Myślę że ludzie jeszcze zrozumieją że Msza świeta jest niezbedna do zachowania duchowno-fizycznego kontaktu z Bogiem. Wg mnie homilie powinny byc ciekawsze, ksieza wkoncu w wiekszosci sa absolwentami wyzszych uczelni wiec mogliby tym ciemnym niekiedy ludziom wyjasnic w sposob ciekawy znaczenie Pisma Swietego, jego tajemniczość, historię, ukryte znaczenie i inne ciekawe wątki, zamiast listów od tych "dziadziów" z KUlu itp. Jeżeli juz musi byc homilia to moze w jasnej postaci, bez niepotrzebnych archaizmow, nie indoktrynowac ale uczyć i wychowywac "zdrowe" społeczenstwo.

Bardzo rożnie z księżmi bywa, to są ludzie i jako tacy znacznie różnią się między sobą mądrością i podejściem do życia. Przypisywanie im wszystkim etykietki "brak doświadczenia życiowego" jest po prostu niesprawiedliwością.
Poza tym, to co mówią i doradzają wiernym musi być przede wszystkim zgodne z nauczaniem Kościoła, więc nie mają wielkiej swobody, choćby w pewnych sprawach mieli inne zdanie.
Uczciwiej jest powiedzieć, że nie zgadzam się z tym co mówi ksiądz i iść swoją drogą, niż usprawiedliwiać się - nie słucham księży bo nic nie wiedzą o życiu.

Ramoll jak najbardziej ma rację.

Msza nie potrzebuje reklamy, PR, zachęcania. Jest wartością samą w sobie, uczestnictwo w niej powinno być najważniejszym punktem niedzieli jako Dnia Pańskiego, a ona sama - niewyczerpanym źródłem, do którego katolik wraca, z którego czerpie i które wielbi.

Problem jest z człowiekiem, który dzisiaj nie zwróci na nic uwagę, jak nie jest kolorowe, jak nie wrzaskliwe, rusza się, zmienia, i najlepiej od razu prowokuje. Stąd popularność tytułów w stylu "Spowiedź jest spoko", "Seks jakiego nie znacie" - bo przyciągają, zainteresowują (i chwała ich autorom za to, bo wielu na pewno pomogły). Stąd taka rola konkretnych wspólnot, rozwijających się w danej duchowości - bo one potrafią jakoś ludzi, nie tylko nawet młodych, przyciągnąć, zaproponować coś. I ludzie dopiero wtedy odkrywają - o, kurcze, msza jest piękna, lubię w niej uczestniczyć, potrzebuję jej i chcę.

Sęk w tym, że coraz trudniej przekonać ludzi, że msza to źródło do wielbienia (cokolwiek to znaczy). Dla większości ludzi msza to po prostu nudy na pudy. W takiej Warszawie na msze chadza regularnie zaledwie co czwarty jej mieszkaniec!

Ludzie chodzą na msze do hipermarketów, tam jest obecnie kościół a kościół to nie mury ale zbiór osób. Bóg jest tam gdzie jest zbiór osób. Wszędzie gdzie są zbory tam Bóg jest. Jeśli tylko człowiek się tam dobrze czuje i czuje spokój i relaks to jest ok. Nadchodzą czasy gdy Boga czci się w sercach a nie budynkach kościelnych. Tak twierdził Jezus i tak musi być.

Tak się zastanawiam... No dobrze. A jak kibole zbiorą się na ustawkę? Taką zbiorową tłuczkę. Tam tez czują sie dobrze. Panuje spokój, czyli koncetracja przed walką. Relaks też panuje, jak dokopie jeden drugiemu, to pojawia się odprężenie.
Prosiłbym o rzetelną odpowiedź, gdyż poruszany wątek jest niesłychanie interesujący.

Naprawde uwazasz, ze zbiorowisko ludzi zajetych byle czym (np samymi soba i mamona) jest napelnione Duchem Bozym i oddaje Bogu taka czesc, jakiej On sobie zyczy?
Moze jednak przeczytaj, jaki warunek Jezus postawil "zbiorowiskom", zeby On byl wsrod nich obecny... (Mt 18,20)

ustawka do napięcie, oczekiwanie, buzuje krew w żyłach jak przy rytuale przygotowującym się na wojne.

