Mówisz i masz: pomylił się sąd, a odszkodowanie wypłaci miasto.

Pięciu Afroamerykanów z Harlemu, którzy 24 lata temu zostali bezpodstawnie oskarżeni i skazani za gwałt i pobicie białej kobiety, otrzyma 40 mln dol. odszkodowania od władz Nowego Jorku. To finał jednej z najgłośniejszych spraw kryminalnych o podtekście rasowym w historii Nowego Jorku.
http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/ ... azani.html

a ja pytałem:

W podanym przez Ciebie przykładzie miasto zapłaciło za błędy swoich instytucji, a nie za prywatne wykroczenia czy przestępstwa pracujących w tych instytucjach osób.
Jajko, jak zwykle, podaje przykłady nie na temat.

Na razie odszkodowania za zbrodnie Kościoła wypłaca państwo, w przypadku niżej Kanada:


Pierwsze szkoły chrześcijańskie powstały w Nowej Francji już w 1629 r., z inicjatywy zakonu franciszkanów. W XIX w. ustawy ogłoszone przez rząd federalny doprowadziły do uznania tubylców za rasę niższą i zamknięcia ich w rezerwatach. Indiańskie dzieci zapędzono siłą do chrześcijańskich szkół z internatami. Celem tych placówek było „cywilizowanie” tubylców i przekształcenie ich w „ciemnoskórych Europejczyków”. Kościół katolicki oraz Zjednoczony Kościół Kanady (zrzeszający protestantów, anglikanów i prezbiterian) zajęły się indoktrynacją na zlecenie rządu federalnego w celu zasymilowania dzieci indiańskich poprzez brak kontaktu z rodziną, zakaz mówienia w ich własnym języku oraz przyswojenie obcej duchowości i kultury. W tym celu uciekano się do przemocy fizycznej i psychicznej, nadużyć seksualnych, a nawet zbrodni. Rząd płacił ponad
100 dol. rocznie na każdego indiańskiego ucznia – dla Kościoła był to więc przede wszystkim dobry interes.
W Kanadzie w drugiej połowie XX w.
istniało ponad 130 specjalnych szkół z internatem, niestety w większości katolickich. W ciągu ponad 100 lat przez tego rodzaju szkoły przeszło ok. 150 tys. dzieci indiańskich. Ostatnie siedem szkół działało jeszcze w 1993 r., mimo że ta metoda asymilacji nie przyniosła pożądanych rezultatów.

(...)
Zabójstwa uczniów w chrześcijańskich szkołach udokumentowano i udowodniono w większości na podstawie zeznań naocznych świadków, którzy opowiadali, że ich koledzy byli bici i kopani na śmierć, wyrzucani przez okno, spychani ze schodów, znikali w niewyjaśnionych okolicznościach, odbierali sobie życie lub topili się albo zamarzali na śmierć podczas ucieczki. Duży odsetek dzieci umierał na gruźlicę z powodu braku odpowiedniej opieki medycznej, niedożywienia i wycieńczającej pracy. Większość Indian, którzy ukończyli szkoły, wpadła w alkoholizm, trafiła do więzienia, popełniła samobójstwo lub zmarła tragicznie w młodym wieku. Szacuje się, że śmiertelność w szkołach z internatem prowadzonych przez Kościół wynosiła 24%. Jeżeli doliczy się do tego osoby, które zmarły po ich opuszczeniu – wzrasta do 42%.
Znikanie dzieci było na porządku dziennym, nikt nie dopytywał się o kolegów w obawie przed podzieleniem ich losu. Także rodzice zamknięci w rezerwatach, bez możliwości ich opuszczania, dopiero po latach dowiadywali się, że dzieci przepadły bez śladu. Do tego należy dodać fałszowanie dokumentów i statystyk przez zarządców szkół i nietrudno zrozumieć, dlaczego z taką łatwością przez lata udawało się przemilczeć zbrodnie. Wielu do tej pory ma wątpliwości, czy to było ludobójstwo.

