... albo córkę, męża, brata, siostrę.
Kiedy wiemy że ta osoba (bardzo nam bliska) robi coś niezgodnego z prawem np. pali marihuanę lub wciąga amfetaminę (nie sprzedaje, nie rozprowadza), ale posiada. Nic nie jest w stanie jej przekonać, aby tego nie robiła. Czy w takiej sytuacji (w akcie desperacji), można ją podać na Policję (licząc, że to ją otrzeźwi)?

Trudne pytanie.

Mysle jednak, ze powinno sie to zrobic dla dobra kochanej osoby.
Watpie by sad posadzil ja za kratki. Moze jednak przymusic ja do leczenia.
Jezeli nie bedziemy robic nic..........wtedy moze dojsc do wiekszej tragedii, a kiedy do niej dojdzie, to wtedy dopiero bedziemy miec wyrzuty sumienia - "dlaczego nie zareagowalem kategoryczniej?". Z tym, ze wtedy moze byc juz za pozno.

Zgadzam sie jednak z PTR-em........taka decyzje nalezy rozpatrywac indywidualnie i przemyslec pozadnie.

Milosc do drugiej osoby, to takze dbalosc o jej zdrowie.

pozdrowka

A jeśli posadzi? (posiadanie - kara pozbawienia wolności do lat 3) Pobyt w wiezieniu demoralizuje o wiele skuteczniej niz uzywanie marihuany czy amfetaminy. Mozna powaznie skrzywdzić człowieka, który jak rozumiem, sam nikomu krzywdy nie robi.
Szukałabym wszelkich innych możliwych rozwiązań, tylko nie to.

Jezeli to sie zdarzy po raz pierwszy to NIE POSADZI. W najgorszym wypadku da "zawiasy"......do tego kurator i przymus leczenia.

Nie przesadzajmy z ta surowoscia, wobec takich osob. Nie jest znow tak strasznie.

Owszem zgadzam sie, najpierw nalezy poszukac innych sposobow. "Sprzedanie" na Policje to ostatecznosc. Niestety taka ostatecznosc moze wystapic. Jezeli do tego dojdzie to lepiej to uczynic niz bezradnie patrzec jak najblizsza i kochana osoba stacza sie wprost do grobu.

pozdrowka

Ja bym chyba tego nie robiła. Mimo wszystkich "za" nie wierzę, że przyniosłoby to jakiś skutek poza poczuciem zdradzenia...
Można pewnie zrobić wiele rzeczy, zamiast podejmować taką decyzję...

Podstawowym warunkiem wyleczenia z uzależnienia jast chęć podjęcia takiego wysiłku - przymus wiele tu nie załatwi...

jotka

Czyli, gdyby ta osoba nie posiadala checi leczenia, patrzylabys na to jak sie zabija?
Napisalem, ze jest to rozwiazanie ostateczne i niezbyt przyjemne dla obu stron. Mimo wszystko jednak o wiele przyjemniejsze niz patrzenie na powolne samobojstwo.

Co z tego, ze ta osoba poczula by sie zdradzona........wazniejsze ze (byc moze) pozostalaby by zyciu. Gdyby nastapilo wyleczenie, to wtedy by zrozumiala, ze bylo to postepowanie wynikajace z wielkiej milosci, a nie z checi ukrzywdzenia.

Wiadomo, ze czlowiek uzalezniony musi posiadac chec do leczenia. Jezeli jednak pozostawi sie go samemu i nie podejmie jakichkolwiek krokow, nawet bardzo drastycznych. To jest nikla szansa na to by ta chec pojawila sie kiedykolwiek.

Niekiedy trzeba osiagnac dno, po to by zrozumiec, ze dazy sie zla droga.
Syn marnotrawny powrocil do ojca, dopiero gdy osiagnal dno upodlenia.

To przykry sposob, ale czasami skuteczny.

pozdrowka

Beli - zrobiłabym co uważałabym za możliwe.
Być może nawet do zerwania kontaktu - nie przez wzgardę i odrzucenie, a właśnie po to by otrzeźwić. Do stwierdzenia - kocham Cię, nie mogę patrzeć jak się zabijasz, nie mogę na to pozwolić. Dopóki tak będzie - nie będziemy utrzymywać kontaktów. Dopóki tak będzie - nie dostaniesz ode mnie ani grosza (np do dziecka). Dopóki tak będzie - nie masz wstępu do tego domu nawet... Z modlitwą i pamięcią...
Jak to potwornie boli to - w maleńkiej skali - już wiem. Ale czasem trzeba.
Ale policję bym sobie darowała.

Ojjjjj
A podobno Policja cieszy sie zaufaniem
Czyzby wszelkie badania klamaly

Moze to jakis uraz.......ale dlaczego niby "podarowac" sobie Policje. Od tego oni sa by pomagac, za to im placimy.
Moze takie pozadne nastraszenie....daloby wiekszy rezultat niz wyrzucenie z domu.

Mowisz "nie dalabym ani grosza"..........no coz, narkoman na glodzie jest zdolny do wszystkiego. Od prostytuowania sie poczawszy na zabojstwach konczywszy.
W takim wypadku predzej czy pozniej trafi w rece Policji, z tym ze wtedy bedzie juz odpowiadal za powazniejsze przestepstwo!

