Jeżeli główne pytanie jest dalej aktualne. I oczywiście chodzi o wysłuchanie czyjegoś zdania a nie przeciągniecie na swoja stronę to ja odpowiem:
Nie mnie potępiać tego człowieka, ale myślę że źle zrobił.
Albo lepiej: źle się stało.

Proszę. Jak widać można jasno wyrazić co się myśli, nie uciekając się do inwektyw.

Chrześcijaństwo nie jest związkiem z "instytucją/światopoglądem". Jeżeli zakonnik przez 25 lat nie zdołał tego zrozumieć, to istnieje bardzo duże ryzyko, że istoty związku z kobietą (lub jakiegokolwiek innego) również mu się pojąć nie uda. Ciekawe, że wszyscy dyskutują na temat wspaniałego Ojca, który "nie boi się miłości", a nikt nie myśli w ogóle o tej kobiecie. Tak samo jest z rozwodami - wszyscy myślą o radości wyrwania się z "chorego układu", nikt nie myśli o ryzyku wciągnięcia w "chory układ" kolejnej i kolejnej osoby. Kto raz zdradził, ten o wiele łatwiej zdradzi kolejny raz. Zwłaszcza wtedy, gdy wszyscy wokoło mu będą w zdradzie przyklaskiwać. Ciekawe, że ateiści doskonale rozumieją, jak wielką żenadą jest wypowiadanie się księży na temat związków damsko-męskich, których przecież w ogóle nie znają, o zgrozo - a z tym, że teraz kobieta powierzy swoje życie facetowi, który przez 25 lat żył w celibacie, wszystko jedno, czy prawdziwym, czy udawanym, żadnego problemu nie mają. Super ojciec, kolejny fajny koleś, który pokazał figę temu okropnemu Kościołowi, radujmy się! Strasznie płytkie jest wasze myślenie, drodzy ateiści. Nie przestaję się temu dziwić.

A on przestał być chrześcijaninem?



Nie widzę podstaw do oceniania tego ryzyka, ponieważ to są kompletnie różne sprawy. W KRK relacje między wiernymi/osobami konsekrowanymi/Kościołem modelowane są zewnętrznie, podczas gdy związek dwóch osób inicjuje się i opiera się na ich wnętrzach.


Swoją drogą - nawracającego się na katolicyzm powiedzmy, hmmm.... rabina też byście nazywali zdrajcą?



Jeśli mi to wkładasz w usta - nie wiem czy fajny, nie znam go. Jedyną powiedzmy pochwałą jaką napisałem na jego temat było stwierdzenie, że jeśli postępuje szczerze - to dobrze. Nie wypowiadałem się chyba na temat jego wypowiedzi o Kościele/zakonie.

Dopisałem jeszcze trochę.

Jesli chodzi o mnie, staje w obronie zaszczutego czlowieka. Zdaje sobie sprawe z faktu wystapienia "przykrosci" ktore odczuwaja katolicy, uwazam jednak, ze wszystko ma swoje granice. No i uczciwosc powinna byc sprawa nadrzedna, nawet w tym przypadku.
Gdyby podpisal cyrograf z diablem, a potem go podarl? Co bys na to powiedzial?

Powiedział, że przestał wierzyć w to, co przez 25 lat życia robił. Jeżeli miał na myśli "służenie Bogu" - z punktu widzenia Kościoła bowiem to właśnie robił - to przestał być chrześcijaninem. Jeżeli nie uważa tego, co przez 25 lat robił, za "służenie Bogu", to również przestał być chrześcijaninem.



W KRK podstawową relacją jest relacja Bóg - człowiek, tym bardziej, jeśli mówimy o osobie konsekrowanej, a już zwłaszcza o zakonniku. Bardziej wewnętrznej relacji nie można sobie już wyobrazić. Jeżeli zakonnik przez 25 lat tego nie zrozumiał, to znaczy, że w ogóle nie potrafi prowadzić rozumnego i świadomego życia. I nic nie wskazuje na to, by miało się to zmienić.



