Moze zacznij sie martwic dyscyplina twojego wyznania? Macie w ogole jakas?

Ja się nie żalę nad kapłanami, ja po prostu zwracam uwagę na bezsens celibatu.

II Podstawą nauki Kościoła o bezżeństwie są słowa Chry­stusa Pana(Mat .XIX ,11—12) i świętego Pawła Apostoła (I Cor. VII ,32—43). Jakkolwiek święte jest małżeństwo chrześcijańskie, jest ono stanem przeznaczonym dla ogółu ludzi, dla dusz zaś wy­branych, które nie chcą być rozdwojone, ale pragną jedynie i cał­kowicie żyć dla Boga, istnieje stan dziewictwa, bezwzględnej po­wściągliwości, wyrzeczenia się związków, korzyści i skutków mał­żeństwa. Jako celibat połączony z życiem rozpustnem jest bez za­przeczenia gorszy od uczciwego małżeństwa, tak znowu celibat, ślubowany dla miłości i służenia Bogu, jest bez zaprzeczenia lepszy od najprzykładniejszego małżeństwa. Taka jest myśl słynnego ka­nonu X, sesyi 24-ej soboru Trydenckiego.

Zgodnie z Ojcami Kościoła prawodawstwo kanoniczne na Za­chodzie od początku IV wieku bardzo wyraźnie stwierdza ten obowiązek — nie jako nowe prawo, lecz raczej jako świętą i szano­wną tradycyę, którą rozluźnienie obyczajów zachwiać usiłowało. Jeśli prawodawstwo wschodnie jest obecnie daleko mniej pod tym względem surowe i dopuszcza do święceń subdyakonatu, dyakona­
tu i kapłaństwa kleryków już przedtem żonatych, bezżeństwo zaś zastrzega samym tylko biskupom i zakonnikom, to najpoważniejsze dokumenta historyczne stwierdzają, że w początkach Kościoła było inaczej; że starożytność była jednakowo pod tym względem suro­wa zarówno na Wschodzie jak i na Zachodzie, a zresztą prosta logika wymaga, aby ze wspólnej zasady wyprowadzono wnioski wspól­ne dla episkopatu i dla święceń niższych.

I. Zarzuty przeciwko celibatowi kapłańskiemu

5. Trzeba najpierw przyznać, że nigdy w minionych epokach nie studiowano zagadnienia celibatu kościelnego tak przenikliwie i tak obszernie, jak za naszych dni, pod kątem mianowicie problematyki doktrynalnej, historycznej, społecznej, psychologicznej czy duszpasterskiej; a czyniono to przeważnie w uczciwych intencjach, chociaż niekiedy użyte sformułowania zdawały się oznaczać coś innego.

Życzliwie przeto przypatrzmy się głównym argumentom, jakie wysuwa się przeciw prawu kościelnego celibatu złączonego z kapłaństwem.

Pierwszy zarzut, który zdaje się wynikać z najświętszego dokumentu, na to się powołuje, że w Nowym Testamencie, gdzie zawarta jest nauka Chrystusa i Apostołów, nie nakazuje się otwarcie celibatu duchownych, lecz tylko zaleca się go jako środek, dzięki któremu człowiek mógłby swobodnie odpowiedzieć na szczególne, jak się mówi, wezwanie Boże albo na szczególny Boży dar (por. Mt 19,11 - 12). Poza tym ani Jezus Chrystus nie uzależnia wyboru dwunastu Apostołów od celibatu, ani Apostołowie nie wyznaczali wyłącznie ludzi bezżennych na zwierzchników pierwszych społeczności chrześcijańskich (por.1 Tm 3,2 - 5; Tt 1,5 - 6).
(...)
Sens chrystocentryczny celibatu

