Nie ma sprawy, mogę rzucać.

A, żartował. Tak tłumaczy.

Bomba prawdziwa się trafiła :
http://www.gloswielkopolski.pl/artykul/ ... l?cookie=1

"Przemysław Węgrzyn, do niedawna ksiądz, redaktor naczelny "Przewodnika Katolickiego" i proboszcz parafii pw. św. Wojciecha w Poznaniu oficjalnie potwierdza swoje odejście z kapłaństwa. Dementuje też, jakoby przyczyną jego odejścia było załamanie nerwowe, depresja czy problemy finansowe parafii, w której pełnił funkcje proboszcza."

Oto czym się kończy walka z podstawowym prawem do założenia rodziny.

Nie. Tym się kończy zapomnienie o tym, jakie ślubowanie złożyło się przed Bogiem. Nie pierwszy i niestety nie ostatni przypadek kiedy jakiś człowiek łamie złożone przyrzeczenie.

Dlaczego sądzisz, że zapomniał?

Bo gdyby nie zapomniał, to zamiast uciekać z kobietą dalej byłby proboszczem tej parafii.

Cóż, może byłoby inaczej, gdyby treść takiego przyrzeczenia nie była narzucana instytucjonalnie i gdyby nie składali jej tak młodzi ludzie, którzy o życiu nie mają jeszcze zbyt wielkiego pojęcia.

Śmieszny argument. Po pierwsze, to każdy, kto wstępuje do seminarium, jest w pełni świadomy tego, że ta droga życiowa przewiduje złożenie ślubów bezżenności. Po drugie, to w seminarium ma pięć lat na przemyślenie decyzji o tym, czy chce zostać księdzem. Po trzecie, dlaczego wiek 24+ lat to miało by być za mało na podjęcie decyzji o całym swoim życiu, skoro prawo przewiduje, że można się ożenić w wieku lat 18? Według Ciebie w jakim wieku powinien być kandydat do kapłaństwa, aby mieć jakieś większe pojęcie o życiu?

Nie da się tego określić. Wiem tyle, że bardzo optymistyczne jest zakładanie, że ktokolwiek jest w stanie ręczyć za osobę, jaką będzie np. za 20 lat. Owszem, seminarium trwa długo, dlatego przecietna decyzja o kapłaństwie jest zapewne bardziej przemyślana, niż analogiczna co do małzeństwa, gdzie dużo częściej chodzi o kwestie czysto emocjonalne. Z drugiej strony jednak - tak długie przebywanie w bardzo specyficznee jednak grupie może silnie zdeterminować decyzję, która po powrocie do bardziej normalnego świata nie będzie już tak oczywista. Nie mam pojęcia ( I Ty też) jak jest z tym księdzem, tj. na ile szczere były jego ślubowania, czy wierzył czy nie i czy wierzy dziś, jakie jest jego myślenie o Bogu. Nie wiemy też obaj co bardziej spodoba sie Bogu - kapłaństwo i celibat tego człowieka, czy jego życie z kobietą. Ostatecznie Bóg powołał ludzi do tego drugiego, pierwsze jest wymysłem ludzkim. Tak czy inaczej - jak każdy, ten facet ma jedno życie, więc nie Tobie oceniać, czy powinien je poświęcić temu czy tamtemu.

To dlaczego wcześniej pisałeś, że są za młodzi?


Odpowiedzialność za własne czyny i zobowiązania polega na tym, że przyrzeczeń się dotrzymuje. Mimo pokus.


Błędne założenie.


No właśnie. Nie masz pojęcia, to nie oceniaj. Ślub bezżenności zaś pozostaje zawsze ślubem. Nie ma w nim zastrzeżenia, że "dopóki się nie zakocham".


Nie znasz Ewangelii. Bóg powołuje i do jednego, i do drugiego. Tak Chrystus, jak i św. Paweł, podkreślali wartość życia w bezżenności dla Boga.


Ten ksiądz właśnie złamał przyrzeczenie, które złożył przed Bogiem. Tutaj nie ma miejsca na inną niż negatywna ocenę jego postępowania i pomijam to, że zachował się jak smarkacz uciekając z parafii. Skoro tak bardzo chciał się wycofać z kapłaństwa, to mógł załatwić sprawę jak mężczyzna i napisać odpowiedni wniosek do papieża, a nie chyłkiem znikać nie informując o tym nawet rodziny.

Celibat nie jest wymysłem ludzki - mówi o nim Jezus w Ewangelii Mateusza (19,12).
Z seminarium nie determinuje tak okropnie, można wystąpić - mój kolega śp. wystąpił na IV roku, bo poznał dziewczynę, zakochał sie z wzajemnością, ożenił się, wychował 3 dzieci.
Inny wystąpił tuż przed święceniami, poznał później przyszła swoją żonę, wychowują razem 3 dzieci.
Inny znajomy wystąpił na III roku, też aktualnie żonaty z dwójką dzieci.
Wszyscy pozostali katolikami, udzielając się we wspólnotach - Neo i Kościele Domowym.
Znam widzisz trzech z tego samego seminarium.

Odpowiedzialność polega też na tym, że reaguje sie na realia. Są rzeczy ważniejsze od dotrzymywania przyrzeczeń za wszelką cenę.



Skuteczniej byś mnie o tym przekonał podając jakiś argument.




I co z tego? Szczęście tego człoiewka i jego kobiety jest dla niego zapewne ważniejesze, niż owe śluby.



Narzuconego? Gdzieś w Biblii pisze: chcesz być kapłanem - zapomnij o żonie?



Myślę, że Bóg da sobie z tym radę i zapewne zrozumie tego człowieka lepiej niż Ty.

W tym przypadku odpowiedzialność to było by zerwanie znajomości z tą kobietą, a nie brnięcie w związek prowadzący do złamania przyrzeczenia. Ten ksiądz bowiem, nie wiem czy zdajesz sobie z tego sprawę, nie dość, że łamie przyrzeczenie, to jeszcze i siebie, i tą kobietę, skazuje na życie w cudzołóstwie.


Alus wskazał trzy takie argumenty.



Tia... I w ramach tego ryzykuje szczęście wieczne. Genialna strategia. I nieodpowiedzialność.


Ktoś kogoś zmusza do zostania kapłanem? Nie. To nie pleć o narzuconej bezżenności.


O przykazaniu "nie cudzołóż" to waść chyba nie słyszał...

To nie bzdury, ale fakt. Kapłanów zmusza się w KRK do bezżenności. Albo inaczej ujmując: stawia im się ją jako warunek kapłaństwa, mimo że Biblia tego nie zaleca.

Można by mówić o zmuszaniu gdyby ył przymus zostania kapłanem. To raczej nie-kapłanom zabrania się seksu pozamałżeńskiego

Alus wskazała.....och ten męski....