(...)
Lista nadużyć wobec dzieci, stwierdzonych przez dr. Rolanda Chrisjohna, obejmuje: przemoc fizyczną i napaści na tle seksualnym, w tym przymuszanie do współżycia ze zwierzchnikami i opiekunami (mężczyznami i kobietami), kontakty oralno-genitalne lub wymuszanie masturbacji, przymusowe rewizje mające na celu dotykanie organów płciowych dzieci, wywoływanie poronień lub przymuszanie do aborcji dziewcząt, które zaszły w ciążę z wychowawcami w sutannach, oraz sterylizację dorastających dziewcząt indiańskich. I dalej: wbijanie dzieciom rozmawiającym w dialektach indiańskich igieł w język i pozostawianie ich przez długi czas, aby raniły jamę ustną, nakłuwanie ostrymi narzędziami innych narządów, oparzenia wrzątkiem lub rozgrzanymi przedmiotami, przywiązywanie do łóżek, stosowanie elektro-
wstrząsów, bicie do utraty świadomości powodujące poważne obrażenia – w tym złamania rąk, nóg, żeber, kości czaszki, pękanie błony bębenkowej. Chore dzieci zmuszano do jedzenia własnych wymiocin. W ramach kary wystawiano uczniów na śnieg i deszcz, czasami na tak długo, że dostawali zapalenia płuc lub odmrożeń. Cierpiącym nie zapewniano opieki zdrowotnej. Karą za nieposłuszeństwo było golenie głowy.


(...)

Dopiero w 1990 r. Zgromadzenie Pierwszych Narodów (Assembly of First Nations) rozpoczęło publiczną dyskusję o nadużyciach i zbrodniach popełnionych przez Kościół i rząd na dzieciach indiańskich. W 1994 r. naoczni świadkowie zabójstw dokonanych w Alberni Residential School opowiedzieli z ambony wielebnego Kevina Annetta, w kościele w Port Alberni, o morderstwach i torturach. Duchowny został natychmiast odwołany z urzędu pastora i wydalony ze Zjednoczonego Kościoła Kanady. Dwa lata później do kanadyjskiego sądu wpłynęły pierwsze pozwy Indian przeciwko Kościołowi i rządowi federalnemu. W odpowiedzi zwierzchnicy Annetta nakazali pastorowi milczenie, ale ten wraz z działaczami indiańskimi przedstawił więcej dowodów zabójstw, sterylizacji i innych zbrodni popełnionych w szkole, w jego byłej parafii, a liczba pozwów ofiar wzrosła do 5 tys.
14 czerwca 1998 r. IHRAAM (Międzynarodowe Stowarzyszenie na rzecz Praw Człowieka Mniejszości Amerykańskiej), zrzeszone w Organizacji Narodów Zjednoczonych, powołało pierwszy niezależny trybunał do zbadania tzw. holokaustu kanadyjskiego. Dziesiątki rdzennych mieszkańców przedstawiło dowody zbrodni przeciwko ludzkości. Trybunał stwierdził, że rząd Kanady i Kościół katolicki oraz Zjednoczony Kościół Kanady są winne współudziału w ludobójstwie, i zalecił, by ONZ otworzyła dochodzenie w sprawie zbrodni wojennych. W 1998 r. ONZ odrzuciła jednak wniosek IHRAAM, co wywołało kampanię oszczerstw przeciwko pastorowi.
W związku ze wzrostem liczby pozwów o odszkodowania za przestępstwa i nadużycia w szkołach z internatem, która przekroczyła 10 tys., Kościół wynajął adwokatów, a rząd kanadyjski zdecydował się wziąć na siebie koszty procesów i wypłatę odszkodowań, choć IHRAAM wyraźnie wskazało, że większą odpowiedzialność za zbrodnie ponoszą instytucje religijne. W kwietniu 2000 r. Federalne Ministerstwo Zdrowia przyznało się, że wykorzystywano dzieci indiańskie z czterech szkół, w tym z Port Alberni, do eksperymentów medycznych w latach 1940-1950. W celu zbadania efektów ubocznych nie podawano im żadnych witamin ani nie stosowano leczenia stomatologicznego.
W sierpniu 2000 r. powołano wreszcie Komisję Prawdy w sprawie ludobójstwa w Kanadzie, a Kevin Annett został jej sekretarzem. Zadaniem komisji jest kontynuowanie pracy trybunału IHRAAM i doprowadzenie do postawienia zarzutu ludobójstwa Kościołowi, RCMP (Kanadyjskiej Królewskiej Policji Konnej) oraz rządowi Kanady. W lutym 2001 r. ukazała się wspomniana książka Annetta, której publikacji rząd chciał zapobiec i która po raz pierwszy poruszyła światową opinię publiczną.

