego świata, w którym żyjemy. Judaizm głosi, że celem istnienia Żydów jest „doskonalenie świata poprzez Królestwo Wszechmogącego”.

Polecam zapoznać się z całością, tutaj:
http://www.the614thcs.com/19.1764.0.0.1.0.phtml

Rozumiem, że przejęzyczyłem się ze zbawieniem. Trudno, jestem katolikiem i pewne słowa same cisną się na język. Rzecz jasna, że chodziło mi o konsekwencje wiary żydów w to, że spełnienie woli Boga uzaleznione jest od przestrzegania Prawa:

I nie zamierzałem rozbierac judaizmu na czynniki pierwsze tylko wskazać, że niekórzy protestanci w rozumieniu zbawienia czy przyjęcia łaski Boga odchodzą od chrześcijanstwa wracając do tego, co dla chrześcijaństwa powinno byc przebrzmiałe: wiary iż spełnianie uczynków gwarantuje przychylność Boga (niezależnie od tego, czy nazwiemy ją zbawieniem czy pomyślnością w życiu doczesnym.

@Koziol
Pisząc o "urodzie protestantów" nie miałem zamiaru ani dzielic, ani potępiać. Chciałem tylko wskazać na pewne róznice w interpretowaniu Pisma pojawiajace się pomiędzy katolikami a protestantami, a nawet pomiędzy metodystami a wolnymi chrześcijanami.
Czy jesteś podobnego zdania jak Tomek 44, że opis cech biskupa czy diakona, w tym stwierdzenie, "mąż jednej żony" ma sens nakazowy (musisz mieć w ogóle żonę), czy też sens ograniczający (nie wolno ci mieć wielu żon - w sensie rozwieśc się z jedną by żyć z drugą)?

Co do Twojej drugiej uwagi - wiem doskonale, że wyrażona przeze mnie opinia (że protestanccy bracia sprawiają na mnie dziś w tym watku wrażenie pogan, którzy wierzą, że obłaskawią sobie bóstwo poprzez pełnienie dobrych uczynków) jest całkowicie sprzeczna z teologią, duchowością i praktyką ewangelicką. Dlatego właśnie wyraziłem swoje zdziwienie.
To raczej protestanci zwykle (generalizując oczywiście) zarzucają katolikom przykładanie większej wagi do uczynków i do zasług, a nie do wiary, podczas gdy w tym wątku i Ty i Tomek44 zarzucaie katolikom (a przede wszystkim mnichom i mniszkom klauzurowym) zwracanie większej uwagi na czystą wiarę niż na uczynki płynące z wiary. Przyznasz, że to zabawne?

A to juz jest twoja (dziwaczna) interpretacja naszych wypowiedzi.
Jezeli chcesz takie zbiorowe opinie wygłaszac, to przynajmniej przeczytaj wszystkie moje wypowiedzi.

Czuję się jakbym nie rozmawiał z tobą, a z kopią jednego z zabanowanych użytkowników i przypominam sobie dlaczego to forum już raz porzuciłem.

A siostry klauzulowe są mi obce i teologicznie i mentalnie. Niezrozumiała jest dla mnie taka miłość, czy wiara, która nakłania do izolowania się o tego, co Bóg tak pokochał.
Jest wręcz tak, ze Bóg skupił się na ludziach, a niektórzy z nich z dziwacznie pojętej wdzięczności od ludzi się odsuwają. I taki jest punkt z którego na to patrzę i dokładnie to w tym wątku głoszę.

A ja myślałem, że w zakonach klauzulowych żyje się we wspólnocie osób...

Dobrze, że na to forum wróciłeś, Kozioł bo właśnie wśród takich dyskusji najłatwiej można dostrzec piękno i prawdę Kościoła Katolickiego.

Medieval_man
Wiara bez uczynków martwa jest sama w sobie.
Nie wiem co rozumiesz pod pojęciem "czysta wiara". Ale jeśli ja "wierzę" - to postępuję zgodnie z wiarą.
Wiem czego wymaga Bóg od człowieka - i to właśnie powinienem robić.
Bóg nigdy nie oczekiwał od ludzi klauzury i celibatu. Nawet kapłani izraelscy mieli żony, dzieci.
Więc narzucanie sobie jakichś nieludzkich ograniczeń typu: celibat, klauzura nie ma nic wspólnego w wykonywaniem woli Bożej:
1 Tym. 4: 1-5 BT

Masz rację, iż nie istnieje bezwzględny nakaz małżeństwa dla biskupa - niemniej jednak jest to pewien wzór do naśladowania.

W uzupełnieniu ostatniego postu:
Jakuba 2: 14-26 BT:

Modlitwa to nie jest bezczynność.

Sama modlitwa to za mało.
To nie modlitwą Abraham, Rachab i inni zostali uznani za prawych tylko dzięki uczynkom wynikającym z wiary.
To nie samą modlitwą chrześcijanin ma ratować ludzi przed wieczną zagładą - tylko aktywnym głoszeniem Dobrej Nowiny. Tak właśnie postępował Chrystus, apostołowie i inni uczniowie i naśladowcy Chrystusa.
Ale to już pisałem.
Dodam jeszcze:
Dz. Ap. 20: 20-27 BT

Więc jeśli ktoś uważa - iż "wystarczy sama modlitwa" - to jego wiara jest bardzo ułomna.