Oto co stwierdził św. Paweł Apostoł:
Dz. 17
24 Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką
25 i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko.
Co więc katolik robi w kościele na mszy?
Czyż msze w świetle słów św. Pawła Apostoła nie są jawnym bałwochwalstwem?

@C2H6O
Powinieneś przestudiować NT odpowiadając sobie na pytanie, gdzie zatem teraz mieszka Bóg (Ojciec, Syn Boży, Duch Święty). Gdy na to pytanie znajdziesz odpowiedź, będziesz też mógł wiedzieć, czym jest nabożeństwo chrześcijańskie.

Po co takie rzeczy piszesz?
Sam przeczytaj św. Pawła (tego, który pouczał Piotra). A przynajmniej 1 list.

@C2H6O
Co ma wyniknąć z tej lektury? Pilnie czytam Biblię od 45 lat. Wszystkie listy Pawła przeczytałem wielokrotnie. Jaką nową treść mam odkryć?

Skoro czytałeś do wiesz doskonale gdzie mieszka Bóg. Po co więc zadajesz takie pytania?
Takie "gierki" są zbędne.
Albo znasz odpowiedź na moje albo nie.

@C2H6O
Skoro cytatem biblijnym dowodzisz że w kościołach (zbudowanych ludzką ręką) nie mieszka Bóg, to nie możesz twierdzić, że w Kościele (tworze duchowym, zgromadzeniu ludzi wezwanych przez Boga) nie mieszka Bóg.
Świątynią Boga jest zarówno Kościół (jako zgromadzenie wierzących) - 1 Kor. 3,16-17, jak i ciało każdego chrześcijanina z osobna - 1 Kor. 6,19-20.

Wielbi Boga wśród innych podobnych sobie wiernych. Koinonia - to greckie słowo oznaczające świętą wspólnotę, wyznaczoną przez wspólną wiarę.

Ale wskazane przeze mnie słowa z 1 listu do Koryntian, też pochodzą od Pawła.
Bałwochwalstwo - to rodzący się z ciała grzech człowieka (por. Gal. 5,19-21), popełniany w sercu, polegający na uznawaniu i czczeniu jako Boga kogoś, lub czegoś, co Bogiem nie jest.
A więc może zdarzyć się, że podczas mszy ktoś grzech bałwochwalstwa popełni (np. czci jako Boga Maryję, aniołów, świętych, obraz, celebransa itp.), a ktoś inny stojący obok, tego grzechu nie popełnia.

No jasne, siedzi sobie i wielbi?
A nie nadaje w kościele świętości przedmiotom (eucharystia, woda, kreda itp.) oraz nie odbiera posługi (spowiedź, sakramenty, błogosławieństwo itp.) chociaż św. Paweł Apostoł wyraźnie się o tym wypowiedział?
Boisz się lub nie chcesz stawić czoła prawdzie to nie ma sprawy, przymusu nie ma, ale bez uników i manipulacji proszę.

@C2H6O

Ja tak robiłem, dopóki byłem katolikiem. Nie mogę odpowiadać za to, co robi mój sąsiad w kościelnej ławce. Może myśli o pannie Krysi z sąsiedniego rzędu? Ale przecież tak może być nie tylko w Kk, ale również w protestanckim albo prawosławnym.

Czy uważasz Eucharystię/eucharystę za nie-świętą? Przecież to znak ustanowiony przez Chrystusa, w dodatku będący w poszanowaniu u wszystkich chrześcijan:
Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. (1 Kor. 11,27)
Jedynie zwyczaj, by Eucharystię przechowywać, a przechowywaną adorować, traktować jako Boga -rodzi niebezpieczeństwo bałwochwalstwa. Bo Chrystus dał polecenie nie takie, by Jego Ciało przechowywać, ale powiedział: bierzcie i jedzcie...
Woda i kreda (sakramentalia) nie aspirują do bycia Bogiem. Różne Kościoły mają różne zwyczaje, nie każda odmienność jest warta naszej uwagi.

Spowiedź rozumiana jako wyznanie grzechów Bogu, w obecności innego człowieka, który zapewni o Bożym przebaczeniu, nie jest złamaniem Bożych zasad.
Król Dawid, napomniany przez proroka Natana, wyznał swój grzech w jego obecności. (2 Sm 12,1-14). Sakramenty i błogosławieństwa bywają praktykowane również w innych Kościołach.