Przyznajemy się, ale...

Zarówno rząd kanadyjski, jak i głowa Kościoła katolickiego przyznały, że w szkołach z internatem popełniono zbrodnie. 11 czerwca 2008 r. premier Stephen Harper oficjalnie przeprosił za ludobójstwo i nadużycia w stosunku do rdzennych mieszkańców Kanady. „Traktowanie dzieci w szkołach rządowych to smutny rozdział naszej historii”, powiedział w przemówieniu w Izbie Gmin, przed grupą dawnych uczniów szkół oraz przywódcą rdzennej ludności Kanady, Philem Fontaine’em, prawnikiem i politykiem. „Dziś widzimy, że polityka asymilacji była zła, wyrządziła wiele krzywd i nie ma na nią miejsca w naszym kraju”, dodał premier z Partii Konserwatywnej, niechętny początkowo takim publicznym wyznaniom.
Papież Benedykt XVI podczas spotkania z Fontaine’em wyraził „głębokie ubolewanie z powodu niegodnego postępowania niektórych członków Kościoła”, które spowodowało cierpienia „niektórych miejscowych dzieci wdrożonych do kanadyjskiego systemu szkół z internatem”.

(...)

11 października 2009 r. Annett udał się do Rzymu, aby przekazać hierarchii kościelnej żądania krewnych ofiar. Do tej pory nie było odpowiedzi ze strony Stolicy Apostolskiej. W dokumencie przekazanym do Watykanu 12 starszych Zgromadzenia Pierwszych Narodów, reprezentujących narody Kri, Haida, Metis, Anishinabe i Squamish, wysunęło kilka żądań w stosunku do papieża i innych najwyższych dostojników Kościoła katolickiego – m.in. aby stawili się przed trybunałem w Hadze.
„Myślę, że Joseph Ratzinger musi stanąć przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym i odpowiedzieć za ludobójstwo w Kanadzie. Papież jest bezpośrednio zaangażowany w ukrywanie tych przestępstw na dzieciach, bo napisał list do biskupa Ameryki Północnej, nakazując tuszowanie skandali dotyczących molestowania seksualnego przez księży w jego diecezjach. Niestety świat wciąż niewiele wie na temat zabójstw, tortur i sterylizacji, popełnianych przez dziesięciolecia w katolickich szkołach na Indianach w Kanadzie”, mówił Kevin Annett w wywiadzie dla „Il Manifesto”.

Państwo Kanada przeznaczyło na cel wypłaty odszkodowań (pozwy zbiorowe i indywidualne) prawie dwa miliardy dolarów. Zjednoczony Kościół Kanadyjski ani Katolicki jak na razie najwyraźniej się nie poczuwają.

Tam, gdzie jest w tekście zaznaczone, że chodzi o KRK, "Kościół" oznacza zjednoczonych protestantów, nie katolików. W tłumaczeniu prawdopodobnie pod koniec jest błąd, nie chodziło o biskupa ale biskupów Ameryki Północnej.

Jak ukradniesz samochód, to też twoja firma zapłaci odszkodowanie?

Kościół Katolicki: http://www.fronda.pl/a/amerykanskie-die ... 34698.html

I żadne inne nie? Tylko Kościół katolicki?

Inne też. Niemniej, jak widac z wklejonego przeze mnie wyżej przykładu, jeśli tylko da się tego uniknąć, to KRK nie płaci ani za przestępstwa prywatne swoich pracowników, ani za swoje zbrodnicze działania instytucjonalne

Tzn.?

