Powszechnie jest znane stwierdzenie, że wiara jest martwa bez uczynków. Tutaj na forum internetowym wszyscy piszą. Ciekawy jestem jak wygląda bracie i siostro Twoja postawa chreścijańska. Czy za Twoimi słowami idą konkretne czyny? Czy dajesz świadectwo swoją postatwą życiową i zachowaniem?

Mat jeśli byś był na spotkaniu w Katowicach dnia 21.06.2003 roku to być sie dowiedział postawe chrześcijańską każdego z uczestników, może nawet i sami podjeli by rozmowe na ten temat. Więc ciekawość prowadzi do czegoś, zatem zważaj na swe słowa.

moze najpierw mat przedstaw swoją? "źdźbło w oku brata..."

Gdy dajesz jałmużnę, nie bądź jak obłudnicy...
Dlatego nie będę mówił o tym, co robię, to to wie Ojciec mój, który widzi w ukryciu.
A jeśli już, to wydaje mi się, że wypowiadanie się na forum może być nie tylko gadaniem ale i formą świadectwa.

Przepraszam jeżeli kogoś mój post rozpoczynający temat uraził. Nie miałem tego w zamiarze, aby wyjść na klechę krzyczącego z ambony.
"Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za mną nie jest mnie godzien" mówi Jezus. Ciekawy po prostu byłem, jak nasza wiara sie przekłada na czyny. W swoim imieniu mogę powiedzieć, że nie jestem osobą dwulicową i to co wyznaję w sercu staram się wprowadzać w życie. Ktoś mi kiedyś zarzucił, że wypisuje często na tym forum i czacie "pobożne życzenia", czyli rzeczy odbiegające od rzeczywistości i trudne do spełnienia. Otóż to co ja piszę to są owoce mojego własnego, marnego doświadczenia. Ja nie tylko wierzę w Boga, ale staram się nim żyć.

"..Aby ludzie widzieli dobre czyny w was i chwalili Ojca mego, który jest w niebie".

PAX ET BONUM

Mat, w żaden sposób mnie nie uraziłeś. Więcej - problem, który poruszyłeś jest bardzo ważny i istotny dla życia chrześcijańskiego. Wszystko jednak zależy od tego, jak się postawi pytanie.
W pytaniu: Czy dajesz świadectwo twojej wierze? kryje się pułapka. Jeśli odpowiesz tak, to możesz zostać uznany za pyszałka, bo któż z nas jest tak doskonały, żeby nie musiał się jeszcze poprawiać. Natomiast odpowiedź nie wydaje się być zarezerwowana do rozmowy ze spowiednikiem.
Lepiej byłby się już zapytać bardziej bezosobowo: Jak można dawać świadectwo swojej wierze? Wtedy szanując wolność każdego możemy liczyć na to, że ktoś podzieli się swoim doświadczeniem.

hmmm serafin - nie do konca sie z tobą zgodzę
dlaczego uważasz, ze jesli człowiek odpowie "tak" na pytanie mata, to wyjdzie na pyszałka? naprawde tak bys spojrzał na taka osobę?
myśle, ze tu wychodzi nasza katolicka "pokora" - cos tam robię, ale sie tym nioe bede "chwalił" bo wyjde na pyszałka....
to własnie przez taką postawe na czatach katolickich suie nie mówi o Bogu - tak jakby Bóg dla katolików był prywatna sprawą - a gdzie tu ewangelizowanie poprzez słowa?

Wiecie co? mam ochotę odpowiedzieć - nie wiem...
Bo łatwo jest powiedzieć, że dostrzegłam coś, w kimś, co było świadectwem... Co było jakoś wyjątkowo ważne czasem... A ja? Cóż, staram się żyć Bogiem, czasem... A czy ktoś w tym dostrzega Boga? Może czasem tak? I może lepiej, bym tego nie wiedziała, bym nie popadła w pychę właśnie? Więc - nie wiem
Pozdrowienia

jot-ko, a moze własnie zdziwiłabys sie, ze Boga ktoś dostrzega własnie tam, gdzie Ty sama najmniej bys sie u siebie spodziewała?

Być może - i oby Ale jeśli nawet cos takiego usłyszę, potem, to zawsze mnie to zaskakuje, bo nigdy tam, gdzie bym sie może i spodziewała Bo czasem nie pamiętam sytuacji w ogóle Tyle, że to chyba nie powinno powodować, że się nie staram świadczyć, nie staram mówić...

