Czy i na ile duchowienstwo podlega krytyce?

Lars_P

Każdy z nas wypowiadający się w jakiejś kwestii – szczególnie dot. cudzych spraw, uważa, że ma rację. Wiemy, bo tak założyliśmy, że ktoś coś powinien lub nie powinien zrobić. Jednak taka postawa wkracza w obszar przekraczający możliwości naszych kompetencji. Jakkolwiek widzimy coś, w sprawie, w której się wypowiadamy, to jedyne, co możemy powiedzieć, że nie mamy dostatecznej ilości danych, które upoważniają do wydawania sądów. Myślę, że wyrażane tu opinie o księżach i biskupach jak i decyzjach, które podejmują //chodzi mi o te naszym zdaniem <błędne> decyzje// są umniejszaniem zaufania do księży i biskupów. Nawet, jeśli, nasze wzburzenie jest słuszne pozostaje jeszcze roztropne i nie krzywdzące nikogo nasze wyrokowanie – albo domniemanie, że to co wypowiadamy jest prawdopodobne w różnym stopniu. Jeśli mamy taka świadomość to sami nie dołączymy się do <zła>, które mącąc sieje swoje ziarno i zbiera owoce.
Nie wiemy prawie nic o ks. z Tylawy. Nie znamy biskupa Michalina. Nie mamy nawet wglądu w akta sądowe, które najczęściej również są trudną „krzyżówką” dla prawników. To co <wiemy> czerpiemy z mediów, które szukają sensacji i w dodatku można domniemywać, że niektóre z nich celowo przedstawiają tendencyjnie fakty – jak zresztą zauważył Belizariusz.
Tym, co napisałem nie chcę nikomu nic wypominać i broń Boże pouczać, bo każdy ma prawo wyrażania swoich uwag i dzielenia się przemyśleniami. Jednak proszę zwrócić uwagę, że nasze emocje ubrane w słowa krytyki poruszają <falę>, która <płynie> z coraz większą siłą tworząc lawinę. Lawina jest żywiołem i trudno się z niej uwolnić. Nie można jej zawrócić – nie można zmienić kierunku.
Czy naprawdę naszym celem jest <dobijanie> ?
Podam taki przykład.
Załóżmy, że stroimy i gramy na 7 strunowej lutni i na 25 strunowej lutni. Gdy zabrzmi dźwięk „F” na jednej lutni, odzywa się dźwięk „F” na drugiej lutni, gdy zabrzmi dźwięk „G” na jednej, odzywa się „G” na drugiej. W grupie pięciu dźwięków zawsze odezwie się ten „właściwy”. Tak jest i z tym, czemu nadajemy <życie>. Piękna rzecz będzie przyciągała inne piękne rzeczy, a brzydka przyciągnie brzydką, gdyż rzeczy tego samego rodzaju wzajemnie sobie odpowiadają. Tak, więc rzeczy tego samego rodzaju wzajemnie się <wywołują>.
Skoro nie do nas należy decyzja i nie my dysponujemy wszystkimi <informacjami> nie powinniśmy siebie nakręcać idąc w kierunku <braku zaufania> zwierzchnikom Kościoła i księżom.
Nie wiem i nikt z Was nie wie jak było naprawdę z ks. z Tylawy – nie mamy wpływu na nic poza modlitwą, która zawsze jest najwłaściwszym działaniem, – więc módlmy się za naszych kapłanów, bo bez nich nie może być sprawowana Eucharystia. Tam gdzie ich nie ma [kapłanów] ludzie muszą chodzić kilometrami by w Niej uczestniczyć.
Teraz jeszcze jedna sprawa. Pewnie wszyscy pamiętamy sprawę szantażowanego księdza – tą sprawę zakończył pan Rutkowski. Okazało się, że pani szantażystka miała na swoim koncie kilku ks., którzy nie chcieli wokół siebie rozgłosu i zapłacili haracz.
Znam również sytuację, w której pewna pani podstawiona przez swojego „opiekuna” w nocy zwabiła podstępnie do siebie do domu kapłana płakała i mówiła, że ktoś umiera. Ksiądz szybko przyjechał a tam zrobiono mu zdjęcia w przygotowanej scenerii w celu szantażowania.
Nie zapominajmy, że takie sytuacje również mogą być podłożem niektórych głośnych skandali. Jak i oczywiście zdarzają się poważne wykroczenia niektórych osób duchownych.
Sprawa ks. Jankowskiego. Napisałem swój głos w dyskusji na forum:…
”””Kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamień' - niektóre ostre wypowiedzi w tym temacie, to już nie oburzenie człowieka uczciwego, raczej człowieka zawistnego i zazdrosnego. Ci, którzy najgłośniej wykrzykują ukazując wyraz swojego `niezadowolenia' - na ogół uwikłani są we własne problemy, z którymi sobie nie radzą. Złość budzi w nich fakt braku możliwości posiadania tego, co jest powodem ich wzburzenia. Ks. Jankowski jest ofiarą własnych słabości - uwierzył w mit swojej genialności i otula go w `drogie szaty'. Tak `przepysznie' ubrany spadnie ze stołka historii z bohatera narodowego - ślepca nieroztropnego. Czy można mu zazdrościć? Raczej trzeba się nad nim litować.”””
Dlatego, że czytając wypowiedzi ludzi <zaślepionych> nienawiścią byłem zbulwersowany. Szczerze mówiąc chyba nie zdawałem sobie sprawy z nienawiści, jaką niektórzy ludzie SA nasyceni w stosunku do kościoła i księży.
Faktem jest, że księdzu Jankowskiemu można wiele zarzucić, bo sam działa nieroztropnie i o tym wypowiadał się jego biskup.
Jednak nie należy zapominać o jego akcjach charytatywnych, szkołach katolickich, jakie zakładał i obecnej klinice. Księdza Jankowskiego też nie znamy.

Święty Atanazy powiedział tak „Dobro w historii świata rozwija się dzięki - wielkim zwycięstwom postrzegalnych ludzi nad samym sobą”

pozdrawiam