19. Kapłaństwo chrześcijańskie, będące czymś nowym, może być zrozumiane tylko w świetle nowości Chrystusa, najwyższego ze wszystkich i wiecznego Kapłana, który kapłaństwo sług swoich uczynił prawdziwym uczestnictwem w jednym, swym własnym kapłaństwie (KK 28). Pomocnik Chrystusa, więc szafarz tajemnic Bożych (por. 1 Kor 4,1), Jego także ma za najbliższy wzór do naśladowania i za najdoskonalszy obraz swego życia (por.1 Kor 11,1). Pan Jezus bowiem, jednorodzony Syn Boga, przez Ojca na świat posłany, stał się człowiekiem po to, aby rodzaj ludzki podległy grzechowi i śmierci mógł się odrodzić i przez nowe narodzenie (por. J 3,5; Tt 3,5) wejść do Królestwa Niebieskiego. Jezus, wiernie wypełniając wolę Ojca (por. 2 Kor 5,17; Ga 6,15), dokonał tego nowego stworzenia (por. J 4,34; 17,14) przez misterium paschalne, wprowadzając w świat i w czas nowy rodzaj życia, wzniosły i boski, przez który samo położenie ludzkości niezwykle się zmieniło (por. Ga 3,28).

20. Również małżeństwo, przez które z Bożej woli przedłuża się dzieło pierwszego stworzenia (por. Rdz 2,18), otrzymało nową moc i nowe znaczenie, dzięki włączeniu go w powszechny plan ludzkiego zbawienia. Jezus bowiem przywrócił małżeństwu pierwotną godność (por. Mt 19,3 - . Przyznał mu cześć (por. J 2,1 - 11), wyniósł je do godności sakramentu i tajemniczego znaku owej jedności, która Jego samego łączy z Kościołem (por. Ef 5,32). Dzięki temu małżonkowie chrześcijańscy, miłując się wzajem, wypełniając właściwe im obowiązki i dążąc do właściwej swemu stanowi świętości, kroczą razem do Ojczyzny niebieskiej. Ale Chrystus, Pośrednik lepszego Testamentu (Hbr 8,6), otworzył także nową drogę, na której człowiek, głęboko oddany samemu Bogu, troszcząc się tylko o Niego i o Jego sprawy (por. 1 Kor 7,33 - 35), jawniej i pełniej okazuje ową moc tak bardzo odnowicielską, jaka właściwa jest Nowemu Testamentowi.

21. Chrystus, jedyny Syn Boga, przez samo swoje wcielenie stał się Pośrednikiem między niebem a ziemią, między Ojcem a rodzajem ludzkim. Dostosowując się do tego zadania, Chrystus przez cały bieg swego życia zachował stan dziewiczy; oznacza to, że całkowicie się poświęcił służbie Bogu i ludziom. Ten niezwykle ścisły związek między dziewictwem a kapłaństwem, jaki istnieje w Chrystusie, odnosi się również do tych, którym dane jest uczestniczyć w godności i zadaniach Pośrednika i wiecznego Kapłana; uczestnictwo zaś owo tym jest doskonalsze, im bardziej kapłan jest wyzwolony od więzów ciała i krwi (por. DK 16).

22. Jezus, który pragnął, aby pierwsi słudzy zbawienia, przez Niego wybrani, nie tylko znali tajemnice Królestwa Niebieskiego(4), lecz także w zupełnie szczególny sposób byli pomocnikami Boga i w Jego imieniu sprawowali posłannictwo (por. 2 Kor 5,20), który nazwał ich przyjaciółmi i braćmi (por. J 15,15; 20,17), który za nich samego siebie poświęcił, aby i oni byli uświęceni w prawdzie (por. J 17,19) obiecał przeobfite dary wszystkim, którzy dla Królestwa Bożego opuścili dom, rodzinę, żonę, dzieci (por. Łk 18,29 - 30).

Co więcej, posługując się słowami tajemniczymi i budzącymi nadzieję, wskazał doskonalszy jeszcze sposób życia (por. DK 16), w którym człowiek, umocniony szczególnym darem (por. Mt 19,11), poświęciłby się przez dziewictwo Królestwu Niebieskiemu. Przyczyną, dla której człowiek miałby pójść za tym darem, jest Królestwo Niebieskie (por. Mt 19,12); to samo również Królestwo (por. Łk 18,29-30), Ewangelia i imię Chrystusa (Mt 19,29) sprawiają, że Jezus wzywa do podejmowania trudnych prac apostolskich, złączonych z tylu niewygodami, jakie trzeba dobrowolnie znosić, aby tym sposobem głębiej uczestniczyć w Jego własnym losie.