„Dzieło stworzenia jeszcze nie jest skończone [...] musimy sobie jasno zdać sprawę z siebie samych i ze wszechświata. Trzeba wciąż przerzucać kładki w ciemność nocy...
Ziemia planeta ludzi – A. Saint Exupery
Na tej ziemi, jest tylko jedna droga. Nie ma innej, wbrew pozorom. Idziemy wszyscy poprzez wieki, w kierunku „uczłowieczenia” Ta jedna droga prowadzi od pitekantropa, do Jezusa. // Pewnie zbulwersuję tym stwierdzeniem, ale zaryzykuję//, Ponieważ nie przekroczyliśmy jeszcze granicy działań mechanizmów zwierzęcych, cechujących naszych protoplastów //stąd w nas tyle upadków i regresów// Mamy możliwość, przekraczać siebie i przyjąć za przewodni szlak prowadzący do pełni rozwoju cech ludzkich, lub, staczać się do upadku i samozniszczenia. Stąd życie i rozum, daje tylko jeden wybór.
Kościół proponuje i daje nam „wskazówki”, jaką drogę należy obrać byśmy „nie zginęli.. Możemy Go oceniać, //nawet powinniśmy// zmieniać, ubogacać // nie formę, ale działania proporcjonalne do współczesnych realiów//, ale jednocześnie, pamiętać, że On jest „kładką w ciemności nocy” A. S. E.
Pomostem i Drogą jest Jezus Chrystus, który jest w pełni Bogiem i Człowiekiem, On jest też Głową Kościoła. Jasne, że to wszyscy wiemy. Zawsze patrzyłem na to jakoś tak wąsko. Czytając posty o Kościele na forum, zauważyłem, że dużo miejsca poświęcamy temu, co nas dzieli a nie łączy

///Zauważyłem jeszcze jedną rzecz. Chyba my Polacy mamy w naturze, to, iż zawsze jesteśmy „przeciw” Pewnie to uwarunkowania historyczne, zabory i komunizm, wytworzyły w nas, taką przekorę. Wpierw reagujemy, //czasami zbyt emocjonalnie// a potem myślimy, ale może się mylę.....///
Prawda nie leży w rozdzielaniu a w złączeniu. Każdy z nas powinien zdać sobie sprawę z „siebie samych i ze wszechświata” – pisał Saint Exupery
Budowanie człowieka, //nas samych// wymaga warunków, jakie stwarza uporządkowanie wewnętrzne tymczasem w nas samych jak i poza sobą znajdujemy tylko nieporządek. Może tworząc Kościół, sami wnosimy nieporządek do niego.....a oczekujemy Bóg wie, czego i niewiadomo, od kogo, by było lepiej.
Faktem jest, że wielkie dzieła rodzą się nie tylko mocą talentu, istotne jest by talent był wykorzystany, a do tego potrzebne są „wyzwalacze”, jakimi są cierpienie i pasja.
Cierpienie dokonuje selekcji ludzi. Bywa tak, że łamie pozornie mocnych, ponieważ okazują się słabi, wynosi słabych, ponieważ okazali się mocni. Dzieje się tak, bo każdy ból działa dwojako: „jako kompresor „ mocy duchowych //zwłaszcza u jednostek twórczych//, albo jako „destruktor” życia psychicznego u ludzi miernych i nieuporządkowanych wewnętrznie.
Nieuporządkowanie, które towarzyszyć nam może na forum, //i czacie// objawia się miedzy innymi tym, że będąc przekonani do własnej racji, nie potrafimy ustąpić innym, pierwszeństwa. Pomimo głoszenia, cytowania, odwrotnych haseł. Niekoniecznie, to objawia się w „walce” i obrażaniu. Posiadanie „racji” stawia nas w rzędzie omnibus’a i najczęściej ///chodź jesteśmy anonimowi/// o to przede wszystkim „walczymy” – może się mylę, ale to dotyczy również mnie.
Poruszyłem tu wiele tematów, chodź one się ze sobą wiążą. Może z nich wyłoni się jakiś osobny twór – temat, i będziemy mogli, podyskutować.
Na koniec przytoczę jeszcze 3 cytaty, które przede wszystkim sobie cytuje, a dla czytających, niech będą równie cenne jak dla mnie.
*„Dużo chrześcijan w dzisiejszych czasach – mówi św. Jan ma niejakie cnoty i działa wielkie rzeczy, a nic się im z tego nie przyda na żywot wieczny, bowiem nie szukali w nich chwały i czci tylko Bogu należnej, lecz dogodzenia próżnego własnej woli”
**Św. Tomasz z Akwinu
„Pociąg nie tylko do sądzenia, ale do podejrzewania bliźniego zdradza już przewrotność serca „Skłonność do posądzania” innych prawie zawsze pochodzi stąd, że albo pomawiający o zło, sam jest zły i bez zastanowienia sądzi wg. siebie, albo ze względem danego bliźniego ma złe złą wolę i czuje doń odraz, zazdrość, gniew lub wzgardę. Tedy, więc naturalnie doświadcza pewnego tajemnego zadowolenia w błędach, jakie w bracie swym rozpoznaje i co za tym idzie z łatwością wierzy wszystkiemu, co dogadza upodobaniu jego.”
*** „Pan nagradza uczynki człowieka, nie za to, czym są same w sobie, lecz za intencje i Ducha, w jakim są spełnione”
Życząc precyzyjności rzucania kładek, w „ciemność nocy” wszystkim i sobie.....żegnam do następnego postu
Szczęść Boże