Każde złamanie danego komuś słowa jest zdradą.

Johny

Dyskusja w tym temacie z ateuszkami nie ma najmniejszego sensu. Oni przeciez sa tą "światłą" grupa ludzkości, ta jedyną nadzieja na lepsze jutro etc...etc....etc...
Zawsze mają najwięcej do powiedzenia w kwestiach wiary, której nie wyznają i której zupełnie nie pojmują. Zawsze chetnie skarcą złego chrześcijanina, który jest przecież tylko pełnym nienawiści do siebie i innych ciemniakiem....a to oni - ateuszki posiadaja wszelka wiedzę płynącą z ... (nie wiem z czego). Wiedze w tematach biblijnych, kościelnych i wszelakich innych.
Charakteryzuja się też wybitnie humanistycznym podejściem do każdego człowieka, zwierzaka, robaka, a nawet jednokomórkowca. Czego tepe katolickie zakały nie sa w stanie pojąć swymi ciasnymi umysłami skażonymi przez wraże watykańskie hordy czarnych upiorów.

Pamietaj więc, że nie należy nie tylko potepiać, ale nawet w najmniejszym stopniu krytykować tego pana....który dzieki swemu oświeceniu podąża w jasną przyszłośc jaką moga mu narysować świetlane ateuszkowe umysły.....

Tak więc krzyżyk temu panu na drogę i niech se leci.....

lokis->

Albo na przykład z diablicą...
Tylko z tym podarciem to by mogło nie być wtedy tak łatwo

Tzn. kogo? Kto jest zaszczuty i w jaki sposób?



Powiedziałbym, że zdradził Szatana, a więc dobrze postąpił. Jest teraz jaśniejsze, o czym mówię?

Ateiści cały czas nie rozumieją tego, co elementarne: w chrzescijaństwie związek z Bogiem, z Chrystusem, nie jest jakimś fiu-fiu, czy pustymi słowami w stylu "Lenin wiecznie żywy", ale jest intymnym (i proszę mi tu nie szukać brudnych skojarzeń) związkiem osobowym z żywym Bogiem.

Jeśli zakonnik, o którym rozmawiamy żył taką relacją, to wychodząc z niej po złożeniu ślubów żywemu Bogu znajduje się w takiej samej sytuacji jak mąż opuszczający żonę, której przysięgał miłość na wieki.
Jeśli od początku nie trwał w takiej relacji, ale było to dla niego związkiem instytucjonalnym, ścieżką kariery w ramach jakiejś ideologii, to odejście jest, co prawda złamaniem ślubów, ale złożonych w nieświadomości ich rzeczywistego wymiaru.
Kościół z reguły zwalnia takich zakonników ze złożonych ślubów, bo nie ma sensu rozpraszanie, ważniejsze jest gromadzenie wokół Chrystusa.
Ubolewać należy tylko nad złym przykładem i współczuć eks-zakonnikowi, który:
- albo od początku nie wiedział co czyni
- albo kochał rzeczwiście Boga, lecz nie przeszedł próby kryzysu gubiąc się w tym, co zewnętrzne.

Czyli wedle tej wykładni katoliccy misjonarze jeżdżą po świecie namawiając ludzi do zdrady?



Zatem to nie podstawowa relacja odróżnia katolika od nie-katolika, ale te bardziej powierzchowne?


humalog, widzę, ciągle histeryzuje?

Jest jednak różnica między zaparciem podyktowanym strachem przez co by nie powiedzieć prymitywnego rybaka, znającego okrucieństwo okupantów, a odstępstwem wykształconego zakonnika w czasach pokoju i bezpieczeństwa.
Piotr przez całe dalsze swoje życie żałował tej chwili słabości, zakonnik żałuje lat poświęconych Bogu i raduje się "poznaniem" miłości do kobiety.


Kto go zaszczuł i kiedy?

Zdrady czego? Czy ci ludzie coś komuś ślubowali?

Ano, np. wyzwolenie wszystkich istot od cierpienia, zemstę na sąsiednim plemieniu, wierność duchom przodków... takie tam.