Nie ważne ilu, ...ważne jacy są owi homoseksualiści.

Bo prawdziwych
jest bardzo niewielu.Większość to krzykacze i specjaliści od liberalnej propagandy.Tych należy liczyć w milionach.
Prawdziwy homoseksualista to człowiek żyjący normalnie bez
afiszowania się, bez reklamy i gorszenia.

Oczywiście że chcesz aby homoseksualistów było jak najwięcej,sam o tym pisałeś kilka akapitów wcześniej;
...Im wiecej .....tym większe szanse...

Ewentualny boom nastąpi w efekcie waszej " sprawiedliwości, równości
i poszanowania każdego człowieka "

Każdego.....oprócz żyjącego w tradycyjnych wartościach.

Sam więc potwierdzasz powyższe słowami " ..znaczenie małżeństwa
generalnnie się osłabia i nie ma juz takiego znaczenia jak kiedyś"
Jak myślisz czyja to zasługa?

Być może przeludnienie jest Twoim osobistym problemem.
Fobię taką posiada wielu ludzi.

In vitro jako normalny sposób ?

Myślę że zmieniłbyś zdanie, bedąc sam dzieckiem zapasowym.

Reprodukcja nie jest wcale normalna i wskazana,

co nie przezszkadza że bardzo żal mi osób które nie moga uczestniczyć
w prokreacji.

Jesli ideologia zawęża rozumienie tych słów jako czynów, to oznacza tylko
że mam rację.

Myślę że pisanie o Auschwitz to nie powód do śmiechu.
Pomimo to Tobie jest wesoło

Chrześcijanie mają prawo bronic siebie i swoich dzieci a także
swoich braci i siostry przed dyktaturą bezmyślnej propagandy,

Takiej dyktaturze i dominacji nad światem mówimy NIE i PRECZ.

Nie musiano niczego obalać, gdyż nigdy nie udowodniono, że homoseksualizm jest chorobą. Po prostu zmieniono decyzję, pod wpływem szeregu badań, ktore jednoznacznie pokaaały, że ludzie homoskeusalni nie są chorzy z powodu swojej orientacji seksualnej. Zresztą wg nauki orientacja seksualna nie jest chorobą.

Nie wiem, ale te dane są nieprawdziwe. Z badań bodajże CBOSU (lub pentoru) wynika, że gejów i lesbijek jest w Polsce 2-3 miliony. 1 milion to bardzo zaniżona liczba.

(...)C. Przyczyny homoseksualizmu

Chociaż w pewnych przypadkach geneza psychiczna homoseksualizmu nie jest łatwa do wyjaśnienia, to jednak powszechnie przyjmuje się, iż „homoseksualizm ma uwarunkowanie w nieprawidłowym rozwoju osobowości, przy czym czynniki środowiskowe odgrywają [tu] zasadniczą rolę”66. Najczęstszą przyczyną homoseksualizmu, według większości psychologów, są najprawdopodobniej niewłaściwe relacje pomiędzy rodzicami dziecka lub całkowita nieobecność jednego z rodziców, najczęściej ojca. „W wypadku chłopca jest to zwykle obojętny lub wrogo do niego nastawiony ojciec — zauważa K. Boczkowski. — Natomiast matka jest bardzo często zbyt zachłanna w stosunku do swego syna, pragnie go całkowicie uzależnić od siebie, izolując jednocześnie od ojca”67. Inną przyczyną tendencji homoseksualnych może być także deprawacja homoseksualna. „W genezie homoseksualizmu podkreśla się między innymi rolę próby uwiedzenia lub uwiedzenie między 9 a 14 rokiem życia, to jest w okresie silnych napięć emocjonalnych i szybkiego uczenia się”68. Jeszcze inną przyczyną tendencji homoseksualnych może być silna nieakceptacja płciowości dziecka połączona z próbami wychowania go w odmiennej od posiadanej przez nie seksualności. Głębia tendencji homoseksualnych uzależniona jest od głębi zaburzenia w wychowaniu. Hipotezy o genetycznych uwarunkowaniach homoseksualizmu nie znalazły do tej pory należytego uzasadnienia — podkreśla Encyklopedia wychowania seksualnego dla dorosłych69. W każdym przypadku rozeznanie przyczyn skłonności homoseksualnych winno dokonywać się indywidualnie w dialogu z osobą mającą odpowiednie przygotowanie i doświadczenie psychologiczne.
D. Pomoc terapeutyczna i duchowa

