Boenig, ja jestem normalnym, pracującym człowiekiem, bez śladu formalnego wykształcenia teologicznego I zdecydowanie sama się martwię, co będę jadła na śniadanie

A poważnie - nie widzę tu akrobacji, widzę miłość bliźniego. I Prawdę.

Kobieta pracująca?


I feministka?


To poważnie. Miłość bliźniego to dobro bliźniego. Dobro bliźniego nie koniecznie oznacza godzenie się na wszystko, co bliźniemu się w głowie uroi. Tym bardziej nie oznacza wspierania bliźniego w realizacji tych urojeń.
Islam, z punktu widzenia Ewangelii jest urojeniem.

No to strzelmy sobie piątala (albo żółwika , jak to dzisiejsza młodzież mawia)

Piszesz o Prawdzie. Z tego co widzę jestes katoliczką. Trzymajmy się więc Prawdy katolickiej.
Jestem pewien, że znasz Pawłowy hymn o miłości (z listu do Koryntian). Nie zauważyłem by Paweł napisał, że Miłośc ślepa jest.
Owszem, naszym obowiązkiem jest wspomagać biednych muzułmanów, wspomagać całym sercem. Jednak nie możemy ich wspomagać w jednej sprawie. W rozprzestrzenianiu ich religii, bo wtedy staniemy w sprzeczności z nakazem Jezusa o głoszeniu Ewangelii.
Dajmy im pracę, dajmy im godne życie, wspomóżmy głodujących, odziejmy nagich... ale NA BOGA nie budujmy im świątyń w których nie czci się Jezusa!

Nie bardzo rozumiem, dlaczego uważasz, że chrześcijaństwo jest bez szans. Poza tym wydaje mi się, że ateistyczna kultura zachodu cale nie musi być konsumpcjonistyczna. Jest część zwana "kulturą masową" czy popkulturą, którą faktycznie można by tak określić, ale przecież to nie cała kultura laicka.

I ostatnia kwestia, czyli swobody chrześcijan w laickich krajach Zachodu a swobody chrześcijan w krajach islamskich. Zresztą nie tylko chrześcijan, innych wyznań też. Czy można w ogóle porównywać zakaz noszenia widocznych symboli religijnych w francuskich szkołach z losem innowierców w krajach arabskich? Czy można porównywać represje, z jakimi spotyka się nawrócony ateista z represjami islamskiego "apostaty"?

Według mnie przymykanie oczu na owoce islamu i powtarzanie zaklęć o religii miłości niewiele zmieni. Sama teoria nie wystarczy, w końcu "po owocach ich poznacie". A i teoria nie powola na kolana...

Czyli krótko pisząc, zdecydowanie wolę laickie państwa zachodu niż islamskie państwa wyznaniowe.

W żadnym wypadku nie uważam, że chrześcijaństwo jest bez szans!

Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę, jak niszczący wpływ miała konsumpcjonistyczna kultura zachodnia na kraje afrykańskie. W tempie przyspieszonym zniszczyła ich własną kulturę, a największe tryumfy święciły jej najgorsze, najbardziej niszczące strony.

Doświadczenie mówi, że w przypadku wiary płytkiej, która sprowadza się głównie do tożsamości grupowej czy narodowej kierunki rozwoju są dwa: albo sprowadzenie jej do rytuałów/odrzucenie i życie w stylu otoczenia albo ruch radykalny do przesady. Innymi słowy: konsumpcjonizm lub terroryzm.

Tylko pogłębianie wiary pozwala ją rozwijać w spotkaniu z nową kulturą.

Sweet - w kwestii owoców islamu. Zapominasz o jednym. Dla chrześcijan każdy muzułmanin musi być bliźnim. Można mu pomóc w rozwoju ku dobru, ale nie można gwałcić jego ludzkich praw. Można oczywiście mu nie pomagać...

Ok, ale ja nie twierdzę, że kultura zachodu do ideał. Trzeba jednak widzieć problem na tle dokonań innych kultur. Czym np. może pochwalić się kultura islamu w Sudanie czy Etiopii?
Poza tym problem nie dotyczy budowania meczetów w Afryce, tylko w Europie. I uważam, że Europa nie ma się czego wstydzić w zestawieniu z innymi kulturami. Co nie znaczy oczywiście, że nie ma drzazgi w swoim oku.



Dobrze, a teraz spójrzmy od strony praktycznej: ile osób będzie pogłębiać tę wiarę, a ile pozostanie przy wierze płytkiej, służącej jedynie narastaniu konfliktów i będącej pożywką dla ruchów ekstremistycznych (czyli radykalnych do przesady)? Doświadczenie uczy, że zdecydowana większość wybierze ten drugi wariant.