"działań mechanizmów zwierzęcych, cechujących naszych protoplastów" - mozesz napisac co konkretnie masz tu na myśli, Larsie?

zgadzam sie z tym, co napisales, o nieuporzadkowaniu, o przenoszeniu tego na życie zewnętrzne, ale nie do konca zgadzam sie ze św Tomaszem - zresztą ostatni cytat w duzej mierze zaprzecza mu

„Skłonność do posądzania” innych prawie zawsze pochodzi stąd, że albo pomawiający o zło, sam jest zły i bez zastanowienia sądzi wg. siebie, albo ze względem danego bliźniego ma złe złą wolę i czuje doń odraz, zazdrość, gniew lub wzgardę. - czasem postepowanie człowieka wynika z wielkich ran, wyniesionych w dziecinstwie - nie ma w nim aż tak złych intencji i złego serca, jak wynika to ze słow Tomasza - człowiek boi sie stanąc przed samym sobą w prawdzie, dlatego nie pozwala Jezusowi siebie wyzwolic z tego zła, którego nie chcialby juz czynic.... myśle, ze często strach drugiej osoby bierzemy za jej złe serce

aczkolwiek co do zadowolenia z "nieszczęścia" blixniego - to prawda strasznie trzeba pilnować swoich myśli - by nie znajdowac w nich upodobania - one sie pojawiaja, ale nie mozna pozwolic, by nimi kierowały, by sie w nich "rozsmakowywac"

Elka, istotnie to trudne do przyjęcia co pisze św. Tomasz, ale Apostoł Paweł pisze podobnie.

Rz 2-1 "Przeto nie możesz wymówić się od winy, człowiecze, kimkolwiek jesteś, gdy zabierasz się do sądzenia. W jakiej bowiem sprawie sądzisz drugiego, [w tej] sam na siebie wydajesz wyrok, bo ty czynisz to samo, co osądzasz...

"działań mechanizmów zwierzęcych, cechujących naszych protoplastów" - mozesz napisac co konkretnie masz tu na myśli, Larsie?

Na to odpowiem później, bo teraz muszę już wyjść
Pozdrawiam
Szczęść Boze

lars :) ja nie mówie, ze nie powinnismy sie tym kierowac i o tym pamietac, tylko ze to nie jest tak jednoznaczne, jak wygląda - przynajmniej u niektórych osób... co nie znaczy ze nie powinnismy dążyc do tego, by patzec na drugiega tak, jak patzry Ojciec

a Paweł kazał kobietom nosić chustki

Kto to jest człowiek mierny, Lars? Bo nie chcę interpretować... bo obawiam się, że to tylko kwestia natężenia bólu w subiektywnej skali, to wszystko... Nie ma człowieka, którego by nie można złamać, jeśli odbierzesz mu Boga... A słowo mierny jest strasznie pejoratywne - w moim odbiorze przynajmniej...

Chyba się nie mylisz, niestety... Z naciskiem na MY, nie WY czy ONI...

Z tym bym się prawie zgodziła, prawie, bo... stwierdzenie "pomawiający (...) sam jest zły" również jest osądem... Fakt, że najczęściej "czepiam się" ludzi za to, co sama robię...
Pozdrawiam