Jeśli człowiek podparl swoje poglady rzetelna analiza, jest ich pewny, to nawet, jesli nie zgadza sie w nich z KK, powinien dostac rozgrzeszenie, bo nie czyni Ÿle.
Moje pytanie do ekspertow brzmi: jaki jest obecnie stosunek Kosciola do tej doktryny?

Ja nie mowie o kazdym i zawsze. Uwazam ze te nauki KK ktore tutaj omawiamy sa dyskusyjne. A skoro sa to zgodnie z przyjeta doktryna probabilizmu zachowanie oparte na kwestionowaniu ich, o ile jest to rzetelnie umotywowane, jest prawomocne.
Przypominam, ze probabilizm jest doktryna przyjeta przez Kosciol. Oto definicja z Opoki:
(...)

(...)


Jasno w definicji pisze, ze prawo moralne musi byc dyskusyjne,"nie zabijaj" takie nie jest.


Bzdura, nigdzie tak nie pisze. Probabilizm ma zastosowanie dla kazdego, kto mimo staran, by zrozumiec w pelni nauke KK nie moze jej uznac za sensowna. W takiej sytuacji nikt nie ma prawa odmowic mu rozgrzeszenia.

Drugi przypadek stanowiący zasadniczą trudność dla sumienia to konflikt
obowiązków. W tym wypadku nie ma rozwiązań kompromisowych. Idzie się natomiast
za intuicją lub doświadczeniem moralnym.
Konfliktowe przypadki można rozwiązać stosując zasadę dotyczącą tzw. czynu o
podwójnym skutku. Dwoistość skutku oznacza tutaj sytuację, gdy dany czyn z jednej
strony wywołuje skutek dobry, z drugiej natomiast zły. Taki czyn jest dopuszczalny
wówczas, gdy bierze się pod uwagę następujące zasady - warunki:
1- akt sam w sobie jest moralnie dobry, albo przynajmniej obojętny;
2- bezpośredni skutek jest dobry, natomiast zły jest efektem pośrednim;
3- cel działającego jest moralnie dobry;
4- istnieje proporcjonalnie ważna przyczyna uzasadniająca takie działanie.
Zdobywanie praktycznej pewności sumienia.
103 Por. DS 2101-2165 2167 zwłaszcza: 2103.
104 Por. DS 2303.

Ogólną zasadą kierującą ludzkim działaniem jest stwierdzenie, że nie wolno niczego czynić mając sumienie wątpliwe co moralności czynu. Ujmując to od strony pozytywnej należy stwierdzić, że właściwą regułą czynów ludzkich jest wyłącznie sumienie pewne i możliwie sumienie prawdziwe.
Praktyczną pewność sumienia można uzyskać dwojaką drogą:
1. Metoda bezpośrednia:
Zaleca się w niej poradę u kompetentnego człowieka, osobiste i własne
przestudiowanie lub samodzielne przeanalizowanie elementów tworzących ludzki czyn.
W wypadku takiej analizy trzeba przestrzegać następujących zasad:
a- należy zachować hierarchię wartości,
b- wybór powinien zmierzać w kierunku wartości łatwiej ulegającej
naruszeniu,
c- nie wolno iść po linii najmniejszego oporu i w kierunku ułatwień
życiowych.
2. Metoda pośrednia:
Wykorzystuje się w niej tzw. "zasady refleksyjne":
a- prawo wątpliwe nie obowiązuje. Ta zasada nie dotyczy wszakże czterech
przypadków, gdy idzie o:
• ważność sakramentów,
• uzyskanie rzeczy koniecznych do zbawienia,
• zabezpieczenie niewątpliwych praw osoby trzeciej,
• uniknięcie wielkiego niebezpieczeństwa duchowego (własnego bądź
kogoś drugiego),
b- w wątpliwościach należy opowiadać się za tym, za kim stoi domniemane
prawo,
c- należy domniemywać niewinność oskarżonego,
d- większe domniemanie jest po stronie przełożonego,
e- trzeba sądzić zgodnie z tym, co zazwyczaj się zdarza,
f- lepsza jest sytuacja posiadającego rzecz zakwestionowaną,
g- należy opowiedzieć się za ważnością aktu,
h- nie należy powiększać obowiązku narzuconego przez prawo.
Sumienie pozostaje w relacji do prawa. Jest głosem, który rozbrzmiewa w
człowieku, informując, co jest dobrem, a co złem. Jest światłem, które pokazuje człowiekowi drogę postępowania. Jednocześnie, w napięciu z prawem dokonuje się najwięcej dylematów moralnych ludzkiego życia.
Ma to miejsce nie tylko w odniesieniu do prawa moralnego, ale także do prawa stanowionego przez człowieka.
Warto zatem spojrzeć, choćby z konieczności pobieżnie, na zasady określające owe relacje.

