Idący, ponoć w oryginale, ta modlitwa wyglądała tak „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam”.
Należał do elity. Nie sposób jednak do elity zaliczyć Jego uczniów.

Słusznie zauważasz, że modlitwa dziękczynna jest bardzo ważna.
Rzeczywiście jestem wdzięczny Bogu, że nie stworzył mnie w rodzinie patologicznej albo w obozie koncentracyjnym czy łagrze. Dziękuję Mu, że nie wzrastałem wśród złodziei, morderców, pijaków.
Dziękuję za to, co dostałem, gdzie jestem i kim jestem. Oczywiście, wolałbym więcej, lepiej, mądrzej. Ale mam świadomość, jak wiele osób ma mniej, gorzej, głupiej. I to też jest jednym z powodów mojej wdzięczności. Mam za co dziękować. Codziennie. (Bez porównywania się do kogokolwiek.)

A co to jest elita? W tamtych czasach elitami byli kapłani, uczeni w Piśmie, saduceusze, faryzeusze, otocznie Piłata, Heroda. Jezus wraz z uczniami raczej utożsamiali się z am haarec'ami.
Patrząc na wpływ Jezusa oraz jego dwunastkę, to trudno nie zauważyć, jak wielki wpływ wywarli oni na dzieje ludzkości. Czy nie świadczy to o ich elitarności? A także, paradoksalnie, egalitarności.

Idący, nie brnij dalej.
Wiesz co o tak modlącym się jak Ty, ponoć, jak mówi Biblia powiedział Jezus.
Jedyną rzeczą, o jaką według mnie powinieneś zawrzeć w modlitwie (powinna ona zawierać) to prośba o świadomość. Będąc świadomym, uzmysłowisz sobie czy, a jeśli tak, to komu i za co dziękować.

Wskażesz mi kogoś lub coś co nie miało wpływu na dzieje ludzkości, ziemi czy uniwersum?
Czy uczniowie Marksa, Engelsa, nie mieli wpływu na te dzieje? Czym się różnią od uczniów Jezusa? Ilością zbrodni jakich sprawcami byli pośrednio lub bezpośrednio?

A wpływ Judasza Iskarioty na nasze zbawienie? Bez Judasza brak zbawienia?

Taki sposób myślenia przypomina mi sposób myślenia Jeszuy z "Mistrza i Małgorzaty" Bułhakowa, który stwierdził, że na świecie nie ma złych ludzi, tylko są nieszczęśliwi itd.
Tylko że nie można stawiać w jednym szeregu oprawców z ofiarami. Nie można twierdzić, że "wszyscy jesteśmy winni" itd. To rozmywanie win i odpowiedzialności. Do złych czynów popycha ludzi ich skłonność do czynienia zła i krzywdzenia innych.
Ludzie są z natury źli, samolubni, zachłanni, zazdrośni, zawistni, nienawistni. Choć jedni umieją kontrolować te cechy i trzymać je na wodzy, inni nie. Jednak, historia ludzkości to historia zbrodni i zła.

Ogólnie, zazdroszczę wiary w ludzi. Choć jej nie podzielam.

A czy to stwierdzenie czasem nie odnosiło się do tego, że żołnierze krzyżujący Jezusa nie wiedzieli, że krzyżują akurat Mesjasza i Syna Bożego, i byli przekonani, że zabijają buntownika, wichrzyciela i samozwańczego króla?

Ludzie z natury są nieświadomi. Człowiek świadomy nie musi niczego kontrolować, trzymać na wodzy. Robi to człowiek nieświadomy, owładnięty strachem.
Te słowa Jezusa, tak zinterpretował kościół, a właściwie to moim zdaniem jego nieświadomi członkowie.
Gdyby ci żołnierze, byli świadomi, odmówiliby zabicia człowieka, bez znaczenia, czy byłby złodziejem, wichrzycielem, zabójcą – człowieka nieświadomego. Współczuli by temu nieświadomemu, starali by się pobudzić w nim świadomość, a nie zabijali. Dla człowieka nieświadomego, jego nieświadomość jest karą. Karanie kogoś za to, że został pokarany świadczy o karzącym.

Gdyby ci żołnierze, odmówili zabicia człowieka, sami zostaliby ukrzyżowani za bunt, ponieważ mieli rozkaz. Świadomi, być może traktowaliby skazanego z szacunkiem, ale wtedy chyba tak nie było. Skazany nie miał żadnych praw, nawet prawa do godnej śmierci.

Rozumując w ten sposób, za II Wojnę wystarczyłoby skazać tylko Hitlera, za zbrodnie komunistyczne Stalina, a za pedofilię w kościele dzieci. Wprawdzie rozkazu bezpośrednio nie wydały, ale wynikał on z ich zachowania.

