Czyli według nich chrześcijanin nie powinien się interesować ani tym bardziej oceniać tego jakie ktoś ma poglądy, jaką orientację seksualną, jaki system wartości, jak postępuje sam ze sobą tak?

A co w sytuacji gdy ktoś naprawdę sobie szkodzi i potrzebuje pomocy? Czy może starać się komuś pomóc wbrew jego woli? Czy też wszystko zależy od okoliczności? Jeśli od okoliczności to jak określić granicę?

A co jeśli ktoś krzywdzi innych? Też ma się nie interesować czy jednak gdy w grę wchodzi czyjaś krzywda bierność jest grzechem?

Mówiliśmy o sytuacji, kiedy według rzekomych zasad chrześcijaństwa, należałoby donosić na grzeszników, których się dostrzega. Należy powiedzieć, że chrześcijaństwo nie polega na pilnowaniu innych, ale na pilnowaniu siebie.

Jeśli ktoś twierdził, że:
to trzeba wskazać błąd takiego myślenia. Bycie dobrym parafianinem nie polega na donoszeniu, tak jak zasady chrześcijańskie nie polegają na donoszeniu. Zasady chrześcijańskie polegają na poświęceniu się dla drugiego człowieka. Tak więc myślenie tego pytania nie odnosi się do zasad chrześcijaństwa, a jedynie pokrętnie próbuje je fałszować. Parafianin o którym mowa, nie byłby dobrym parafianinem, ale niedobrym parafianinem, bo donosząc nie posługiwałby się chrześcijańskimi zasadami.

I zmienić grubemu geny.....

A od kiedy to otyłość jest grzechem? Nigdzie nie znalazłem przykazania: Nie bądź otyły.

Hmmm... Lista grzechów głównych, tam jest coś o nieumiarkowaniu w jedzeniu, a otyłość jest na to dowodem.

Natomiast skoro Bóg dał ludziom wolną wolę to ów gruby kapłan ma prawo decydować o swojej wadze, jak ktoś chce pomóc to wydaje mi się że może delikatnie zasugerować że to może być dla niego bardzo niekorzystne i jeśli posiadamy odpowiednią wiedzę coś zasugerować. A to co zrobi to jego wybór, jeśli czuje potrzebę zmiany - wyszliśmy z ofertą pomocy.

Natomiast myślę w jakich sytuacjach można komuś pomagać na siłę i jedyne co mi przychodzi na myśl to bezpośrednie zagrożenie utraty życia lub narażanie innych na realne zagrożenie, np w skutek poważnych zaburzeń psychicznych.

Dobry chrześcijanin pilnuje siebie? A jak to się ma do miłowania bliźniego jak siebie samego. Grubego miłować – owszem, ale miłując bliźniego wyrażasz również troskę o niego, jak i jego bliskich, przyjaciół, znajomych. Taki grubas jest podatny na wiele chorób, jego choroby pośrednio dotykają bliskich przyjaciół. Pedofila miłować – owszem, ale jego zaburzenia seksualne nie tylko jego dotyczą.
Chwat uwalnia chrześcijanina, a wręcz neguje wskazanie takich zaburzeń, nazywając to donoszeniem. Twierdzi, że tylko niedobry parafianin, może wskazać takie zaburzenia. Dobry poświęca się dla drugiego człowieka. Zachodzi pytanie dla kogo; dla parafian – zostaną uwolnieni od księdza grubasa zdecydowanie szybciej, ofiar pedofila, czy grubego księdza i pedofila.

Przykro mi ale to żaden dowód. Otyłość może być powodem zaburzeń zdrowotnych. Osobiście znam osobę która bardzo dużo je (nie twierdzę, że się obżera ale ja pewnie jestem w stanie spokojnie funkcjonować jedząc dwa razy mniej) a jest szczupła. Pytanie kto grzeszy? Ten co nie je dużo a z przyczyn zdrowotnych jest otyły, czy ten kto je dużo ale jego metabolizm to wszystko przerabia?

Oczywistym jest, że są różne predyspozycje genetyczne, choroby itd itp. Jednak ogromna większość ludzi jest chora ponieważ jest gruba a nie jest gruba bo jest chora. Tak więc widząc grubasa jest niemal pewne, że je za dużo. Moim zdaniem dobry parafianin powinien spróbować pomóc księdzu tak aby on tzn. ksiądz przestał żyć w grzechu. He he he Nasłuchałem się tyle o księżach, że sam w ich nawrócenie nie wierzę ale wierzę w jakieś zasady których trzeba przestrzegać.

Ps Sam się odchudzam i właśnie moje BMI wyszło ze stanu nadwagi...Możecie mi pogratulować Dziękuję

Aaa, wszystko jasne! Gorliwosc neofity. A jak tam palenie, picie i obmowy? Tez juz opanowales?

To niekoniecznie grzech obzarstwa ale zaniednbanie zdrowego ruchu. Gdyby otylosc byla jedynym nadzym grzechem, zylibysmy w raju...puszystych.

Znałam osobiście 20 letnią dziewczynę chudą jak przysłowiowy patyk, na takie mówiono "zamorzona", aż litość brała patrząc na to chuchro.
A jadła nie za 2, ale co najmniej za 4 osoby - obiad: zupa pomidorowa z makaronem pełniutki talerz, do tego II danie: pól talerza ziemniaków, kotlet schabowy i pół talerza surówki. Popiła kompotem
Gdy kilka minut później odnosiłam swój talerz do zmywaka, i widzę ta stoi nad wazą z zupą, która powróciła z sali i chochelką wyjada resztki zupy.
Nie do uwierzenia gdzie w zapadłym jej brzuchu pomieściła się taka ilość pożywienia zjedzonego wciągu 15 minut.

Dobra, dobra. Tu mamy do czynienia z wyjątkiem. Dziewczyna nie grzeszy. Widocznie tyle musi jeść aby funkcjonować. Co nie zmienia faktu, że ogromna większość ludzi jest gruba bo je za dużo. To oczywiste.

Nigdy nie obmawiałem. Z piciem nie mam problemu. Nie palę. Miałem niewielką nadwagę nie opasłe brzuszysko. Jeżeli ruszasz się mniej to powinieneś mniej jeść. Mnóstwo księży tego nie czyni więc są jawnogrzesznikami i trzeba im pomóc biedaczkom. Wprawdzie trochę wątpię w ich chęci do poprawy ale....

A Ty wiesz w ogóle, co to jest "jawnogrzesznik"?
https://sjp.pl/jawnogrzesznik

A może pomóż najpierw sobie w poznaniu słownictwa, którym się posługujesz?

Typowe czepiactwo. Użyłem pojęcia "jawnogrzesznik" = ten co jawnie grzeszy. I tyle.