Hołownia, mimo, że ma odmienne zdanie od prof. Baniaka ma szacunek dla utytułowanego naukowca i nie odważył się w oparciu o własne doświadczenia z księżmi podważyć profesorskiego autorytetu:
"Z pokorą przyjmuję jednak, że ktoś widać ma lepsze rozeznanie w Kościele"
Tutejszym userom z łatwością przychodzi opluwanie badaczy, autorytetów, profesorów tylko dlatego, że piszą prawdę o rozwiązłości duchownych. Brunero nawet nie słyszał o prof. Baniaku, a już wie, że ten kłamie. Co za tupet!

Hołownia, mimo, że ma odmienne zdanie od prof. Baniaka ma szacunek dla utytułowanego naukowca i nie odważył się w oparciu o własne doświadczenia z księżmi podważyć profesorskiego autorytetu:
"Z pokorą przyjmuję jednak, że ktoś widać ma lepsze rozeznanie w Kościele"

Tutejszym userom z łatwością przychodzi opluwanie badaczy, autorytetów, profesorów (...) Co za tupet!

Proponuję zakupić sobie detektor sarkazmu na urodziny.

"Jak można tłuc na okładce, że księża to hipokryci bo mają dzieci? Przecież jak w każdym generalnym sądzie tyle w tym prawdy, co twierdzeniu, że dziennikarze kłamią, politycy to złodzieje, a artyści to prostytutki" - napisał Hołownia. "Celibat to fikcja"? U większości księży, których znam to się nie zgadza, żyją w celibacie i on naprawdę im służy. "Kościół toleruje podwójne życie księży"? Na każdy jeden taki przypadek dam dziesięć, gdy nie toleruje. Mogę do rana cytować dokumenty, inicjatywy, historie. Z pokorą przyjmuję jednak, że ktoś widać ma lepsze rozeznanie w Kościele - dodał dziennikarz.


Czyżby jakaś poddańcza uległość wobec autorytetów?

Jeśli już, to obaj zostali "opluci" merytorycznie.

I nie było żadnych badań prof. Baniaka. W dzisiejszych czasach, zwykle jako badania rozumie się badania na poziomie naukowym. A tutaj to są luźne szacunki na podstawie plotek.

Jaka była próba duchownych, którą pan badał?

To zjawisko badam od 25 lat. W latach 80. i 90. przebadałem 300 byłych księży. Na przełomie lat 90. przebadałem 800 księży, którzy wciąż pełnili posługę kapłańską. 60 proc. z przebadanych przeze mnie duchownych jest lub była w związku z kobietami. Te badania wciąż nie są zakończone, ciągle ja aktualizuję, powiem nawet, że są już nieco nieaktualne, bo to zjawisko wciąż się nasila.

Jakich metod badawczych pan użył?

Użyłem tych, które są najskuteczniejsze. Zastosowałem wywiad standardowy i pogłębiony oraz ankiety internetowe. Większość duchownych przebadałem za pomocą kwestionariuszy, inni się do mnie zgłaszali lub sam do nich jeździłem. Mam szeroką siatkę kontaktów, informatorów. Dysponuję dostępem do danych wszystkich księży w Polsce. Niejednokrotnie oni sami zgłaszają się po radę, bo wiedzą, że taką tematyką zajmuję się od lat.

Wyniki są wiarygodne?

Oczywiście. Jestem profesjonalistą. Naukowcem, nie malarzem. Nie koloruję rzeczywistości, tylko opisuję ją w kolorach czarnym i białym.

Na początku, gdy obecny proboszcz przybył do naszej parafii wszyscy byli nim zachwyceni. [...]
Inaczej prezentowały się kazania, lekcje katechezy w miejscowej szkole. Widać było, że nasz ksiądz orłem w seminarium to nie był. Mimo wszystko wtedy jeszcze aż tak to nikomu nie przeszkadzało.

Nasz proboszcz zaliczył z czasem pierwszą poważną wpadkę obyczajową. Wrzucając na jeden z portali społecznościowych zdjęcia z wakacji przez pomyłkę dodał kilka z dziewczynami w skąpych, erotycznych strojach. Innym razem (zapewne niechcący) udostępnił konto pewnej pani na portalu randkowym.

Ludzie zaczęli zauważać, że msze odprawiane są byle jak na zasadzie "odbycia pańszczyzny", ks. na plebanii więcej nie ma niż jest, jego postawa wobec parafian zaczęła się zmieniać, a na dodatek zafundował sobie wypasioną brykę na którą stać byłoby tylko najbogatszych parafian.

