Chwat, jesteś gorszy niż wszyscy ludzie? że masz kochać tylko bliźnich a nie siebie?
Trzeba najpierw kochać siebie, potem innych JAK siebie.
Tylko Boga o wiele, wiele więcej. Nie można kochać ludzi tak jak Boga.

Dlaczego trzeba tak robić? Dlatego, ze Andy tak mówi?

Siebie jako człowieka, skoro trzeba kochać bliźnich, to siebie też.
Czyżbyś uważał się za kogoś wyjątkowego, człowieka, którego nie trzeba kochać, podczas gdy bliźnich trzeba?

Zapytałem, dlaczego najpierw trzeba kochać siebie? Przykazanie miłości nie mówi o kochaniu najpierw siebie, a Andy tak.

W związku z tym pytam, dlaczego Andy zaleca coś innego, niż zaleca przykazanie miłości?

Chwat - sam naucz się czytać. Ja przedstawiam argumenty, a Ty mnie obrażasz. To argumentam ad personam.

Kochać bliźniego, jak siebie samego. Jeśli to przykazanie zakładałoby to, że nie mamy siebie kochać, to zakładałoby również to, że mamy nie kochać bliźniego.

Seksualności nie da się wyłączyć, tak jak potrzeby głodu. Można się nie onanizować, ale nadal będą fantazje, erekcje, myśli, podniecenie. Analogicznie: to tak, jakby jeść tylko tyle, żeby zaspokoić swoje potrzeby życiowe i absolutnie nic ponad to. Taki post przez całe życie. Tak samo w seksualności: post przez całe życie. Zminimalizujmy seksualność do myśli, fantazji, podniecenia i reakcji fizjologicznych w stylu erekcji. Można tak żyć. Tylko dlaczego mam pościć w jedzeniu, w seksualności... w czym jeszcze? Mam się ubierać tylko tak, żeby było mi ciepło, ale nie wolno mi dbać o spodnie dobrane do koszuli, bo to wykracza poza dbałość o potrzebę ciepła?

W znaczeniu dosłownym czytamy z tego przykazania: masz kochać siebie i bliźniego. Masz kochać innego tak samo, jak siebie. Masz dbać o innych tak samo, jak o siebie. Masz dbać o siebie tak samo, jak o innych.

W znaczeniu metaforycznym również czytamy tak samo. To przykazanie jest najprostszym, jakie istnieje. Zakłada ono szacunek do siebie i szacunek do innych, równowagę pomiędzy potrzebami swoimi i potrzebami innych. Brak równowagi to licytacja: czy ja jestem ważniejszy, czy bliźni? Nie. I ja jestem ważny i mój bliźni, bo mam go kochać tak jak siebie. Nie mniej niż siebie i nie bardziej niż siebie, tylko tak jak siebie. To dosłowny przekaz tego przykazania i myślę, że metaforyczny jest podobny: mamy odnosić się do innych tak, jak chcemy, żeby odnoszono się do nas.

Yyy...a to nie jest "Będziesz miłować bliźniego swego jak siebie samego"?

Czy zatem wasz spór można sprowadzić do 2 kwestii:

1) Czy istnieje zdrowy onanizm?
2) Jeśli istnieje zdrowy onanizm, to czy jest on grzechem?

?



Ja osobiście widzę jeden minus w masturbacji samej w sobie: utrata nasienia, pociągająca za sobą utratę energii, wartości odżywczych i może jeszcze jakieś inne niekorzystne efekty.

Myślę, że dobrze jest traktować własne ciało z szacunkiem, miłością, troskliwością i czułością. W moim mniemaniu masturbacja jest zazwyczaj pogwałceniem takiego podejścia, ale czy tak musi być zawsze? Tego nie wiem

Nie dobijaj mnie takimi ironiami. Ten absurdalny spór o to, kogo należy kochaj najpierw, przyprawia mnie o bezsilność. Piszesz do człowieka, który wysyła mnie na lekcję czytania, a sam nie czyta definicji zaczerpniętych ze słownika, które podałem kilka postów wyżej (patrz: egoizm).
Jeśli Chwat tworzy własną siatkę definicyjną i chce sam sobie ją interpretować, to niech to robi.

