Po to, żeby było wiadomo, od kiedy był wystawiany. ciekawe że np. miejscowy biskup słowa o cudzie nie zapisał.

Obraz stanowił dowód objawień w które nie dowierzał biskup. Cóż zatem miał dodawać do zjawiska nadprzyrodzonego.

W opisie tego "cudu" wskazywano na problemy trudniejsze niż trwałość włókien. Roślinne włokna są z natury trwałe, a po zaimpregnowanu farbą czy barwnikiem ich trwałosć wzrasta wielokrotnie.
Jeśli już mowa o tym obrazie, to przypomniałem sobie artykuł, który kiedys czytałem w jednym z ilustrowanych magazynów. Wielkość fotografii był na tyle duza, że źrenice były co najmniej 1:1. Zacząłem sie więc tamu przyglądać pod różnymi kątmi i przy różnym oświetleniu, chcąc zobaczyć choćby punkt zaczepienia interpretacji obecności tam osoby. Nic nie dało się znaleźć. Jeśli jednak ktos zaczyna wmawiać, ze jest, to osoba wierząca wstydzi się, ze sama nie widzi i gotowa jest przyznać, ze moze cos tam jest. Tak mniej więcej robi się cuda.

Alus sreberko i zlotko!
W inny poscie piszesz o koniecznosci podporzadkowania sie, w podobnych kwestiach, wladzy koscielnej. Jak to z toba jest?