23. Ci więc, których Jezus w taki sposób powołał, skłaniają się do godnego wyboru dziewictwa, jako rzeczy pożądanej, czy to dzięki tajemnicy nowości Chrystusowej, czy to przez tajemnicę tych wszystkich rzeczy, które w Ewangelii i królestwie podaje się jako najdoskonalsze i najbardziej godne starania; czy wreszcie przez szczególny przejaw łaski wywodzącej się z paschalnej tajemnicy boskiego Odkupiciela. A dokonują oni takiego wyboru nie tylko po to, aby uczestniczyć w owym zadaniu kapłańskim, które spełnia Chrystus, lecz również, aby wieść taki sam rodzaj życia.

To miej pretensje do Pana Boga, bo to On zaleca (przez słowa zapisane w Biblii) bezżenność , czyli celibat jako jedną z alternatywnych dróg dla chrześcijanina naśladującego najwierniej Chrystusa, czyli dla kapłana.

Skoro, według Ciebie, bez sensu są słowa Jezusa, apostołów i praktyki Kościoła, to nie mamy o czym dyskutować.

"Chciałbym, żebyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, mężczyzna zaś jest głową kobiety, a głową Chrystusa - Bóg."

Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej! (22) Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, (23) bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus - Głową Kościoła: On - Zbawca Ciała. (24) Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom - we wszystkim. (25) Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, (26) aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, (27) aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. (28) Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. (29) Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz [każdy] je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus - Kościół, (30) bo jesteśmy członkami Jego Ciała. (31) Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. (32) Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła. (33) W końcu więc niechaj także każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego! A żona niechaj się odnosi ze czcią do swojego męża

Ze względu jednak na niebezpieczeństwo rozpusty niech każdy ma swoją żonę, a każda swojego męża

Lecz jeśli nie potrafiliby zapanować nad sobą, niech wstępują w związki małżeńskie! Lepiej jest bowiem żyć w małżeństwie, niż płonąć.

Pytanie drugie: czy to prawda, co pisze Hosi? A jesli tak, to dlaczego jezeli uwazacie celibat to grzech, kazecie wspolbraciom grzeszyc?

Pisałem o tym fragmencie juz wcześniej. Zwłaszcza WIELOKROTNIE cytowałe 1 Kor. 7:2 - jako zaprzeczenie i szkodliwość zakazu małżeństwa:

Dalej 1 Kor 7:9:

Powtórzę: czym innym jest doszukiwanie sie pozytywnych stron stanu wolnego, a czym innym jest ZAKAZ zawierania związku małżeńskiego - jako BOŻEJ INSTYTUCJI - pod rygorem wywalania ze stanu kapłańskiego.

Sw Pawel wyraznie uwazal, ze jak ktos ma taka laske, to powinien wybrac stan wolny (celibat)

Przykro mi to stwierdzić, ale Twoje stwierdzenie jest zbudowane na kłamstwach.

Nigdzie nie piszę, iż "stan bezżenny jest zły"
Piszę natomiast, iż Chrystus NIE NARZUCAŁ NIKOMU stanu bezżennego i NIE ZABRANIAŁ małżeństwa. Jedynie wskazywał On zalety takiego stanu.

Choć z drugiej strony Ap. Paweł, kawaler, wyraźnie twierdził, iż biskup powinien być mężem jednej żony - a nie: biskup "powinien być bezżenny". Co więcej: ze względu na unikniecie groźby rozpusty ap. Paweł ZALECAŁ małżeństwo 1 Kor. 7:2.