Bóg jest tam gdie Jego cechy - spokój, mądrość, miłość, szacunek, akceptacja, piękno, bogactwo, jedność, sprawiedliwość, możliwość, harmonia, szczęśliwość.
Jeśli tych cech nie ma w kościele to co się dziwicie że ludzie szukają ich poza kościołem, w parkach, na basenie, na koncertach muzyki poważnej, na plaży, w lesie, na spotkaniach z przyjaciółmi.
Tam gdzie jest piękno i natura - tam jest Bóg bo tam są Jego cechy którymi On sam jest. I On sam się przejawia poprzez Jego cechy w świecie materialnym.
Zapomniałem o radości ? nie radość i szczęśliwość są szczególnie poszukiwane przez ludzi a kto szuka ten znajduje, w kościele smutno, ponuro, poważnie, człek czuje się skrępowany zasadami sztuczny, nieprawdziwy. Więc człek szuka tego co naturalne spontaniczne i w tym jest Bóg.
Jak temu sprostają mury kościoła ? nie sprostają i nie mają szans, miały szanse gdy były jedyną rozrywką w okolicy. Obecnie nie są i mają konkurencje.
Więc powtórze jeszcze raz słowa Jezusa
"nadejdzie czas gdy nie bedą czcić Boga swego w świątyni ani na żadnej górze ale w sercu swoim"

Po czym poznasz że ktoś czci Boga w sercu nawet jeśli nie chodzi do kościoła ?
Po tym że jest pozytywnie nastawiony do życia, radosny, spokojny, dobry, szczęśliwy, po tym że przejawia cechy Boga które przejawiają się poprzez tego człowieka. I w ten sposób rozwija się obecnie jedność Boga z człowiekiem.

Pewnie trudne do przyjęcia to jest ale kończy się era czczenia Boga na pokaz w murach kościołów. Bóg zamieszkał w ludzkich sercach bez względu na to jakiego są wyznania.
Alle luja. Następnym krokiem będzie obniżenie powołań kapłańskich. Niektórzy przejdą chyba na zasiłek bo stracą prace, mury kościołów nie rentowne zostaną zamknięte. Normalka która spotkała kościoły w stanach i może gdzieś jeszcze.

Daj spokój chłopie, to chyba nie na poważnie...
Dobra... Nie wiem ja Ty, czy wszyscy tu przychodzący, ale dla mnie, w kościele na Mszy Św., nie jest ani smutno, ani ponuro. Wręcz przeciwnie... Jutro przed południem zamierzam się wybrać na Mszę Św. i Wam radzę to samo. Przy okazji pomódlmy się i przeprośmy Pana Boga za herezje, które w większości pojawiają się na tym forum.
Życzę wszystkim miłej niedzieli, a zwłaszcza mojemu kumplowi Elbrusowi, filozofowi.

Nie poprzestawajmy na pustych słowach - herezje przekuwajmy w czyny!
//ku chwale Trójjedynego BogaWzajemnie.

Z Twoich słów wynika, że postrzegasz Kościół jako instytucję świadczącą usługi religijne, gdzie istotną rolę pełni, jak piszesz, "menedzer". Taki obraz Kościoła (chrześcijanina) w naszej świadomości utrwala dzisiejszy świat poprzez ludzi pracujących za "niegodziwą mamonę" usłużnych "możnym tego świata".