Ciezki orzech mamy do zgryzienia.

Pozdrowka

Beli,
chyba wszyscy się w tym temacie zgadzamy, że oddanie w ręce Policji to ostateczność.

Natomiast używanie marihuany nie jest czymś, co by tę ostateczność usprawiedliwiało. To nie jest "staczanie się do grobu", chyba że w jakichś strasznych ilościach. Wypowiadał się już o tym Mushin
http://forum.wiara.pl/viewtopic.php?p=19047#19047
Co innego przy narkotykach twardych.

Z Policją masz rację - uraz. Niestety znałam taki przypadek, gdy człowiek trafił do więzienia z błahego powodu, całkowicie bez sensu. Potem wykazano jego niewinność, ale 10 miesięcy przesiedział i był to koszmar. I dlatego boję się oddawania na Policję.[/url]

Każdy przypadek jest indywidualny.
Przede wszystkim, osoba uzalezniona musi chcieć wyjść z nałogu. Dlatego przymusowy odwyk nic tutaj nie da.

Zadenucjowanie na policję to najgorszy błąd jaki można zrobić.
Po czyms takim mozesz zapomnieć o wyleczeniu z uzaleznienia.

Owszem: areszt czy więzienie może być zimnym prysznicem, który posłuży otrzeźwieniu i właśnie da tę "chęć" do leczenia. Osoba uzależniona porówna sobie więzienie z domem rodzinnym i zapragnie wrócić do życia - wtedy jest właściwy czas na pomoc jej.

Ale na pewno nie zechce wrócić do rodziny, która ją zadenuncjowała!

Policja ma wiele instrumentów do oderwania młodzieży od nałogu.
Począwszy od umieszczenia w zakładzie odwykowym, ustanowienie kurateli i td.
Więzienie jest ostatecznością.

A tak na marginesie ....
Słyszałem kiedyś anegdotę o pewnym przypadku, gdy ojciec, stwierdziwszy, że jego córa "bierze" oderwał ją od towarzystwa. Wysłał ją po prostu na drugi koniec Polski do rodziny.
Ponieważ i tam zanosiło się na to, że jego córa zaczyna "brać" spuścił jej niezłe manto ... I to pomogło. Kłopot tylko w tym, że o mało co nie poszedł za to "spuszczenie manta" do więzienia.

Jak to właściwie jest ?
1. Czy mamy moralne prawo do ostrego postępowania dla dobra innych użyć przemocy? ( w krańcowych sytuacjach).

2. Dlaczego ów ojciec miał być karany ...Przecież uratował praktycznie życie swojej córce. I zaoszczedził pracy wymiarowi sprawiedliwości ...
Życie jest trudne, a często trzeba szukać właściwego rozwiązania ad hoc.


Nie wiem

Powtarzam, odwyk na siłę, bez chęci współpracy uzależnionego - nic nie da; ewentualnie da efekt chwilowy.



A to jest juz metoda.
Zmiana środowiska, zmiana znajomych, otoczenia - może przynieść spodziewany efekt.
M. in. na tej zasadzie działaja Kluby (czy Koła? nie wiem?) Anonimowych Alkoholików, ludzie zmieniają towarzystwo z pijącego, na takie, które tak jak oni, chce wrócic do trzeźwości.
Wysłanie na drugi koniec Polski - jak napisałeś, może być skuteczne.



Nie wierzę...
Siłą nie wyciągniesz nikogo z nałogu.

Pamiętam wypowiedź alkoholika w jakimś programie w TV, mówił, że alkoholizm nie jest przyczyną problemów, ale ich następstwem.
Że zanim sięgnął po kieliszek, już w nim było pęknięcie (tak się wyraził "pęknięcie").

Dlatego wyjście z nałogu, musi być związane z propozycja alternatywną, propozycją innego życia. Uzależniony musi wybrać: albo narkotyki albo normalność - jeśli normalność jest dla niego bardziej atrakcyjna niż narkotyczne odurzenie, wtedy wybiera odwyk, a rodzina/bliscy mu pomaga/ją.

Inna rzecz, jak ktoś ćpa dla szpanu, albo "bo koledzy tak ćpają"...
Wtedy owszem, w przypadku małolata środki bezposrednie mogą przynieść efekt... ale w takim przypadku, nie mówimy o narkomanii tylko o głupocie....

Z listu inicjatorki tego wątku, wynika, że podmiot jej listu ćpa nie z głupoty, ale z powodu "pęknięcia".

Agni - w przypadku marihuany i amfetaminy nie uważam tego za aż tak oczywiste... Zupełnie spokojnie niestety głupota wystarczy.
Ale też - nie mam oczywiście pewności. I zgadzam się - każdy musi chcieć...

Agni !
Rzecz w tym, by zareagować odpowiednio szybko ( i skutecznie). ZANIM skutki tego brania nie staną się opłakane.
Im szybciej - tym łatwiej przecież wyciągnąć z choroby (a czymś takim jest przecież każdy nałóg).
Na pewno też powiadomienie Policji o zaistniałym fakcie pomoże też w ograniczeniu rozprzestrzeniania się siatki dilerów i innych "bioracych".