Wypełnienie zobowiązań prawnych jest uzależnione od właściwego
zrozumienia norm. Zazwyczaj nie przedstawia to trudności, jednakże niekiedy mogą one zaistnieć, gdy sens normy jest niezrozumiały. Pojawia się wówczas moralny obowiązek posłużenia się odpowiednią interpretacją. Wyróżnia się dwa rodzaje takich interpretacji:
• autentyczną - urzędowa, dokonana przez kompetentny w tym zakresie
autorytet,
• zwyczajową - wyraża się w istniejącej przez długi czas praktyce.
W wypadku istniejących wątpliwości należy stosować następujące zasady:
• w zakresie przywilejów dopuszcza się interpretację rozszerzającą,
• w zakresie obowiązków i ciężarów nakładanych przez prawo dopuszcza się
interpretację bardzo ścisłą.
• konieczne jest zawsze zwrócenie uwagi nie tylko na normę, ale na jej sens.
W niektórych wypadkach może nastąpić uwolnienie z prawa:
1- moralnie usprawiedliwiona nieznajomość prawa powoduje brak
zobowiązania w sumieniu,
2- fizyczna niemożliwość wypełnienia prawa (np. choroba) także nie pociąga
żadnej winy moralnej w wypadku niezachowania prawa,
3- sytuacja, gdy słuszność moralna dyktuje niezachowanie prawa - czyli w
wypadku epikei.
Epikeia - oznacza sposób roztropnego stosowania prawa pozytywnego w wyjątkowej sytuacji, dokonany w myśl domniemanego zamiaru prawodawcy, a nie wg samej litery prawa. Ta litera w nadzwyczajnych okolicznościach, nie przewidzianych przez prawodawcę,
byłaby szkodliwa dla dobra osobistego i wspólnego. Wg św. Tomasza epikeia jest korekturą ogólnej ustawy w celu dostosowania jej do wymogów konkretnej sytuacji.
Dzięki powiązaniu ze sprawiedliwością epikeia jest cnotą, usprawniającą do działalności na rzecz tego co sprawiedliwe (odejście od sprawiedliwości legalnej dokonuje się w imię sprawiedliwości ogólnej).
Ponieważ przedmiotem epikei jest słuszne zastosowanie litery prawa, dlatego dotyczy ona tylko prawa stanowionego ludzkiego.

Ogólną zasadą kierującą ludzkim działaniem jest stwierdzenie, że nie wolno niczego czynić mając sumienie wątpliwe co moralności czynu. Ujmując to od strony pozytywnej należy stwierdzić, że właściwą regułą czynów ludzkich jest wyłącznie sumienie pewne i możliwie sumienie prawdziwe.
Praktyczną pewność sumienia można uzyskać dwojaką drogą:
1. Metoda bezpośrednia:
Zaleca się w niej poradę u kompetentnego człowieka, osobiste i własne
przestudiowanie lub samodzielne przeanalizowanie elementów tworzących ludzki czyn.
W wypadku takiej analizy trzeba przestrzegać następujących zasad:
a- należy zachować hierarchię wartości,
b- wybór powinien zmierzać w kierunku wartości łatwiej ulegającej
naruszeniu,
c- nie wolno iść po linii najmniejszego oporu i w kierunku ułatwień
życiowych.

