W jego mniemaniu naruszyłaś jego dobre imię.
Dobrze, że w naszym kręgu kulturowym nie praktykuje sie zabójstw honorowych bo wtedy to dopiero by sie rozkręcił

W jego mniemaniu brak uczciwości to dyskrecja
W ogóle w jego mniemaniu to jest dużo różnych dziwnych rzeczy Na szczęście świat się nie będzie dostosowywał do czyjegoś mniemania


Noooo... I to nie on jeden, jak tak czyta się czasami niektóre wypowiedzi. Dzisiaj przeczytałam w innym wątku, że "Mojżesz wielbicielom Baala wlewał do gardeł złoto z przetopionego cielca i tego powinniśmy się trzymać". Aż strach pomyśleć co by się działo, gdyby niektórym pozwolić rozwinąć skrzydła...

Kolejne kłamstwo - ja tak nigdy nie uważałem. Wręcz odwrotnie: uważam, że dyskrecja NIE jest brakiem uczciwości.

Kłamiesz -Vi-. Znów kłamiesz...

Jakiekolwiek dalsze polemiki są zbędne. Znowu kłamiesz, podając po raz kolejny na mój temat fałszywe informacje... A ja niezmiennie piętnuję kolejne twoje kłamstwo.

To jakiś absurd. piok333 zachowuje się, jakby nie potrafił zrozumieć żadnego zdania, które nie jest napisane dosłownie.

piok333, powiedz mi, czy Ty naprawdę uważasz, że ja chronię jakichś partyzantów, a przynajmniej, że Vi tak stwierdziła?

Napisałeś to, co napisałeś:


...


To jakiś absurd. Zachowujesz się, jakbyś chciał obronić -Vi- nawet za cenę nazwania jej kłamstwa prawdą. Rozumiem, że otaczasz -Vi- jakąś formą sympatii, ale sympatia, które neguje prawdę o jej kłamstwach to już nie sympatia, ale jakiś obłęd.

Pokornie przypomnę ci, Soul33, że usprawiedliwianie kłamstwa jest grzechem... Tak samo, jak zezwalanie na grzech, pochwalanie grzechu drugiego, milczenie, gdy ktoś grzeszy czy pomaganie do grzechu. Przypominam ci to, bo dla ciebie jest jeszcze jakaś nadzieja. To tak zwane "Grzechy cudze". Przestrzegam cię przed nimi, byś ulegając swojej opinii o mojej rzekomej pysze, którą łaskawy byłeś wcześniej wyrazić, nie stał się ofiarą grzechu pomagając przy kłamstwie.

Pamiętaj: -Vi- kłamie. Lepiej zdecydowanie potępić kłamstwo niż fałszywie i uprzejmie do kłamstwa się uśmiechać...

A ja proponuję obojgu parasol, kalosze i spacer w deszczu. Bywa oczyszczający.

Brak słów.

Z chęcią się dowiem Kozioł, dlaczego obojgu. Z czego powinnam się oczyścić?



Ten absurd w dodatku, z każdym kolejnym postem, zaczyna przybierać coraz bardziej formy szaleństwa...

Proponuję porzucic ten temat i założyc nowy : czy wyznać małżonkowi o jednorazowej zdradzi?

Aleś mi odpowiedział na pytanie

Sam temat, w takiej właśnie formie wydzielony przez moderatorkę, jest moim zdaniem lepszy i nawiązuje do tego, od czego w ogóle zaczęła się rozmowa. I daje większe pole do dyskusji. Wykroczenie poza obszar zdrady, nie będzie tu offtopem.
Sama zdrada (kwestia informowania o niej, bądź nie) to tylko jeden z wielu elementów, gdy rozmawiamy o prawdomówności.

Od trzech stron kłócicie się kto i czy bardziej kłamie. Tu nie ma żadnego szerszego kontekstu.

Tylko nie bardzo wiem, dlaczego Vi to tak dramatycznie wiąże z "katolicką moralnością". Psychologowie mają różne zdania na ten temat:

Psychologowie różnie podchodzą do problemu zdrady: jedni twierdzą, że lepiej nie ranić partnera nadmierną szczerością na ten temat, inni są zdania, że lepiej oczyścić sytuację, powiedzieć szczerze prawdę i zacząć od początku. Ze szczerością w kwestii zdrady jest jednak trochę tak, jak z mówieniem prawdy osobie terminalnie chorej: trzeba wiedzieć,co konkretny człowiek z taką informacją zrobi i po co się ją mówi. Czy fakt zdrady okaże się objawem, choroby związku i pozwoli z sensem i poważnie się zaangazować w prace nad relacją, czy zostanie użyty przeciwko związkowi, nie dając mu żadnych szans.

(http://www.zdrowapsychika.pl/artykuly.php?id=14)

Kozioł, czy Ty w ogóle czytałeś ten wątek? Czy możesz wykazać, gdzie tu jest obustronna kłótnia? I na czym w ogóle owa kłótnia polega? Bo ja nie nazwałabym tego kłótnią... Porównaj sobie, proszę, ilość i - zwłaszcza - jakość wypowiedzi obu stron...

Poza tym sądzę, że dobrze iż całość tej wymiany myśli i poglądów, znajduje się w tym temacie. Poniekąd do niego nawiązuje. I chyba tak uznała moderatorka, skoro przeniosła całość, z uwzględnieniem tych konkretnych postów, właśnie tutaj. Czasami to właśnie forma wypowiedzi i reakcja danej osoby na konkretną sytuację czy problem, daje większe rozeznanie w jego/jej poglądach na dany temat, niż sucha wypowiedź w stylu "co bym zrobił/zrobiła gdyby...". Jak dla mnie, to co się tutaj dzieje, jest poniekąd... hmmm... interesujące. A na pewno daje dobry obraz osób, ich poglądów, sposobu myślenia itp.

Dyskusja, jak to zwykle bywa, od czegoś się zaczęła - stąd mowa w temacie o "katolickiej" moralności. Zresztą nie ja nadawałam owy temat, tylko moderatorka, która przeniosła dyskusję. Zrobiła tak z racji tego, że wtedy na tej akurat płaszczyźnie rozpatrywaliśmy ową moralność. Co nie znaczy, że ta "katolicka" jest jedyną.

Jak już zapoznasz się z całym przebiegiem owej dyskusji - a byłoby to wskazane żebyś wiedział skąd to i o co chodziło - to poproszę o uzasadnienie dlaczego Vi coś rzekomo wiąże tak "dramatycznie"

No ja patrzę na pierwszy post:

piok333 napisał(a):

Dziewczynie nie musisz o tym mówić. Właściwie nie powinieneś(...)

Czy na tym właśnie polega prawdomówność? Cóż... mnie to tylko utwierdza w przekonaniu, że wyznawcy tej wiary nie są wiarygodni, i nie można liczyć na to, że powiedzą prawdę

Skoro na takiej podstawie wyciągasz taki wniosek odnośnie wyznawców "tej wiary" (już nie będę cytować dalszych, jeszcze ostrzejszych), to może psychologowie też nie są dla ciebie wiarygodni i nie można liczyć na to, że powiedzą prawdę? Ich klientów pewnie to samo się tyczy?