Wystarczyłoby skazać tylko tych którzy wydawali rozkazy, oraz tych, którzy wyrządzali krzywdę cywilom, tak się też stało.

Śmierć za śmierć, oko za oko, to chyba od około 2000 lat przeżytek (przynajmniej według chrześcijan). Wybacz bo nie wiedzą co czynią (uświadom, nie zabijaj, nie osądzaj). Dla bardziej świadomych, nastaw drugi policzek. Jak to się ma do wypowiedzi jak domniemam chrześcijanina "Wystarczyłoby skazać tylko tych którzy wydawali rozkazy,"?

Posłuchaj ojca Adama Szustaka.
https://www.youtube.com/watch?v=AYex4ku3hcc

W mocno hierarchicznych instytucjach, jak wojsko i służby specjalne czy mundurowe, wielu ludzi zarówno wydaje rozkazy, jak i je otrzymuje i wykonuje. Poza tymi z samej góry i z samego dołu, każdy ma kogoś nad sobą i pod sobą.
Poza tym, jedni mieli odwagę cywilną, by zdezerterować ze zbrodniczych służb lub armii, inni nie.

(Roz)poznawanie dobra i zla to sens i cel pobytu czlowieka na ziemi.
Konsekwencja tego poznania jest doskonalosc(boskosc, milosc, prawda, wolnosc...).
Ziemia jest szkola, w ktorej odkrywamy i poznajemy prawde z jej dwiema stronami, czyli dobro i zlo, stajac sie "takimi jak Bog".


Najprostsza wersje tej prawdy przekazuje biblijny "wąż":

Wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: «Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?» Niewiasta odpowiedziała wężowi: «Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli». Wtedy rzekł wąż do niewiasty: «Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło». Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią: a on zjadł. A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.

(Rdz 3,1-7)






Obydwa zdania sa prawdziwe .



Zgadzam sie.




Kazda krzywda wyrzadzona nam i kazda krzywda wyrzadzona przez nas innym, sa "chwilowe" i wynikaja ze stopnia poznania "dobra i zla" i stadium naszego rozwoju duchowego i swiadomosci, wynikajacych z tego poznania.

Ciekawie odnosi sie do "dobra i zla" Goethe w swoim dziele pt. Faust, tworzac postac Mephisto(diabel), ktory jawi sie tam jako "czesc sily, ktora żądając nieustannie zla, sprawia, ze dzieje sie dobro"
„Ein Teil von jener Kraft, / Die stets das Böse will und stets das Gute schafft.“ (V. 1335–1336)



Wolnosc zawsze wynika z poznania prawdy(dobro i zlo).

„Jeśli trwacie w nauce mojej, jesteście prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli”
J8: 31

To, co piszesz o koniecznosci przestrzegania prawa do wolnosci i suwerennosci wynika ze stosowanego w cywilizowanym swiecie prawa, ktorego baza jest prawo mojzeszowe.

W swietle objawionej przez Chrystusa prawdy, prawo mojzeszowe bylo niedoskonale i prowadzilo ludzkosc na manowce( czyli do poznania "grzechu", klamstwa), w zwiazku z czym Chrystus daje nam nowe prawo, prawo milosci, ktore prowadzi w kierunku poznania prawdy (dobra i zla) i wolnosci, a co za tym idzie, stawania sie swiadomym dzieckiem bozym (duchowosc, boskosc), ktore to "dziecko" otrzymuje wszystkie dary milosci, stajac sie "takim jak Bog".
W swiecie(systemie), w ktorym zyjemy, prawo milosci nie obowiazuje, lecz jest dobrowolne i jest ponad tym obowiazujacym. Aby móc stosowac prawo milosci, nalezy mentalnie "wyjsc ze swiata", "rodzac sie na nowo w duchu".



To wszystko jest mozliwe w swietle objawionej przez Chrystusa prawdy, j.w.



Szanse sa rowne, niestety nie kazdy jest tego swiadomy, j.w.



"Rodzac sie na nowo w duchu" automatycznie osiagasz wlasciwa perspektywe, ktora umozliwia ci doskonala analize wlasnych i cudzych dzialan i dokonywanie bezblednych wyborow.
Ewentualne bledy i potkniecia w stadium raczkowania duchowego zostana skorygowane i naprawione w duchu milosci.



Niestety, w swietle prawa obowiazujacego w swiecie zawsze byli i sa dobrzy i zli ludzie.

Ten podzial zanika dopiero w rzeczywistosci duchowej, w ktorej obowiazuje prawo milosci.

Pocieszajace jest to, ze ta rzeczywistosc dostepna jest dla kazdego juz tu na ziemi. Jej oaza jest duchowy Kosciol Chrystusa.



Kazdy ma takie prawo dopoki zyje "w ciemnosci" czyli jako "grzesznik", doswiadczajac nieswiadomie -bardziej lub mniej- dobra i zla.