Musze tu rozczarować Levisa - niestety pojęcie "probabilizmu" nie oznacza w Kościele zgody na działania niezgodne z nauczaniem Kościoła - "probabilizm" to nieco inna sprawa.

Jeżeli chcesz dyskutować na ten temat dalej, głębiej - to licz się z tym, że będziesz zmuszony zapoznać się z kolejną całą stertą materiałów - z których nie wiem, czy za wiele zrozumiesz -

1. Metoda bezpośrednia:
Zaleca się w niej poradę u kompetentnego człowieka, osobiste i własne
przestudiowanie lub samodzielne przeanalizowanie elementów tworzących ludzki czyn.
W wypadku takiej analizy trzeba przestrzegać następujących zasad:
a- należy zachować hierarchię wartości,
b- wybór powinien zmierzać w kierunku wartości łatwiej ulegającej
naruszeniu,
c- nie wolno iść po linii najmniejszego oporu i w kierunku ułatwień
życiowych.

a- prawo wątpliwe nie obowiązuje. Ta zasada nie dotyczy wszakże czterech
przypadków, gdy idzie o:
• ważność sakramentów,
• uzyskanie rzeczy koniecznych do zbawienia,
• zabezpieczenie niewątpliwych praw osoby trzeciej,
• uniknięcie wielkiego niebezpieczeństwa duchowego (własnego bądź
kogoś drugiego)

prawo wątpliwe nie obowiązuje

Prosze zatem o zatytowanie tytułow - i źródeł tych materiałów jeżeli negujesz te materiały, które podałem.

Nie ukrywam - sądzę, ze podjąłeś tą tematykę by próbować udowodnić swoją tezę o tym, że stosowanie antykoncepcji - o ile tylko jest "niezgodne z twoim sumieniem" ma nie obowiązywać.

Niestety, ale przedstawiasz się za "znawcę" - a tymczasem to, co piszesz nie jest zgodne z prawdą.

jednak widzę powazne błędy w tym, co piszesz i chęć dossosowania reguł do własnego widzenia świata

Oczywiście - istnieje możliwość, ze się mylę - dlatego też próbuję zainteresować tematem Twórców Apologetyki na "Katoliku" - z drugiej zaś strony mam gorącą prośbę do Jotki o to, by spróbowała zainteresować tym tematem wykładowców "teologii moralnej" z WŚSD lub innych favchowców kościelnych - po to, by raz - i na zawsze wyjaśnić tą tematykę.

PROBABILIZM [łac.]:

1) filoz. doktryna sformułowana przez sceptyków, wg której poznanie ludzkie nie może osiągnąć absolutnej pewności ze względu na brak rzetelnych kryteriów prawdy i sposobów odróżniania dobra od zła; z tego względu, wg p. człowiek w swej działalności teoret. i prakt. powinien się kierować „zasadami prawdopodobnymi” i rozsądkiem;

2) w katol. teologii moralnej zasada głosząca, że człowiek jest wolny od zobowiązania moralnego, jeśli tylko nieistnienie zobowiązania jest dosyć prawdopodobne; sformułowany w XVI w. (B. Medina), przyjęty przez dominikanów i jezuitów, od XVII w. ustępuje probabilioryzmowi (wymaganie, by wolność od zobowiązania była bardziej prawdopodobna niż jego istnienie), w XVIII w. pod wpływem św. Alfonsa Liguori przyjmowany w uściślonej formie ekwiprobabilizmu.

Oznaczają one bowiem wyższość prawa Bożego nad stanowionym

Tymczasem - zarówno "antykoncepcja" jak i "wolny seks" godzą w Boże nakazy - i w tym przypadku "probabilizm" nie ma absolutnie żadnego zastosowania - wręcz przeciwnie