„Osoba homoseksualna, jak zresztą każda istota ludzka, koniecznie potrzebuje pomocy na różnych poziomach jednocześnie” — podkreśla List do biskupów Kościoła katolickiego o duszpasterstwie osób homoseksualnych70. Jeżeli to konieczne, należy zasugerować „pomoc medyczną i psychologiczną ze strony osób świadomych i respektujących to, czego naucza Kościół”71. Papieska Rada ds. Rodziny w dokumencie Ludzka płciowość: prawda i znaczenie wyraża przekonanie, że „wiele przypadków, zwłaszcza gdy praktyka aktów homoseksualnych jeszcze się nie ustaliła, może być poddanych skutecznie właściwej terapii”72.

Pierwszym założeniem w dążeniu do przezwyciężenia skłonności homoseksualnych jest rzeczywiste pragnienie zmagania się o własną dojrzałość emocjonalno-seksualną. Homoseksualizm „jest problemem, który — jeśli się zjawi — musi być podjęty zarówno przez wychowawcę, jak i wychowanka w sposób w pełni obiektywny” — zauważa Kongregacja ds. Wychowania Katolickiego73. Należy szukać przezwyciężenia problemu także wówczas, kiedy jawi się on jako bardzo trudny i bolesny. Aby móc korzystać z terapii, osoba naznaczona skłonnością homoseksualną musi zazwyczaj najpierw pokonać w sobie wewnętrzny opór wobec takiej pomocy74.(...)

Poziom promiskuityzmu
W okresie przed wybuchem epidemii AIDS, w badaniach przeprowadzonych w roku 1978, 75% białych homoseksualistów deklarowało posiadanie więcej niż 100 męskich partnerów seksualnych w ciągu życia 15% miało 100-249 partnerów seksualnych; 17% 250-499; 15% miało 500-999, a 28% zadeklarowało posiadanie więcej niż 1000 męskich partnerów seksualnych. W następnych latach poziom promiskuityzmu obniżył się, ale kilku obserwatorów obawia się, że promiskuityzm znowu zbliża się do poziomu z lat siedemdziesiątych. Konsekwencją medyczną promiskuityzmu u homoseksualistów jest znacznie większe prawdopodobieństwo zakażenia HIV/AIDS, syfilisem i innymi ch.p.d.p.
Podobnych poziomów promiskuityzmu nie odnotowano wśród lesbijek. Jednakże w badaniach australijskich 93% lesbijek poinformowało o tym, że miało stosunki seksualne z mężczyznami, przy czym lesbijki 4,5 raza częściej aniżeli kobiety heteroseksualne. Każdy stopień zmienności partnera seksualnego niesie z sobą ryzyko zakażenia ch.p.d.p.

Zdrowie fizyczne
Powszechne wśród gejów praktyki seksualne prowadzą do licznych ch.p.d.p. oraz zranień fizycznych, które są praktycznie nieznane w populacji heteroseksualnej. Także u lesbijek występuje podwyższone ryzyko ch.p.d.p. Poza tym, w badaniach przeprowadzonych w australijskiej klinice ch.p.d.p. stwierdzono, że lesbijki trzy do czterech razy częściej aniżeli kobiety heteroseksualne odbywają stosunki seksualne z mężczyznami zagrożonymi HIV.

Zdrowie psychiczne
Dobrze udokumentowane badaniami są wysokie wskaźniki zaburzeń psychiatrycznych wśród homoseksualistów i lesbijek, w tym depresji, narkomanii i prób samobójczych. Są one faktem nawet w Holandii, gdzie związki homoseksualne, lesbijskie i biseksualne (GLB) są znacznie bardziej akceptowane przez społeczeństwo niż w USA. Istnieje ścisła korelacja pomiędzy depresją i narkomanią a niebezpiecznymi praktykami seksualnymi, które prowadzą do poważnych problemów medycznych.