Jeśli chcesz, bym się do tego odniósł, musisz bardziej jednoznacznie napisać, co masz na myśli i z jakim biblijnym fragmentem to wiążesz.

Jeśli przeczytałeś ten wątek od początku, to zdążyłeś się zorientować, że nie jestem katolikiem. Ale to nie oznacza, że każdy zarzut (w Twoim przypadku jedynie pomyślany, bo nie nazwany) na temat katolicyzmu uznaję za zasadny.

Przechowywanie jest niezgodnie z KPK. Dopuszczalne jest jako wyjątek, a nie zasada. Niestety praktyka jest zupełnie inna.


Adorować tak, ale nie jako Boga. Wyłącznie jako symbol rzeczywistej obecności Boga. Są ludzie, którzy muszą patrzyć na Hostię, aby mieć świadomość obecności Chrystusa. Hostia nie jest czczona jako kawałek chleba, ale obecność Chrystusa w tym kawałku opłatka.

Słuszna uwaga. Tak jak manna z nieba. Nie miała być przechowywana (znów ustanowiono wyjątki). Codziennie prosimy: Chleba ... daj nam dzisiaj. A to jest prośba na teraz. Nie na zapas.

Rozmawiacie o mszy katolickiej, to mam bardzo świeży materiał (nowy w języku polskim, bo oryginał ma kilak lat) na temat właśnie mszy; zapodam:
https://youtu.be/atqogKFGSU4

@Idący

Dlaczego mówi się zwykle o rzeczywistej obecności Boga w Hostii/komunikancie tak długo, dopóki nie zostanie to spożyte? Tymczasem zamysł Chrystusa wydaje się wyraźny: rzeczywista obecność Chrystusa/Boga dotyczy ciała człowieka:
(19) Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? (20) Za /wielką/ bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele! (1 Kor. 6,19-20)

Podkreślam, że ta obecność Boga w wiernych nie tyle wynika z Eucharystii, ale jest przez Eucharystię proklamowana/ogłaszana/przypominana.
Bo mamy też inne teksty, np.:
W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. (J. 14,23).
Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały. (Kol. 1,27 BW)
Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. (Gal. 2,20)

W rezultacie, Eucharystia ukazuje nowy wymiar Kościoła, który jest nazywany Ciałem Chrystusa (np. Ef. 1,23; 3,6; 4,16; 5,23; Kol. 1,18 itd). Zresztą wczesne teksty podkreślają jedność łamanego chleba, który ma również symbolizować jedność lokalnego Kościoła. Użycie przygotowanych wcześniej komunikantów, do tego różnych wielkości dla wiernych i dla celebransa - zaciera te symboliczne treści. Należałoby o tej symbolice przypominać od czasu do czasu.

Może dlatego, że trudno jest o tym mówić, gdy brak tej postaci. Gdy już gości w człowieku.

Czyli nie wynika, ale wynika.

Jednym słowem, zaprzeczając przyznajesz mi rację. Innymi słowy głosisz to samo. Dzięki.

Co dalej się dzieje z tym goszczeniem?

Gdybyś kiedykolwiek przyjął Chrystusa, to znałbyś odpowiedź.
Sprawiłeś mi wielki zawód tym pytaniem. Nie sądziłem, że masz problemy z odnajdywaniem Chrystusa i przyjmowaniem Go (niezależnie od formy i postaci, liczy się treść tego aktu). Jestem rozczarowany.

Był kiedyś taki eksperyment na naczelnych, jeden z ciekawszych, o jakich się uczyłem.
Gromadę małp umieszczono w klatce i u góry zawieszono przysmak.
Gdy któraś zbliżyła się do niego to wszystkim sprawiano ból prądem.
Z czasem, gdy tylko któraś spróbowała się zbliżyć, to inne spuszczały jej łomot.
Zaczęto powoli wymieniać małpy w klatce.
Nowe małpy nie wiedziały o karze prądem za zbliżenie się do przysmaku i przy zbliżeniu się do niego nie wiedziały już, za co dostają łomot od innych.
Po pewnym czasie w klatce nie było już ani jednej małpy, która była porażona prądem, jednak pomimo to nie pozwalały żadnej nowej zbliżyć się do przysmaku nie wiedząc już nawet czemu.
Może uważasz sobie, że nie jesteś już katolikiem ale z tego co widzę to siedzisz w "ich klatce" jeszcze głębiej niż niektórzy, którzy z powodzeniem są nadal katolikami.
I to by było na tyle