historia zna przypadek szkoły sofistów siewców zamętu

prawda po prostu istnieje taka jaka jest bez względu na interpretatorów
a interpretatorami nazywam tutaj osoby różnych cywilizacji czyli o różnych etykach według których roztrząsają co dobre a co złe

jak z tego wynika może komuś sie zdawać , więc , że istnieje kilka prawd
komuś kto nierozróżnia etyk i myśli , że jest tylko jedna ... jego własna
lecz niema nic bardziej mylnego

A to, co tobisz, to przypadkiem nie jest sofistyka?
Proponuje lekture S. Kaminskiego o bledach logicznych. Stawianie wielkiego kwantyfikatora (wszyscy Niemcy) nie jest prawda.

za wyjątkiem złamka cywilizacji łacińskiej w Niemczech , gdzie są prawdziwym Narodem , bo tylko w tej cywilizacji istnieje pojęcie wykształcone Narodowości i prawidłowo rozumiane
z tymi Niemcami sie solidaryzuje całym sercem i współczuje im takiego życia nieszczęśliwego w takim kraju gdzie historii można sie tylko wstydzić

"Jest jedna prawda do jednej rzeszy i jest wiele prawd do wielu rzeczy"
Jak powiada rowniez sw. Tomasz z Akwinu.

Ale nie zapominaj o logice.

czy nie skrzywdziłam nikogo

ETYKA

1) Ogół ocen i norm moralnych przyjętych w danej zbiorowości społ. (społeczeństwie, klasie lub grupie społ., środowisku) w określonej epoce hist.; synonim moralności.

2) Nauka o moralności, wg tradycji filoz. dyscyplina nauk. rozpatrywana w aspekcie normatywnym (tzw. etyka normatywna lub etyka właściwa) i opisowo-wyjaśniającym (tzw. etyka opisowa lub etologia). Etyka w aspekcie normatywnym zajmuje się ustalaniem, co jest moralnie dobre, a co złe, oraz — na podstawie przyjętych ocen i związanych z nimi powinności — wytyczaniem dyrektyw, tj. norm moralnie pozytywnego postępowania i wskazywaniem sposobów takiego przekształcania obiegowej moralności, by dostosować ją do przyjętego ideału moralnego; zakres badań etyki pojętej normatywnie dzieli się zwykle na: aksjologię, tj. teorię wartości, oraz na tzw. deontologię, tj. naukę o powinnościach. Etyka w aspekcie opisowym zajmuje się analizą, opisem i wyjaśnianiem moralności rzeczywiście przyjmowanej (obiegowej) w różnych epokach i środowiskach społ., wskazywaniem źródeł, struktury, funkcji moralności jako formy świadomości społ. i wykrywaniem prawidłowości jej rozwoju; w tym rozumieniu etyka obejmuje socjologię moralności, psychologię moralności oraz metaetykę.
starożytności myśl etyczna, stanowiąca część dociekań filoz., znalazła wyraz zwł. w chińskiej filozofii klasycznej, indyjskiej filozofii klasycznej oraz w filozofii greckiej. Etyka grecka zajmowała się gł. badaniem sposobów osiągania szczęścia i doskonałości osobistej człowieka; za inicjatora klasycznej etyki greckiej uważa się Sokratesa, do którego intelektualizmu etycznego nawiązali cynicy (uznający cnotę za jedyne dobro i cel życia) i cyrenaicy (głoszący hedonizm), a także Demokryt z Abdery, którego poglądy dały początek późniejszemu eudajmonizmowi; pierwszy systematyczny wykład etyki jako odrębnej dyscypliny pochodzi od Arystotelesa; znaczny wpływ na dalszy rozwój etyki wywarły poglądy epikurejczyków i stoików. Etyka średniowieczna, ściśle związana z teologią i zasadami religii chrześc., miała charakter teocentryczny; jej podstawy stworzył św. Augustyn; w XIII w. największe znaczenie zyskał system etyczny św. Tomasza z Akwinu. Etyka nowożytna, w swych gł. nurtach koncentrująca się wokół ziemskich spraw człowieka i pojmująca moralność jako aspekt stosunków międzyludzkich, odznaczała się humanizmem i tendencjami do autonomizacji moralności w stosunku do religii; zaczęto zajmować się zwł. badaniem motywów postępowania i namiętności ludzkich (R. Descartes, Th. Hobbes, B. Spinoza) oraz rozważaniami nad naturą ludzką (A. Shaftesbury, D. Hume i in.); XVII i XVIII wiek zaznaczyły się normatywnym ujęciem etyki i uwypukliły jej wątki społ. w powiązaniu z teoriami polit.-prawnymi i ideami przebudowy porządku społ.; w epoce oświecenia najpełniejszy wyraz znalazła idea laicyzacji etyki (np. Wolter, J. de La Mettrie, D. Diderot, P. Holbach, C. Helvetius) oraz jej ujęcie utylitarystyczne (m.in. u P. Maupertuisa, J.A. Condorceta), rozbud. później w zwarty system przez J. Benthama i J.S. Milla (utylitaryzm); XVIII i XIX wiek wydały koncepcje etyczne I. Kanta, J.G. Fichtego, G.W. Hegla; w 1 poł. XIX w. powstała eudajmonistyczna i humanistyczna etyka L. Feuerbacha; do humanizmu Feuerbacha nawiązali K. Marks i F. Engels, uznający człowieka za wartość najwyższą, rozpatrujący moralność jako formę świadomości społ., zdeterminowaną ekon. i klasową strukturą społeczeństwa oraz hist. warunkami jego bytu. Etykę od poł. XIX w. cechowała duża różnorodność stanowisk, z których największy, obok utylitaryzmu, wpływ wywarły: altruizm etyczny A. Comte'a, etyka ewolucjonistyczna H. Spencera (uznająca życie za wartość najwyższą), która stała się inspiracją wielu, niekiedy przeciwstawnych, systemów etycznych (m.in. J.M. Guyau, F. Nietzsche), w późniejszym zaś okresie — etyka aksjologiczna (M. Scheler, N. Hartmann), wyrosła na gruncie fenomenologii, egzystencjalizm, personalizm.
Rozwój nauk techn. i med. spowodował w ostatnich czasach powstanie wielu nowych problemów moralnych, wyłoniły się także nowe etyki szczegółowe: analizą problemów moralnych współcz. medycyny (takich jak sztuczne podtrzymywanie przy życiu pacjentów w stanie nieodwracalnej śpiączki) zajmuje się filozoficzna etyka medyczna, zw. także bioetyką; zagadnienia moralne związane z użyciem komputerów (np. zagadnienie kontroli nad bazami danych o obywatelach, kradzież oprogramowania, wirusy komputerowe) bada etyka komputerowa; kwestie związane z ochroną i pielęgnacją środowiska naturalnego są tematem etyki ekologicznej.
W rozwoju pol. myśli filoz. (której tradycje sięgają XIII w.) myśl etyczna nie zajmowała szczególnie eksponowanego miejsca, stanowiąc jedynie fragmentaryczne odbicie różnych koncepcji filozofii eur.; systematyczne badania w zakresie etyki podjęto w XX w., nawiązując do rozmaitych stanowisk filoz.: etyki niezależnej (T. Kotarbiński), etyki empirycznej (T. Czeżowski), emotywizmu (M. Ossowska), fenomenologii (R. Ingarden), tomizmu (J. Woroniecki, J. Kalinowski, T. Ślipko), etyki marksistowskiej (M. Fritzhand, H. Jankowski), etyki wartości (J. Tischner), etyki chronienia osób (M. Gogacz). Od 1966 jest wydawana w Polsce publikacja ciągła poświęcona zagadnieniom etycznym — „Etyka”, także „Ethics”, problematyką etyczną zajmuje się również m.in. „Znak”.
J. WORONIECKI Katolicka etyka wychowawcza, t. 1–2, Kraków 1948;
Cz. ZNAMIEROWSKI Zasady i kierunki etyki, Warszawa 1957;
M. SCHLICK Zagadnienie etyki, Warszawa 1960;
K. WOJTYŁA Miłość i odpowiedzialność. Studium etyczne, Kraków 1962;
J.A. OESTERLE Etyka, Warszawa 1965;
M. OSSOWSKA Podstawy nauki o moralności, Warszawa 1966;
M. OSSOWSKA Normy moralne. Próba systematyzacji, Warszawa 1970;
G.E. MOORE Etyka, Warszawa 1980.