Długość życia
Jedyne przeprowadzone badanie epidemiologiczne dokonujące pomiaru długości życia mężczyzn, którzy są homoseksualistami lub biseksualistami, wykazało, że tracą oni do 20 lat życia.

Monogamia
Monogamia - w znaczeniu długotrwałej wierności seksualnej ? jest rzeczą rzadką w związkach GLB, zwłaszcza wśród homoseksualistów. Jedno z badań wykazało, że 66% par homoseksualnych informowało o stosunkach seksualnych poza związkiem, które miały miejsce w ciągu pierwszego roku, a prawie 90% miało stosunki seksualne poza związkiem po pięciu latach jego trwania.
Zachęcanie ludzi do angażowania się w obarczone ryzykiem zachowania seksualne stwarza zagrożenie dla ich zdrowia i może prowadzić do skrócenia wieku ich życia. Jednak właśnie to czynią pracodawcy i podmioty rządowe, kiedy zapewniają parom GLB zasiłki albo status, który sprawia, że związki GLB wydają się bardziej akceptowane przez społeczeństwo.

(...)stwierdzono, że lesbijki trzy do czterech razy częściej aniżeli kobiety heteroseksualne odbywają stosunki seksualne z mężczyznami zagrożonymi HIV

Jego logika jest zabójcza dla mojego umysłu

Przykro mi jężeli mówienie o oczywistych sprawach jest "zabójcze dla Twojego umysłu" ...
Pisze o oczywistych sprawach - gru[py homoseksualistów należą do grpu szczególego ryzyka - szczególnie zaś zarażeniu HIV ...

Przyroda w normalnych warunkach niszczy wszsytko co co nie jest zdolne się rozmnażać,

Homoseksualizm u zwierząt

Zachowania homoseksualne występują w królestwie zwierząt, szczególnie u gatunków żyjących w społecznościach, np. u ptaków morskich i ssaków, w tym wśród najbliżej spokrewnionych z człowiekiem szympansów. Zachowania takie zaobserwowano do tej pory u ponad 1500 żyjących na wolności gatunków, a zjawisko to dobrze udokumentowano u ponad pięciuset z nich.[8][9]

Prawie jedna czwarta potomstwa łabędzi czarnych wychowywana jest przez pary jednopłciowe. Żyjące ze sobą samce łączą się z samicą tylko w celu posiadania młodych. Kiedy zniesie jaja - odpędzają ją i wysiadują je samodzielnie, a następnie wspólnie opiekują się pisklętami. Według naukowców, np. wśród żyraf czy bizonów amerykańskich, zachowania homoseksualne bywają częstsze niż heteroseksualne.

W przypadku pingwinów zaobserwowano, że niektóre osobniki płci męskiej łączą się w pary na całe życie i zdarza się, że wspólnie budują gniazdo, w którym zamiast jajka umieszczają kamień próbując wysiadywać go. W 2004 roku pracownicy Centralnego Parku Zoo w USA eksperymentalnie podmienili jednej męskiej parze pingwinów kamień na prawdziwe jajko po czym zaobserwowali, że wyklute pisklę para pingwinów otoczyła taką samą opieką jak pary osobników płci przeciwnej.[10]. Zachowania homoseksualne wśród pingwinów także potwierdziły zoo w Niemczech, Japonii i Nowej Zelandii.

Przy wyciąganiu wniosków z obserwacji zachowań zwierząt należy być jednak ostrożnym, ponieważ pewne zachowania, które wyglądają jak kopulacja dwóch samców, bardzo często nie wynikają z pociągu seksualnego do osobników tej samej płci, lecz są to zachowania rytualne, w których jeden samiec próbuje w ten sposób zademonstrować swoją dominację nad drugim. Takie zachowanie jest często spotykane np. u psów czy pawianów.

Co na to drodzy katolicy?