W tej chwili nasz spór dotyczy przesłanek z płaszczyzny duchowej, które dotyczą onanizmu. Ustaliliśmy, że onanizm jest zdrowy w pewnych wypadkach, a teraz próbujemy udowodnić, że pomimo tego jest grzeszny, bo takie są przesłanki właśnie ze sfery ducha.

Z tym, że te przesłanki... jakoś się nie kleją. Bo trudność opiera się na niemożności stwierdzenia, czy onanizm jest egoizmem, oraz czy jest on miłością do siebie oraz brakiem miłości do bliźniego...
Według mnie onanizm nie jest egoizmem oraz nie jest brakiem miłości wobec bliźniego, bo to przeczy definicji egoizmu i nie jest krzywdą dla innych ludzi. No i według mnie miłość do samego siebie jest pozytywnym zjawiskiem.

A czy ustaliliście jakąś wspólną definicję egoizmu?

Egoizm - toksyczna miłość samego siebie, może być toksyczna miłość kogoś innego.

Ok, ja czuję o co chodzi - o takie zaślepienie
W takim razie w moim poczuciu:

1) Masturbacja z reguły wynika z egoizmu
2) Onanizm niekoniecznie musi zawsze wynikać z egoizmu
3) Jesteśmy wielo-warstwowi; czasem większym egoizmem na jednym poziomie może być powstrzymywanie się od egoizmu na innym

Na przykład: mam słabość do słodyczy, ale jeszcze gorsze może być popadanie w drugą skrajność i toksyczne powstrzymywanie się od nich
Pragnę przypomnieć także o prawie stopniowości, które może mieć moim zdaniem zastosowanie w miłości do samego siebie

W szczególności uważam, że warto jest zrezygnować z potępiania samego siebie (i innych)

Czy w taki sposób nauczyć się czytać, żeby wyczytać to, czego nie ma?
Masz napisane miłuj bliźniego swego, ale nie masz napisane "masz kochać siebie" jak Ty to twierdzisz.

Nie przedstawiasz argumentów, przedstawiasz sfałszowane fakty. A fakty niesfałszowane są takie, że fraza "masz kochać siebie" nie występuje w przykazaniu miłości.

Jak mam rozumieć "zakładałoby", że mamy nie kochać bliźniego? Przykazanie zakładałoby, że mamy nie kochać bliźniego, gdyby brzmiało inaczej? Hmm, mogłoby tak zakładać na przykład wtedy, gdyby mówiło, że mamy nie kochać bliźniego, no ale mówi o czymś innym.

A ktoś twierdził, że seksualność da się wyłączyć?


Jeśli fantazje, erekcje, myśli, podniecenie pojawiają się samoczynnie, nie ma w nich niczego złego, a Ty dorabiasz im rogi. Żadna z tych rzeczy nie jest przecież wartościowana negatywnie. To dopiero przyzwolenie na fantazje, erekcje, myśli, podniecenie, może być wartościowane negatywnie, a takie przyzwolenie występuje w czasie onanizowania się. Tak więc nie rozumiem, do czego zmierzasz odwracając logikę.
Jeśli chcesz stawiać tezę, że onanizm jest antidotum na fantazje, erekcje, myśli i podniecenie, to strzelasz sobie w kolano, bo wszystko to występuje właśnie w onanizmie i to prawdopodobnie w zwiększonym natężeniu.

Żadnej analogii tu nie ma.
Zaspokojenie głodu jest niezbędne do życia, zaspokojenie popędu seksualnego nie jest niezbędne do życia.

Czyli jeśli nienawidzę siebie, to mam nienawidzić bliźnich? Dziwne przykazanie, jeśli tak je rozumieć

Nie masz nienawidzić bliźnich, tylko ich miłować.