meta: Co myślicie o zarzucie krzywdzenia innych, gdy mówimy np.: „czuję, że masz negatywne nastawienie do XY..” , albo: „czuję, że mnie zdradziłeś”.

Mieszek: trochę to rozwiń / kto komu zarzuca /czy zarzuca się te słowa czy tymi słowami się zarzuca /i w którym miejscu jest to krzywdzenie
czy w takim wypadku po wypowiedzeniu tych słów
czy gdy sie zarzuca te słowa komuś...

Ok. Pytanie kieruję do:
!/ katolików, którzy uważają, że:
Dobre etycznie jest każde działanie, które ma na celu prawdziwy rozwój człowieka = prowadzi nas do Boga.
2/ niewierzących, dla których prawdziwy rozwój człowieka jest najważniejszy, ale wcale nie uważają, że prowadzi on do Boga.

Co myślicie o zarzucie krzywdzenia innych, gdy mówimy np.:
„czuję, że masz negatywne nastawienie do XY..” , albo: „czuję, że mnie zdradziłeś”.
_________________

Definicja etyki:Dobre etycznie jest każde działanie, które ma na celu prawdziwy rozwój człowieka = prowadzi nas do Boga.
Masz jakieś „ale”?

[...] Nazwą "etyka" oznacza się:
1) teorię powinności moralnej lub moralnej wartosci postępowania;
2) teorię faktycznie uznawanych w określonym środowisku społecznym, a często także praktykowanych w nim norm moralnego postępowania;
3) przeświadczenia (oceny) i praktyki moralne danej społeczności lub nawet poszczególnych jej przedstawicieli.

Wybacz, ale po prostu po raz pierwszy spotykam się z czymś takim jak "etyka chrześcijańska".