Nie usiłuję kwalifikować. podobnie jak "wizerunków" Matki Boskiej na drzewach, szybach czy kominach.

No nie, to jednak trochę inna kategoria niż gra świateł i cieni na przybrudzonej szybie. To mleko (a więc materia obdarzona masą) gdzieś tym Hindusom znikało. Takie rozmnożenie pokarmów na odwrót. : )

Świat jest skomplikowany a my znamy tylko jego fragment. A jeżeli chodzi o cudy, to czy jest większy od tego Przeistoczenia, które dzieje się każdego dnia na mszy? Tylko ten cud jest ukryty i nie epatuje.

Gdybym w to wierzył, tobym się podpisał, ale nie wierzę, nie tyle Kościołowi, co Arystotelesowi - substancja i przypadłości to może ciekawy system i wymagająca łamigłówka, niestety jednak, spodobało się Panu Bogu zbudować Wszechświat na atomach Demokryta. Św. Tomasz po prostu miał pecha i postawił na niewłaściwego filozofa, który błądził.

Cud mleka obala ciotka wikipedia na emigracji w UK.

Pan naukowiec poił posążek z dzióbkiem, czy taki z trąbą? : P

Bo jeśli podawał mleko do dzioba, to ja się zgodzę, że napięcie powierzchniowe mogło wyciągnąć mleko z łyżeczki, które potem znikło wśród kwiatów dekorujących posążek. Ale z klasycznym posążkiem Ganeśi sprawa jest cokolwiek trudniejsza, ponieważ on jest gładki.

Czyli to ufo wypiło mleko!


A po co miałby się powtórzyć, żeby był masowy głód? (jakby tak codziennie znikało ileś mleka - jednego z głównych źródeł białka w Indiach )


Kiedy to przeczytałem, wyobraziłem sobie wielodzietną rodzinę tamilską, która modli się przed jedzeniem (taki wielki kocioł z zalewajką na mleku), by tym razem nie było cudu i mleko nie zniknęło


Jeżeli chodzi o cuda, to widziałem malutkie nasionko, które spadło z drzewa na ziemię. Wyrosła z niego malutka roślinka z dwoma liścieniami, która po kilkunastu latach stała się w cale dużym drzewem o pięknych zielonych liściach i białych kwiatach - czyż jest na świecie piękniejszy cud?


Nom, też słyszałem o tych posągach z dzióbkiem (od Lurkera zresztą A tutaj nie dość, że w niemal każdej świątyni (czyli co - na każdym zadupiu mieliby takie specjalne figurki), to jeszcze przez określony czas (czyli co, dzióbki potem pochowali czy jak?). No i np. taki Śiwa ani dzióbka, ani trąbki nie ma...

trochę poczytałem


Dzięki za skrót.
Mimo wszystko niepokoi mnie to bóstwo Siwa. Pod linkiem znalazłem:


Myślę, że określenie typu:

jest najdelikatniej mówiąc ryzykowne...
(jeśli się mylę proszę o sprostowanie)

Śiwa daje nam jogę, która prowadzi do zdrowia ciała i umysłu oraz prowadzi nas do wyzwolenia i szczęścia. Tworzy też maję, zasłonę która zakrywa rzeczy, których nie powinniśmy wiedzieć na naszym obecnym etapie rozwoju, ponieważ byłoby to dla nas złe. Tworzy wreszcie prawo karmy, by każdy z nas mógł się samorealizować i doskonalić. Celem Jego działań jest to byśmy stali się wiecznie wyzwoleni i szczęśliwi poprzez samadhi.


EIDT: Część mojego tekstu jest tłustym drukiem, nie wiem czemu i nie było to celowe.

@Arhiz
Jak czytam to, co jest napisane w słowniku i to, co Ty piszesz, to mam wrażenie, że dotyczy to dwóch rożnych bóstw. (np. w słowniku pisze, że Siwa kipi złością a Ty na to, że to dobrze, bo jak coś zniszczy, to powstanie coś nowego...)

To, co wyczytałem w słowniku brzmi jak opis demona a postać, którą Ty opisujesz przypomina Boga judeo-chrześcijańskiego.

Czy nie jest tak, że współczesne rozumienie bóstw hinduizmu uległo zmianie pod wpływem chrześcijaństwa?

Pozdrawiam

Jeżeli weźmiemy niektóre opisy JHWH, też będzie jawił się nam obraz demona. Cechą charakterystyczną bogów hinduskich są manifestacje. Dewi jako Paarwati jest opiekunką ogniska domowego, ale manifestacja Paarwati - Kali, jest jednym z najstraszniej przedstawianych bóstw na świecie. Śiwa jako Rudra (krzyk, ryk, płacz) jest aspektem zniszczenia, jako Śiwa (łaskawy) - pogodności, łaskawości i ascezy. Każdy wizerunek bóstwa hinduskiego ma określone atrybuty, cechy - wszystko jest narysowane tak a nie inaczej - czyni to z takiego wizerunku rodzaj księgi, w której symbole są literami - przy czym każdy aspekt bóstwa jest oddzielną księgą i nie należy ich mieszać.

Co do wpływów - śiwaizm często konkuruje z wisznuizmem, a z innych religii - z buddyzmem i sikhizmem. Co do Jezusa i chrześcijan, jest to bardziej domena wisznuistów, którzy lubią go czasem adoptować i robić z niego awatara bądź utożsamiając go z Kriszną.

Zaś podobieństwo do Boga judeo-chrześcijańskiego jest właśnie wynikiem tego, że mamy do czynienia z różnymi manifestacjami tego samego najwyższego Boga. Tak samo przykazania - również będą się pokrywać, ponieważ pochodzą od tego samego Boga.

Czy ja wiem? Które?


Kiedyś dyskutowałem z Rutusem, który wskazywał, że podobieństwa pomiędzy poszczególnymi religiami są rodzajem memów kulturowych.

Dla mnie zaś podobieństwa religijne występujące w różnych kulturach (nawet takich, które nie stykały się z innymi) z rożnych czasów świadczyły o tym, że Bóg od zawsze przemawiał do ludzi. Ludzie zaś na swój sposób przechowywali te objawienia, przekształcali w zgodzie ze swoją kulturą, czasami trafiały one na niewłaściwy politycznie lub społecznie grunt (Zaratustra), ulegały wypaczeniu, przekłamaniom, obrastały w mitologie itd.

Jak dla mnie w takich religiach istnieje pewne przeczucie Boga i intuicyjne sumienie, ale dlatego to wszystko leży od prawdy.

W związku z tym, że Jezus jest postacią namacalnie historyczną, swoim poświęceniem, ofiarą i zmartwychwstaniem dowiódł prawdziwości tego, co głosił - jest też najbardziej wiarygodny.
Mówiąc krótko - twierdze, że pewne elementy religii wschodu są prawdziwe, ale w całości prawdziwe wydaje (w pełni objawione) wydaje mi się tylko chrześcijaństwo.

Jak niszczył miasta kulami ognistymi? Jak zsyłał plagi? Jak kazał ojcu złożyć w ofierze syna? (hehe, w hinduizmie też jest podobna opowieść )

To raczej kojarzy mi się z okazaniem mocy.

Demoniczność to upiorność, sianie zła, brzydota, zgorszenie

No ale to już chyba do innego wątku się nadaje...

Nawoływanie do mordów, grabieży i czerpanie radochy z woni palonego mięcha - to musi byc jakis bardzo prymitywny demon.