Jeżeli chcesz dyskutować na ten temat dalej, głębiej - to licz się z tym, że będziesz zmuszony zapoznać się z kolejną całą stertą materiałów - z których nie wiem, czy za wiele zrozumiesz - jeżeli nie uznasz kilku faktów.
W Twoim przypadku najważniejsze to:
- nie wolno iść po linii najmniejszego oporu i ułatwień życiowych
- należy zachować hierarchię wartości z których musisz uznać to, co pisze w "metodach refleksyjnych" a szczególnie
a- prawo wątpliwe nie obowiązuje. Ta zasada nie dotyczy wszakże czterech
przypadków, gdy idzie o:
• ważność sakramentów,
• uzyskanie rzeczy koniecznych do zbawienia,
• zabezpieczenie niewątpliwych praw osoby trzeciej,
• uniknięcie wielkiego niebezpieczeństwa duchowego (własnego bądź
kogoś drugiego),
Niestety, ale Prawo Moralne wyraźnie mówi:
- Nie zabijaj
- Nie cudzołóż
- Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca swego, z całej duszy swojej a bliźniego swego jak siebie samego
obowiązuje nas biblijny nakaz płodności oraz zakaz zgorszenia (tyle pokrótce).
Niestety, ale
1. antykoncepcja narusza bezpośrednio (bądź pośrednio) te zakazy - bądź mocno przyczynia się (stwarza dogodne warunki) do naruszania innych (np. "nie cudzołóż")
2. Pojęcie "wolnego seksu" jest wogóle nie akceptowalne moralnie z powodów podobnych, jak te, które wyłuszczyłem powyżej - szczególnie zaś chodzi o "sianie zgorszenia"

Co niektórych fachowców te twoje teksty moga przyprawić może i niemalże o zawał serca

Otóż - Kościół nie jest instytucją demokratyczną - Kościół został powołany przez Chrystusa do głoszenia Jego nauki - i przekazywania nakazów Bożych - niezaleznie od czasów w jakich jest głoszony.
I z racji tego -po prostu - nie może zezwalać na łamanie nakazów Bożych według własnego "widzimisię" - tylko dlatego, ze komuś się może wydawać, że jest inaczej ...

Nie móże być zatem zgody na łamanie Bożych nakazów

A "Epikeia" uznaje wyższość prawa Bożego - nad ludzkim.

Ponieważ przedmiotem epikei jest słuszne zastosowanie litery prawa, dlatego dotyczy ona tylko prawa stanowionego ludzkiego.

w katol. teologii moralnej zasada głosząca, że człowiek jest wolny od zobowiązania moralnego, jeśli tylko nieistnienie zobowiązania jest dosyć prawdopodobne;

Dla "swieckich" mają znaczenie w wyjątkowych sytuacjach - np. stanowią podstawę do działalności "sadów biskupich" oraz odejścia od ustanowionych ludzkich nakazów - w ściśle określonych, trudnych sytuacjach - a nie od nakzów Bożych.

Tak się składa, że to nauki "Starożytnych" i nurty tej nauki były dyskutowane przez Kościoł

2005-09-26 01:20:58
Levis


Jaki jest obecnie stosunek Kościoła do doktryny probabilizmu, w jakich dokumentach został on wyrażony? Czy spytany przez księdza podczas spowiedzi, moge sie powołac na tą dokryne?


Odpowiedź:
1. Zobacz TUTAJ .

2. Odpowiadający nie bardzo rozumie dlaczego w spowiedzi chcesz dyskutować na temat jakiejś doktryny. Spowiedź jest po to, by wyznawać swoje grzechy, a nie po to, by się usprawiedliwiać...

J.

2005-08-08 02:08:21
Levis


Proste pytanie z dziedziny seksualności. Skoro tzw."metody naturalne" służą wyznaczeniu dni niepłodnych jako tych, w których można się kochać, to dlaczego prezerwatywa użyta w tym samym celu(uniemozliwienia zapłodnienia) decyduje o grzeszności stosunku. Mile widziana odpowiedź uzasasdniona Pismem Św.


Odpowiedź:
Chodzi o to, że w metodach naturalnych nie od małżonków zależy czy dojdzie do poczęcia, ale ustanowionego przez Boga prawa natury. Metody i środki sztuczne ustanowiony przez Boga ład ignorują, stawiając małżonków w roli panów, nie sług życia. Różnica więc jest taka, jak to odpowiadający pisał już wielokrotnie: co innego być jednookim, a co innego oko sobie wyłupić...

red.