Nie masz nienawidzić bliźnich, tylko ich miłować.

Ale tylko tak słabo jak siebie samego?

Dlatego aby móc lepiej kochać bliźnich trzeba zacząć od pełnego pokochania siebie

Czy w taki sposób nauczyć się czytać, żeby wyczytać to, czego nie ma?
Masz napisane miłuj bliźniego swego, ale nie masz napisane "masz kochać siebie" jak Ty to twierdzisz.

Nie przedstawiasz argumentów, przedstawiasz sfałszowane fakty. A fakty niesfałszowane są takie, że fraza "masz kochać siebie" nie występuje w przykazaniu miłości.

Jak mam rozumieć "zakładałoby", że mamy nie kochać bliźniego? Przykazanie zakładałoby, że mamy nie kochać bliźniego, gdyby brzmiało inaczej? Hmm, mogłoby tak zakładać na przykład wtedy, gdyby mówiło, że mamy nie kochać bliźniego, no ale mówi o czymś innym.

A ktoś twierdził, że seksualność da się wyłączyć?


Jeśli fantazje, erekcje, myśli, podniecenie pojawiają się samoczynnie, nie ma w nich niczego złego, a Ty dorabiasz im rogi. Żadna z tych rzeczy nie jest przecież wartościowana negatywnie. To dopiero przyzwolenie na fantazje, erekcje, myśli, podniecenie, może być wartościowane negatywnie, a takie przyzwolenie występuje w czasie onanizowania się. Tak więc nie rozumiem, do czego zmierzasz odwracając logikę.
Jeśli chcesz stawiać tezę, że onanizm jest antidotum na fantazje, erekcje, myśli i podniecenie, to strzelasz sobie w kolano, bo wszystko to występuje właśnie w onanizmie i to prawdopodobnie w zwiększonym natężeniu.

Żadnej analogii tu nie ma.
Zaspokojenie głodu jest niezbędne do życia, zaspokojenie popędu seksualnego nie jest niezbędne do życia.

Przykazanie nie mówi, żeby kochać ich słabo.


Nie trzeba. Przykazanie miłości nie mówi, że trzeba zacząć od pokochania siebie. Przykazanie miłości mówi, że trzeba kochać bliźniego.

Przykazanie mówi, że mam kochać innych tak, jak siebie. Jeśli siebie nie lubię, to nie mam obowiązku kochać innych, prawda? To zgodne z przykazaniem.

W przykazaniu miłości użyto słowa "jak". Miłuj bliźniego jak siebie samego. "Jak" wyraża porównanie, a nie warunek konieczny.

Troskę o własne cztery litery każdy zna z autopsji.

Ale w sensie:

1) Miłuj bliźniego w takim stopniu jak siebie samego
czy
2) Miłuj bliźniego jakby był Tobą samym

Czy mówisz tutaj o kierowaniu się lękiem o siebie?

W takim sensie: a bliźniego swego jak siebie samego

Czy widzisz gdzieś słowo "lęk"?

Nie prawda, nie zgodne. Mylisz porównanie z uwarunkowaniem.

W przykazaniu miłości użyto słowa "jak". Miłuj bliźniego jak siebie samego. "Jak" wyraża porównanie, a nie warunek konieczny.

Jeśli chciano by określić warunek konieczny do miłowania bliźniego z koniecznością miłowania siebie na wstępie, użyto by słowa "jeśli".
Np. "miłuj bliźniego swego, jeśli kochasz siebie samego". Ale nie użyto takiego słowa.

Troskę o własne cztery litery każdy zna z autopsji. Teraz przykazanie miłości tę wiedzę i tę troskę o nas samych odpowiednio ukierunkowuje, a tym kierunkiem, w którym mamy ją okazać jest nasz bliźni, ale już nie my.
Przykazanie nie mówi: miłuj "bliźniego i siebie", czy "bliźniego jeśli siebie", czy "bliźniego ale najpierw siebie", ale mówi "bliźniego jak siebie", a to "jak" to jedynie wiedza czy skłonność do miłości własnej, którą każdy posiada.

W naszym przypadku jak ktoś się onanizuje, to siebie jednak lubi i doskonale wie na czym to lubienie siebie polega. Więc niech nie kłamie, że siebie samego nie lubi i nie wie jak tu bliźniego lubić i popada w jakieś rozterki.

Teraz to lubienie, które zna z doświadczenia siebie samego, ma wykorzystać porównawczo jako model działania i ma skierować do bliźniego, ale już nie do siebie.

Jak będziesz się onanizował, to żeby "żeby zacząć kochać innych tak, jak siebie", będziesz musiał innych wykorzystywać seksualnie, tak jak wykorzystujesz siebie.

Nie, mający na celu zaspokojenie chuci.