Ze wstydem muszę powiedzieć, był czas kiedy dokonywałem aborcji - czyli brakło dowagi podobnej tym anonimowym dziś, przeciwnikom aborcji w czasach PRL.

Alus, a ty uznajesz, że człowiek ma prawo do nawrócenia?

Nigdy tego nie kwestionowałam i osobiście pragnęłabym aby wszyscy poznali Boga.
Chodzi mi jedynie o skalę bohaterstwa - niekwestionowanymi bohaterami i wzorem sa ci nieznani
z czasów PRL, którzy za swe przekonanie ponosili niewspółmierne koszty w porównaniu do aktualnej sytuacji lekarzy podpisujących deklarację wiary.

Nikt nie pociągnął wątku, skąd lekarz chcący skorzystać z klauzuli sumienia ma powziąć wiedzę o tym, jakiemu innemu lekarzowi sumienie pozwala na dokonanie aborcji czy przepisanie antykoncepcji. Jest tu wyraźna nierówność sytuacji obu stron. Prof. Chazan ma ustawowy obowiązek wskazać "realną możliwość świadczenia" - ale nikt nie ma ustawowego obowiązku zadeklarować takiej realnej możliwości. I raczej nie można na nikogo takiego obowiązku nałożyć, bo byłoby to sprzeczne z Konstytucją, która wyraźnie stanowi, że nikt nie może być obowiązany przez organy władzy publicznej do ujawnienia swojego światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania. Jest to tylko kolejny argument za wadliwością tej regulacji.

Bo taka realna możliwość jest oczywistym stanem, od którego korzystanie z klauzuli sumienia jest wyjątkiem, zatem to chyba zasadne, żeby ci, kórzy chcą być specjalnie traktowani, martwili się o konsekwencje swojego specjalnego statusu. To oni wprowadzają zamieszanie, zatem to oni powinni zadbać o to, by pacjentka nie była przez ich dozwolone ustawą zaniechanie poszkodowana.

Nie jest zasadne.
To tak jakby wymagać od niedysponowanego ucznia aby się martwił z kim teraz będzie grać jego drużyna. Kto wprowadził zasadę, że niedyspozycja zwalnia z gry ten powinien przewidzieć i ustalić jak będzie wyglądać gra, gdy ktoś w razie niedyspozycji skorzysta z prawa do grzania ławki.

No i przewidział - korzystający z klauzuli lekarz ma obowiązek wiedzieć lub się dowiedzić i poinformować pacjentkę.

Jak widać nie do końca, patrz post @Johnny'ego.

No ja myślę, że się myli. Sytuacją domyślną jest, że aborcje w określonych przypadkach się wykonuje, że jest realną możliwością, zatem potwierdzenie, np. w rozmowie telefonicznej z panem Chazanem, że owszem, nie ma żadnych problemów, nie jest żadnym zobowiązaniem do ujawnienia światopoglądu.

W tym właśnie się przejawia nierówność - korzystający z klauzuli lekarz ma obowiązek się dowiedzieć, ale nikt nie ma obowiązku takiej informacji mu udzielić. Jeżeli więc, teoretycznie, okazałoby się, że nikt wokoło nie ma ochoty zadeklarować, że dokonanie aborcji jest zgodne z jego sumieniem, to lekarz klauzulowy jest ud*** - nie może skorzystać z przysługującego mu prawa.

(pomijam już fakt, że jest to kolejny element zobowiązywania lekarzy klauzulowych do czynnej pomocy przy tym samym działaniu, z którego co dopiero się uchylili ze względu na konflikt sumienia - nie dość, że muszą poinformować, to jeszcze sami muszą szukać, dowiadywać się, zbierać informacje itp.)

Nikt nie musi tego deklarować, bo taki jest stan domyślny. Jeśli nikt nie deklaruje, że skorzysta z klauzuli - aborcja zostanie wykonana, to chyba logiczne?

Ale ustawa nie wymaga, by to było deklarowane z góry, zresztą w ogóle nie wymaga żadnych deklaracji skądkolwiek (bo nie może). A lekarz klauzulowy musi wskazać realną możliwość świadczenia, nie domniemaną.

A kiedy? Po fakcie?

Z góry w sensie - jako generalnej informacji bez związku z konkretnym zdarzeniem.

Zatem doktor Chazan dzwoni, opisuje konkretny przypadek i zadaje kluczowe pytanie.