Jest faktem, że prawdziwe wspólnoty ludzi żyjących prawdziwym życiem chrześcijańskim nie są ukazywane, nie są popularyzowane, bo dobro "źle się sprzedaje" - nie zrobisz na nim interesu... Są natomiast takie wspólnoty w pewnym sensie ośmieszane i ukazywane jako "ciemnogród". Same określenie np. "moherowe berety" odmieniane na wszystkie przypadki niedawno w wiodących prym, a finansowanych przez określone grupy wzbogaconych tzw. uzdrowicieli świata - środkach przekazu, ukazują wyraziście ten problem. Podobnie ma się sprawa ze wspólnotami neokatechumenalnymi często krytykowanymi wraz z prezbiterami tej drogi - czego doświadczam czytając wypowiedzi na tym, nawet katolickim forum. Na taki haczyk łapią się szczególnie młodzi ludzie - bo nie mają wokół siebie "pod ręką" prawdziwych, żyjących Słowem Bożym i Liturgią we Wspólnocie, chrześcijan. Nie mają ukazywanych w łatwy i dostępny sposób prawdziwych świadków wiary chrześcijańskiej. Są natomiast wszędzie popularyzowani tzw. "chrześcijanie ale...". Jest to też jedna z wielu przyczyn spadku liczby praktykujących...

Co do Ojca św. (Jana Pawła II i obecnego Benedykta XVI) - ich obraz jest również mocno modelowany przez niekatolickie, nieprzyjazne Kościołowi media. Wielu decydentom w świecie chrześcijaństwo jest "nie na rękę", nie wygodne, gdyż promuje wartości uniwersalne, promuje pozytywną antropologię człowieka, promuje życie..., promuje właściwą moralność co jest przeszkodą dla biznesu (np. sexbiznesu). Nie ważny jest tu wiek hierarchów a ważne jest to co głoszą i to co promują ... Wiem, że zawsze są za cywilizacją życia, miłości...

Nie koniecznie. Dobry "menedżer", czy też po prostu zwierzchnik Kościoła, powinien byc osobą rozumiejącą potrzeby i problemy współczesnego człowieka. Świat się zmienia, a więc wraz z nim powinien zmieniać się też Kościół. Oczywiście nie tracąc swoich fundamentalnych wartości, to jest możliwe i to jest zadanie dla hierarchów Kościoła. Z tym co dobre i wartościowe trzeba po prostu umieć dotrzeć do człowieka.

Ważny jest też sposób w jaki to robią.

Tak, ważny jest sposób w jaki to robią - a właściwie w jaki sposób Duch św. im podpowiada, co jest ważne w Kościele na dany czas. Takim momentem zwrotnym był Sobór Watykański II, gdzie została opisana aktualna sytuacja Kościoła oraz ukazana odpowiedź Soboru na tą sytuację, jak i zastosowanie tej odpowiedzi w parafii.

Dzisiaj nadal gołym okiem widoczna jest postępująca desakralizacja w Kościele, dechrystianizacja oraz postępujący kryzys wiary. Uwzględniając te postępujące trędy w Kościele, Sobór przyjął jako swoją odpowiedź na desakralizację - odnowę liturgiczną co się przekłada w parafii na dążenie do liturgii żywej (z udziałem jak największej ilości członków wspólnoty). Odpowiedzią na dechrystianizację została wprowadzona odnowa teologiczna (ukazanie znaczenia całej chrześcijańskiej paschy a nie akcentowania tylko ofiary Jezusa Chrystusa) co w parafii przełożyło się na wprowadzanie coraz częściej dla ochrzczonych już parafian (neo)katechumenatu. Natomiast odpowiedzią na kryzys wiary Sobór odpowiedział ekumenizmem, którego w parafii znakiem jest żywa wspólnota np. neokatechumenalna, do której może wejść każdy po wysłuchaniu serii katechez zwiastowania.

Zadanie to jest wyznaczone dla hierarchów ale przede wszystkim dla świadomych świeckich członków Kościoła św. bo od nas zależy "nowa ewangelizacja", od nas zależy w jaki sposób inni postrzegają nasze świadectwo wiary a tym samym od nas świeckich zależy, czy dalej utrzymywał się będzie tytułowy dramatyczny spadek liczby praktykujących...

http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/ ... uszki.html

I wy chcecie ,aby ktokolwiek zaczął traktować Kościół poważnie. Mienicie się niby religią chrześcijańską, ale w rzeczywistości cały KRK to krypto-pogaństwo.
Rozumiem ,że wasze parafie już zamówiły sobie część Popiełuszki.

Uznałem to za tak istotną wiadomość, że założyłem o tym osobny wątek:
viewtopic.php?f=36&t=25283