dla nieczytatych po angielskiemu:
Napis nad bramą: "porzućcie nadzieję, którzy tu wchodzicie"
dymek: "Dziwne, myślałem, że to miejsce jest zamknięte"

a dla niekumatych, wyjaśnienie, kim jest osoba po prawej:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Hans_Urs_von_Balthasar

Teoria człowieka, który uważał że i tak wszyscy będą zbawieni

Ja się czepiam

Hmmm... A wydaje mi się, że pytam. Widzisz znaczek zapytania na końcu

Jeśli jest piekło, to dla mnie, bom grzesznik. Co nie zmienia faktu, że gdy ktoś kogoś po śmierci wsadza do piekła (w sensie publicystycznym) - napełnia mnie to lekkim niesmakiem. Nie lepiej tak w swoje sumienie zajrzeć, czy Was tam nie wsadzą?

Przepraszam, to nie do Ciebie, Tomu, ale do inkwizytora.

Rysunek jest wykrzywieniem myśli Hansa Ursa von Balthasara. Tytuł jego książki brzmi: "Czy można mieć nadzieję, że wszyscy będą znawieni?". Zajmę się analizą tego tytułu. Nadzieję zawsze mieć można, ale nadzieja to nie wiara i przy nadziei nie ma takiej pewności jak przy wierze. Nadzieja się spodziewa, a wiara ma pewność.

Innym ciekawym słówkiej jest wyraz "można". Von Balthasar sugeruje, że "można", ale nie jest to konieczne i nikogo nie można do tej nadziei zmuszać.

Inną kwestią jest tu słynna orygenesowska metoda "otwartych pytań". Polega ona na zadawaniu pytań na które jest możliwa wielokrotna odpowiedź lub też, na które tych odpowiedzi nie ma. Kardynał von Balthasar stosuje tę metodę. Teologia to także poszukiwanie, to nie tylko analiza dogmatów, ale także odnajdywanie odpowiedzi na pytania, które nurtują człowieka. Von Balthasar pisze, że można mieć nadzieję na powszechne zbawienie, ale zaznacza, że jest to jego prywatny pogląd i nie zmusza on nikogo do jego podzielania.

Myślę, że nadzieja opiera się tutaj na tym, że Kościół ogłaszał i ogłasza listę świętych, ale nigdy nie ogłosił listy potępionych.

Oczywiście, wszak to rysunek satyryczny.