Było zawarte przed Zwiastowaniem więc się nie czepiaj.

ad meritum:
Nikt na Ziemi nie ma uprawnień do przerwania małżeństwa. To jest sakrament. Ustanowiony przez samego Jezusa i jedynie On ma władzę to zmienić. Kodeks kanoniczny nie ma tu zbyt wiele do powiedzenia. Jest napisany po to, żeby wiernym ułatwić życie na tym padole. Taki regulamin oparty na zasadach pochodzących od Boga. Być może czasami zbyt szczegółowym. Choć dla niektórych, nawet 10 zdań wyrytych przez Boga w kamieniu to zbyt wiele... (właściwie to 11 ale to temat na inną dyskusję)

Ja się nie czepiam... ale dla niektórych małżeństwo bez współżycia jest nieważne......
Oczywiście jest to nieprawda i takie małżeństwo jest tak samo ważne.

A czy małż. Józefa i Maryi było zawarte przed Zwiastowaniem czy po to nie ma to żadnego znaczenia.

Przed Zwiastowaniem Maryja i Józef przeszli obrzęd zaręczyn, dopiero po kilku miesiącach następowały zaślubiny i wesele - tak stanowiła tradycja Izraelitów.

Jasne,że nie ma żadnej różnicy między rozwodem, unieważnieniem czy stwierdzeniem nieważności. ''Stwierdzenie nieważności'' jest przykładem obejścia przepisów.
Wymyślono sposób jak obejść niewygodny zapis „Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozłącza” i stwierdza się, że żaden bóg żadnego małżeństwa nie łączył, a więc małżonkowie mogą się rozejść bez żadnego problemu i wszystko jest OK.
Bo po co ''dźwigać krzyż'' i męczyć się w starym nudnym małżeństwie kiedy można na nowo korzystać z życia i być znowu szczęśliwym np. z młodszą partnerką.
To przypomnę wszystkim katolikom:
Nie ma prawdziwego chrześcijaństwa bez Krzyża i bez cierpienia. To może nie jest łatwe, ale jest prawdą.
Ewangelia św. Mateusza 10,38-39
38 Kto nie bierze swego krzyża*, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien.

Nie bardzo rozumiem twój wywód: zaręczyny -zaślubiny. Jak się to ma do fragmentu ewangelii wg św.Mateusza, Rozdział 1:

"18. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego.
19. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
20. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło.
(...)
24. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie,"
(http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=244)

Jakże sie to stanie skoro nie znam męża - owe "nie znam" znaczyło, że narzeczeni nie współżyli ze sobą, każde zamieszkiwało w swoich doczychczasowych domach.
Narzeczony przygotowywał dom do którego po ceromonii zaślubin, która odbywała sie zawyczaj w kilka miesiecy po zaręczynach, wprowadzał swoją żonę.
Współcześnie Żydzi kultywują obrzędy zaślubin
http://www.izrael.badacz.org/kultura/zy ... nstwo.html

Ty wiesz swoje...
Cytowane słowa "Jakże sie to stanie skoro nie znam męża" (Łk 1,34) nie przeczą temu, że Maryja była już zaślubiona Józefowi.
Ewangelia wg św. Mateusza wyraźnie mówi: "Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego." (Mt 1,18)

Nie ja wiem swoje - wiedzą teolodzy, antropolodzy, historycy, że Żydzi zaręczyny nazywali zaślubinam - czyli wpierw nim zamieszkali razem - bo razem mogli tylko zamieszkać po ślubie.

Takim prawem jakim muzułmanie o ile wiem spisali Koran, żydzi Torę, uczniowie Jesusa Pismo św. Dwunastu apostołów, potem wielu uczniów wyjaśniało wiernym naukę Jezusa, właściwie dzieje się to nieprzerwanie od 2000 lat. Potem ktoś wpadł na pomysł aby te wyjaśnienia spisać. Każda religia z czasem dopracowuje się komentarzy, które porządkują pewne sprawy. Inne wymagały ogłoszenia ich jako powszechnie obowiązujące wiernych prawo.Tak ja to rozumiem

Skąd wzięło się prawo w Kościele?

– Święty Paweł tuż po Hymnie o miłości pisze do Koryntian: „wszystko niech się odbywa godnie i w należytym porządku” (1 Kor 14,40). Przekaz Ewangelii, przekaz środków zbawczych, które Chrystus powierzył swemu Kościołowi, ma się dokonywać „w należytym porządku”, a więc według tego, co jest sprawiedliwe, co się słusznie należy. Istnieją zatem wzajemne prawa i obowiązki – tych, którzy są szafarzami środków uświęcania i tych, którzy z nich korzystają. Miarą tego, co się słusznie należy, jest właśnie prawo.

http://kosciol.wiara.pl/doc/891927.Po-c ... w-Kosciele