Tzn. inne Kościoly, kiedyś trafilem na artykul dotyczący też szkół indiańskich, tyle że w USA, w którym było o mniejszych protestanckich zborach (czy jak oni to nazywają) którym w następstwie zasądzonych odszkodowań groziło całkowite bankructwo.

Czy te odszkodowania również są wypłacane na podstawie ugód, czy na podstawie wyroków? Czy są to w ogóle odszkodowania, czy zadośćuczynienia?

Musiałbym znaleźć artykuły (papierowe), ale wydaje mi się, że była mowa o odszkodowaniach. Tu jednka może być problem z tłumaczeniami/nieprecyzyjnoscią w polskich atykułach, bo z tego co widzę ich autorzy często posługują się tymi termianami zamiennie. Na ogół chyba ugody.

Nawiasem mówiąc, w tym tekście czytamy:

W XIX w. ustawy ogłoszone przez rząd federalny doprowadziły do uznania tubylców za rasę niższą i zamknięcia ich w rezerwatach

Indiańskie dzieci zapędzono siłą do chrześcijańskich szkół z internatami

(tzn. franciszkanie zapędzali, czy raczej państwo?)

Kościół katolicki oraz Zjednoczony Kościół Kanady (zrzeszający protestantów, anglikanów i prezbiterian) zajęły się indoktrynacją na zlecenie rządu federalnego

Rząd płacił ponad 100 dol. rocznie na każdego indiańskiego ucznia

Tak więc, pomijając kwestie moralne, wydaje mi się dość oczywiste, kto powinien ewentualne odszkodowania zapłacić. Kościoły kanadyjskie były jedynie wykonawcami poleceń rządu.

Johnny99, robisz sobie żarty? Kościół katolicki podlegał rządowi? Księża i zakonnicy musieli współpracować przy niszczeniu tubylczych społeczności? Co im groziło, gdyby odmówili?

Ja widzę to tak, że skorzystali z okazji, by zarobić i umocnić swoje wpływy.

Żaden kościół nie może działać w danym państwie bez ułożenia sobie z nim w jakiś sposób stosunków, a przynajmniej nie wbrew niemu. Nawet ostatnio o tym rozmawialiśmy. Zresztą, jak czytam, że Indiańskie dzieci zapędzono siłą do chrześcijańskich szkół z internatami., to niezbyt sobie wyobrażam franciszkańskiego dyrektora szkoły, który tak po prostu odmawia przyjęcia dzieci, a słuzbiści tak po prostu mówią: "a, to sorry, poszukamy innej".

Nie dziwi już także fakt, iż Zabójstwa uczniów w chrześcijańskich szkołach udokumentowano i udowodniono w większości na podstawie zeznań naocznych świadków - bo tak jest w większości przypadków. Nic dziwnego, że kończą się ugodami - gdyby chciano zbrodnie na poważnie udowadniać, mógłby być problem..

Johnny99, to nie były chrześciańskie szkoły, do których zapędzano dodatkowo Indian, tylko szkoły specjalnie dla nich przez chrześcijan organizowane po to, by czerpać profity i realizować wyimaginowaną misję cywilizacyjną. Owszem, artykuł strasznie upraszcza 300 lat historii, bo i z tym przymusem bywało różnie, różne plemiona też przecież w różnych momentach historycznych bywały już chrześcijańskie i posyłały dzieci do tych szkół dobrowolnie, ale podstawowy fakt pozostaje faktem: katolicy i inne Kościoły dobrowolnie brały udział w regularnym kulturkampfie, destrukcji społeczeństw i rodzin, niszczeniu języka i kultury. Kościół ochoczo wspóldziałał w oddziaływaniu na dzieci atmosferą przemocy, beznadziejności, niemożności uzyskania pomocy, zatem i za skrajnie łatwe w tej sytuacji nadużycia jak molestwanie powinien ponieść odpowiedzialność.



Na poważnie, to znaczy jak?