"(1) Co do spraw, o których pisaliście, to dobrze jest człowiekowi nie łączyć się z kobietą. (2) Ze względu jednak na niebezpieczeństwo rozpusty niech każdy ma swoją żonę, a każda swojego męża. (3) Mąż niech oddaje powinność żonie, podobnie też żona mężowi. (4) Żona nie rozporządza własnym ciałem, lecz jej mąż; podobnie też i mąż nie rozporządza własnym ciałem, ale żona. (5) Nie unikajcie jedno drugiego, chyba że na pewien czas, za obopólną zgodą, by oddać się modlitwie; potem znów wróćcie do siebie, aby - wskutek niewstrzemięźliwości waszej - nie kusił was szatan. (6) To, co mówię, pochodzi z wyrozumiałości, a nie z nakazu. (7) Pragnąłbym, aby wszyscy byli jak i ja, lecz każdy otrzymuje własny dar od Boga: jeden taki, a drugi taki. (8) Tym zaś, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz tym, którzy już owdowieli, mówię: dobrze będzie, jeśli pozostaną jak i ja. (9) Lecz jeśli nie potrafiliby zapanować nad sobą, niech wstępują w związki małżeńskie! Lepiej jest bowiem żyć w małżeństwie, niż płonąć. (10) Tym zaś, którzy trwają w związkach małżeńskich, nakazuję nie ja, lecz Pan: Żona niech nie odchodzi od swego męża!"

"(1) Nauka ta zasługuje na wiarę. Jeśli ktoś dąży do biskupstwa, pożąda dobrego zadania. (2) Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania, (3) nie przebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz, (4) dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. (5) Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży? (6) Nie [może być] świeżo ochrzczony, ażeby wbiwszy się w pychę nie wpadł w diabelskie potępienie. (7) Powinien też mieć dobre świadectwo ze strony tych, którzy są z zewnątrz, żeby się nie naraził na wzgardę i sidła diabelskie."

A co do małżeństwa Chrystus powiedział: "Co Bóg złączył niechaj człowiek nie rozdziela".
W Biblii masz mnóstwo nauk samego Boga dotyczących małżeństwa.

Innymi słowy małżeństwo to instytucja pochodząca od samego Boga. A Chrystus JEST WZOREM DLA MĘŻÓW jeśli chodzi o traktowanie żon!!!!!

Więc niestety to Ty ignorujesz wolę Boga zawartą w Biblii.

Tak więc choć Chrystus i ap. Paweł wskazywali na zalety stanu wolnego - nigdy nie ZABRANIALI nikomu zawarcia małżeństwa.

Tymczasem KK NARZUCA bezżenność osobom, które chcą być kapłanami.

Tak więc choć Chrystus i ap. Paweł wskazywali na zalety stanu wolnego

Po drugie:
Chrystus NIGDY nie twierdził, iż żonaci apostołowie "są zgorszeniem" dla Chrystusa i innych chrześcijan. Tymczasem Kodeks kanoniczny pisze WPROST o "zgorszeniu" w postaci usiłowania zawarcia związku małżeńskiego.

Bez względu na to jak papieże i biskupi usiłują usprawiedliwić celibat - nie jako sam stan bezżenności, ale jako NAKAZ bezżenności dla kapłanów, pod rygorem wywalenia z grona kapłanów za "dawanie zgorszenia" - celibat jest jawnym pogwałceniem woli Bożej. 1 Tym. 4: 1-5.

Tak więc choć Chrystus i ap. Paweł wskazywali na zalety stanu wolnego - nigdy nie ZABRANIALI nikomu zawarcia małżeństwa.

Ale nie do konca. Jak widac do lat 50 SJ zmuszali we wspolnocie Betel do celibatu. Nie wstyd ci za twoja wspolnote?

Akurat NIE WIEM NIC o latach 50-tych w omawianym zakresie (jeszcze nie było mnie na świecie, sorry) - więc się nie wypowiedziałem.
Po drugie: to był naprawdę wyjątek z mej strony, że zareagowałem na post "Hosi".

Natomiast ad meritum:


I tu jest pies pogrzebany:

Stan wolny NIE JEST CELIBATEM!!!!
Stan wolny MOŻNA PORZUCIĆ na rzecz małżeństwa. Celibat ZAKAZUJE małżeństwa.
Tym samym celibat to naprawdę znęcanie się nad wolnością człowieka.