Najciekawsze jednak okazały się kazania. Ich poziom merytoryczny wcale nie wzrósł, jednocześnie pokazując poziom hipokryzji jakim proboszcz się wykazał. Mówił w nich o wartościach których sam nie przestrzegał, ganił postawy których sam się dopuszczał...

jeśli jestem księdzem powinienem dawać przykład wiernym.

Najgorsza według mnie jest ta hipokryzja... mówienie jednego a robienie czegoś zupełnie innego.

Czy w Waszych parafiach też są takie przypadki i jak do nich podchodzicie?

Przecież to jest śmieszne. 60% księży przyznaje, że jest lub była w związku z kobietą? Jeśli dodać tych, którzy się nie przyznali, wyjdzie minimum z 300%

@jesienna, ale we Mszy sw to sie chyba uczestniczy? Nie "slucha" jak przed SWII?

Dlatego ja od lat uwazam za skandal sluchanie spowiedzi podczas Mszy sw, a juz szczegolnie podczas niedzielnej Mszy sw, kiedy po spowiedzi "delikwent" leci jeszcze do Komunii sw. I tak w ciagu niecalej godziny "zaliczyl obecnosc" na obowiazkowej Mszy sw, spowiedz i jeszcze Komunie sw. I jest swiecie przekonany, ze aktualnie jest bez grzechu. No bo rozgrzeszenie dostal i obowiazek Mszy sw niedzielnej tez zaliczyl. To gdzie problem?

Sakrament spowiedzi jest moim zdanie niedoceniany. Zamiast realnego spotkania z Chrystusem jak syn marnotrawny z ojcem, sluzy duchowej higienie. Owszem, rachunek sumienia robimy, do konfesjonalu idziemy, jakies postanowienie poprawy mamy, moze i z zadoscuczynieniem nie jest najgorzej, ale czy jest to dla nas naprawde powazna sprawa? Zycia i smierci (duchowej)?
Prawdziwa przemiana choc w jednej sprawie? Szczegolnie kiedy ten sakrament sprawowany jest w tlumie wiernych stojacych obok, przy huku organow, szybko, zeby zdazyc na Komunie sw, albo dlatego, ze jeszcze 5 osob za mna chce "zaliczyc" trzy sprawy na raz?

Dlaczego nie pojsc wtedy, kiedy jest czas, nie ma kolejek i sa wyznaczone godziny dyzurow w konfesjonale? Dlaczego ksieza tak niepowaznie traktuja ten sakrament, jak gdyby uwazali, ze jakis nienawrocony grzesznik akurat tylko podczas normalnej niedzielnej Mszy sw zdecyduje sie przystapic do sakramentu pokuty i do kosciola na Msze sw trafil, ale juz w tygodniu od 17-19 do spowiedzi by nie przyszedl ekstra?

@jesienna, ale we Mszy sw to sie chyba uczestniczy? Nie "slucha" jak przed SWII?

Dlatego ja od lat uwazam za skandal sluchanie spowiedzi podczas Mszy sw, a juz szczegolnie podczas niedzielnej Mszy sw, kiedy po spowiedzi "delikwent" leci jeszcze do Komunii sw. I tak w ciagu niecalej godziny "zaliczyl obecnosc" na obowiazkowej Mszy sw, spowiedz i jeszcze Komunie sw. I jest swiecie przekonany, ze aktualnie jest bez grzechu. No bo rozgrzeszenie dostal i obowiazek Mszy sw niedzielnej tez zaliczyl. To gdzie problem?

Sakrament spowiedzi jest moim zdanie niedoceniany. Zamiast realnego spotkania z Chrystusem jak syn marnotrawny z ojcem, sluzy duchowej higienie. Owszem, rachunek sumienia robimy, do konfesjonalu idziemy, jakies postanowienie poprawy mamy, moze i z zadoscuczynieniem nie jest najgorzej, ale czy jest to dla nas naprawde powazna sprawa? Zycia i smierci (duchowej)?
Prawdziwa przemiana choc w jednej sprawie? Szczegolnie kiedy ten sakrament sprawowany jest w tlumie wiernych stojacych obok, przy huku organow, szybko, zeby zdazyc na Komunie sw, albo dlatego, ze jeszcze 5 osob za mna chce "zaliczyc" trzy sprawy na raz?

Dlaczego nie pojsc wtedy, kiedy jest czas, nie ma kolejek i sa wyznaczone godziny dyzurow w konfesjonale? Dlaczego ksieza tak niepowaznie traktuja ten sakrament, jak gdyby uwazali, ze jakis nienawrocony grzesznik akurat tylko podczas normalnej niedzielnej Mszy sw zdecyduje sie przystapic do sakramentu pokuty i do kosciola na Msze sw trafil, ale juz w tygodniu od 17-19 do spowiedzi by nie przyszedl ekstra?