Dyskusja kołem się toczy

Nie można gwałcić jego ludzkich praw i tu się zgadzam. Nikt nie mówi przecież o burzeniu czy paleniu meczetów.

Zgadzam się też, że można mu pomóc w rozwoju ku dobru. Problem w zdefinowaniu kierunku "ku dobru". Nie mogę pomagać bliźniemu w kierunku, którego nie uważam za dobry (eufemistycznie rzecz ujmując).
A dwa to dobro innych bliźnich. Nie chciałbym, aby moje dzieci żyły w islamskim państwie wyznaniowym. Czy to znaczy, że jestem islamofobem?

Budujący optymizm.

To z innej beczki (czyt. podejdźmy do tematu z innej strony). Kilka pytań:

1. Czy samobójstwo jest grzechem?
2. Czy nakłanianie do samobójstwa jest grzechem?
3. Czy wspomaganie samobójstwa jest grzechem?

4. Czy samobójstwo wspólnoty jest grzechem?
5. Czy nakłanianie do samobójstwa wspólnoty jest grzechem?
6. Czy wspomaganie samobójstwa wspólnoty jest grzechem?

7. Czy nakłanianie i/lub wspomaganie samobójstwa Kościoła jest grzechem?

i mniej restrykcyjne:

8. Czy bierne obserwowanie przygotowań do (zbiorowego) samobójstwa jest grzechem?
9. Czy bierne obserwowanie przygotowań do (zbiorowego) samobójstwa Kościoła jest grzechem?

i na koniec:

10. Jeśli to są grzechy, to jakiej ich oceny przez Boga należy się w świetle nauczania Kościoła spodziewać?
11. Czy należy liczyć na Boże Miłosierdzie?

Stanisław - nie uważam, by to było samobójstwo wspólnoty. To podważa całą Twoją argumentację...

Sweet - nie wiem, ilu. Wniosek, że meczet = ekstremizm i docelowo terroryzm = wzmocnienie ekspansji islamu rzeczywiście sprawia, że nie wolno w tym pomagać. Ale nie jestem przekonana, by tak być musiało.

W moim przekonaniu jest spore ryzyko, że tak będzie. Plus ryzyko wprowadzenia prawa szariatu i państwa wyznaniowego. Nie twierdzę, że tak musiałoby się stać, ale szanse na to, że tym razem byłoby inaczej uważam za niewielkie.

No to się różnimy odnośnie do oceny sytuacji i jej przyszłych konsekwencji.
Nie bierzesz pod uwagę podłoża kulturowego w Europie?

Zgadza się.



Myślisz, że to podłoże niepodatne ma ekstremizmy i fanatyzmy? Ja go tak wysoko nie cenię. I nie chodzi mi tylko o jakieś odległe wojny religijne czy już mniej odległe doświadczenia totalitaryzmów XX wieku. Nie tak dawno mieliśmy przecież wojnę na Bałkanach, a do dzisiaj mamy problem Kosowa. Do tego, w mniejszej skali, społeczności muzułmańskie w Anglii, Francji, Holandii, Niemczech, Skandynawii. To wszystko sprawia, że dość krytycznie patrzę na podłoże kulturowe w Europie i nie uważam, że obecny stan względnej równowagi i spokoju dany jest nam raz na zawsze.

To jeszcze nic...

co powiecie na to

http://www.msnbc.msn.com/id/20279326/



Holenderski biskup: Nazwijmy Boga Allahem- by złagodzić napięcia

Amsterdam :Katolicki biskup zaproponował, by ludzie wszystkich religii nazywali Boga -Allahem (...)

Biskup Tiny Muskens z południowej diecezji Breda- powiedział holenderskiej telewizjii w poniedziałek, że Bogu nie zalezy na tym, jak jest nazywany i że w Indonezjii, gdzie spędził osiem lat, księża nazywają Boga- Allahem podczas celebracji mszy...

Allah to piękne imię dla Boga. Czy nie powinniśmy wszyscy nazywać Boga Allahem ? Co Boga obchodzi jak go nazywamy ? To nasz problem. (...)

"Allah" nie jest imieniem. Allah w tłumaczeniu na nasze = "Bóg". Ksiądz nazwał Boga Bogiem, tylko że w innym języku.

Allah to imię boga, Bóg to "ilah"...

Nawet szahada brzmi tak- La ilaha illa Allah...nie ma boga prócz Allaha...

Allah=Bóg to propaganda niektórych muzułmanów bazujących na naiwności kafirów...

więcej dowodów wkrótce...

A Posejdon? A Apollo? To są dopiero piękne imiona, może ten biskup tak zacznie chrześcijańskiego Boga nazywać? Albo Zeluś - jakie piękne imie!