Łuuuuuuu.
No fajnie, bo ja logicznie na to patrząc widzę że w twoim poście wszystko jest takei czarno białałe.
Zakładasz bowiem że wszystkie religie są tak samo prawdopodobnie prawdziwe, bądź nieprawdziwe.

Zakład Pascala nie zakłada prawdziwości Boga.

Dla katolika Pascala na pewno nie były, ale obiektywnie rzecz biorąc, wszystkie religie sa raczej równie prawdopodobne. Choć dla swoich wyznawców zawsze prawdopodobna jest tylko jedna.
Szczególnie jeśli chodzi o religie, czczące przecież tego ponoć samego "Jedynego" Boga (judaizm, islam, chrześcijaństwo), a jednak sprzeczne ze sobą...
wszystkie religie serwują to samo: wiara nie poparta dowodami, nie poparta racjonalną argumentacją, taka po prostu wiara i ot wszystko...




I to jego duży plus, w przeciwieństwie do filozoficznych "dowodów na istnienie Boga", które z góry zakładają, że on istnieje.
Zakład Pascala stara się przekonać, że wiara jest bardziej opłacalna: ale jest dziurawy i raczej mało przekonujący.

Zakład Pascala stara się przekonać, że wiara jest bardziej opłacalna: ale jest dziurawy i raczej mało przekonujący.[/quote]

acha. pułapka w tym zakładzie jest. myślicie, że bóg nie wyczai tych, którzy wierzą, bo to jest 'opłacalne'?

No właśnie. Bóg Pascala to straszny naiwniak.

w temacie polecam str 144 Fronda 50: Michel Houllebecq, czyli nihilistyczny apologeta chrzescijanstwa. O zakladzie Pascala tez jest wzmianka.

Zakład Pascala nie bierze pod uwagę kilku kwestii.

1) Bóg może nagradzać po śmierci ateistów, a karać tych, którzy wierzyli. Nie wiemy jak jest naprawdę.
2) Bóg może nagradzać za każdy zły uczynek, a karać za każdy dobry.
3) Bóg może nie brać pod uwagę naszej wiary ani uczynków, ale nagradzać np. za jedzenie lodów truskawkowych przynajmniej raz w tygodniu.
4) Nie wiadomo która religia jest prawdziwa.

Gdyby postępować zgodnie z regułą opłącalności, mielibyśmy wiare na niby. Byłoby podobnie jak w małzeństwie, w którym maż zastanawia sie czy opłaca się kochać zonę.
Ale jest jedno "ale". W praktyce wielu, a nawet bardzo wielu ludzi uważa, ze nie warto ryzykować ateizmu, bo moze jednak "tam cos jest". Przy obecnym poziomie nauki każdy jako tako rozgarnięty człowiek wie, ze z religia jest cos nie tak, ale wierzy "na wszelki wypadek".( Oczywiscie to nie znaczy, ze nie ma wierzących szczerze).

Jedynie prawdziwa jest religia rzymsko-katolicka.

Mi ten zakład Pascala, kompletnie nie odpowiada.
I nawet wam powiem dlaczego



Jeśli ktoś lubi bez końca klepać zdrowaśki, to faktycznie, nic nie starci, bo jak zastosuje na sobie zakład Pascala, i zacznie wierzyć, to dzięki temu może zyskać zbawienie, a nic nie starci, bo przecież nie musi sie ograniczać, a jedynie robić to co lubi, czyli klepać zdrowaśki.
W tym przypadku, ta osoba jest wygrana, bo robi to co lubi, a ewentualne zbawienie jest takim bonusem, który może zyskać.

Tyle że z wieloma osobami jest troche inaczej
Bo jeśli ktoś lubi, zakazane przez kościół używki, to przecież musiałby z tego zrezygnować!
I wtedy jeśli Bóg istnieje, to jest wygrany, natomiast jeśli nie istnieje to przegrał.
Stracił jedyną możliwość żeby korzystać z tego co kocha! czyli z tych zakazanych używek, i stracił to przez wiarę, w coś co nie istnieje.

Pascal na to tak odpowiedział:
Tę wypowiedź można zatem tak zrozumieć: A weź spróbuj żyć jak chrześcijanin, a praktyka przekona Cię, że decyzja, którą podjąłeś jako "zakład", okazała się słuszna. Zakład ma tylko być intelektualnym motywem, do podjęcia praktycznego działania, które namacalnie przekona Cię do słuszności podjętej decyzji.

Jeśli zrezygnuje z tym używek to co mi zostanie? praca modlitwa
Ja nie dam rady tak żyć.

Ej, tak mówi tylko ktoś, kto się szybko poddaje. Z drugiej strony zauważ - jeśli nie dasz rady sobie odmówić jakiejś przyjemności, to kto u Ciebie rządzi? Twoje Ciało nad Tobą czy Ty nad nim? To już nie tylko Pascal, ale nawet starożytni stoicy wskazywali, że człowiek tym się różni od zwierząt, że potrafi zapanować nad swoimi popędami. Potrafi sobie odmówić. Dzieci również muszą mieć wszystko na "już". W sumie jest to część dojrzałej osobowości, że możemy sobie powiedzieć "nie" i wybrać to, co uważamy za słuszne. Fakt że już nie potrafisz, powinien być dla Ciebie sygnałem alarmowym.

Jaki by miało cel i sens, sobie odmawiać?

Pierwsza z brzegu myśl: chociażby wyćwiczenie siły woli. Jednak myśl Pascala idzie w trochę inną stronę: Przecież skoro i tak musisz zdecydować, albo żyć przeciwko prawu Bożemu, albo w zgodzie z nim, to co Ci szkodzi spróbować? Zawsze możesz przestać. Ale gdybyś przez pół roku autentycznie zaczął poszukiwać prawdy w nauce chrześcijańskiej, zgłębiłbyś np. naukę św. Augustyna. Chodziłbyś do Kościoła, modliłbyś się itd, to Pascal gwarantuje, że dostrzegłbyś prawdziwość tej nauki. Ponieważ autentycznie poszukującemu Bóg daje łaskę. Dlatego "zakład" może mieć rodowód Augustyński:Wątpię byś jednak naprawdę podjął takie wyzwanie. Niemniej może ta dyskusja przyczyni się do tego, że inaczej spojrzysz na sam zakład Pascala? Zakład nie jako "dowód", bo tak nie został pomyślany, ale jako motywacja do sprawdzenia chrześcijaństwa w praktyce.