Witam. Od pewnego czasu trapi mnie jedna myśl. Otóź nie wiem, czy wg Kościoła i naszej wiary jest coś złego w tym, że poznajemy drugą osobę przez Internet (nie chodzi mi od razu o zakochanie, zauroczenie)? Raczej fascynacja tym człowiekiem, radość z poznawania jej i dzielenia się z nią radościami, troskami, po prostu czysty, szczery dialog ? Czy to coś złego, że człowiek, nawet mając dobrych i oddanych przyjaciół w życiu realnym, czasem szuka kogoś, w tym wirtualnym świecie? Czy grzechem jest, że piszemy z tą osobą o naszych problemach, o codziennych sprawach, marzeniach, celach, pogladach (choć nie od razu o rodzinnych sprawach ! ) ? Czy to coś złego, że planuje się z tą osobą spotkanie ? A jeśli po dłuższym czasie spotykania się w realu może być coś więcej (związek, małżeństwo) ? Czy coś takiego wogóle ma rację bytu ? Czy może to nie ma znaczenia jak poznajemy daną osobę, ale bardziej liczy się uczucie i siła dwojga ludzi, którzy pragną być ze sobą, na dobre i złe? Proszę o odpowiedzi, za które bardzo dziękuję. Pozdrawiam.

Poznawanie przez internet jest po prostu jedną z możliwości i na pewno nie jest złą, grzeszną czy nieprawidłową. Oczywiście należy zwrócić uwage na charakter poznawania się przez internet, a więc i pewne zagrożenia z tym związane (przecież nie widzi się tej drugiej osoby, może się podawać za kogo chce) - np. zalecałbym nie mówienie o swoich prywatnych danych jak adres zamieszkania, bardzo osobiste sprawy itd. Szczególnie uważałbym w przypadku osób młodszych. Poza tym, uważałbym, żeby znajomości przez internet (te wirtualne) nie zdominowały życia, żeby się tez spotykać w rzeczywistości, ponieważ czasmi może być tak, że się zamykamy na znajomości i ograniczamy tylko do komputera, bo w rzeczywistości coś nam nie wychodzi (np. przez nieśmiałość).

Ale tak poza tym to jest to jak najbardziej normalny sposób poznawania ludzi, a nawet być może drugiej połówki. Jeśli chodzi o szukanie drugiej połówki lub znajomych, to nawet są portale temu służące, a zbierające ludzi wyznających pozytywne, chrześcijańskie wartości, wśród których z pewnością należałoby wspomnieć o www.przeznaczeni.pl - ja uważam, że to bardzo dobra inicjatywa.

Takie jest moje zdanie.

Dziękuję bardzo .

Tylko zastanawiam się jeszcze nad jednym. Ale jeśli już zaczniemy spotykac się z taką osobą i będzie to trwało już dość spory odcinek czasu, to czy jest możliwe w pełni zaufanie takiej osobie, czy wtedy możemy jej bardziej zaufać, traktować jak przyjaciela, takiego jakiego np. poznaliśmy ze szkoły?

To zależy od konkretnego przypadku. Taka osoba różni się od poznanej w rzeczywistości tylko właśnie tym miejscem poznania, więc nie widze powodów, dla których z góry mielibyśmy okreslać że będziemy lub nie bedziemy ufać - to tak jak w każdym innym przypadku zależy od tej osoby i od nas.

No właśnie różni sięmiejscem poznania, ale gdybyśmy tam spojrzeli trochę do przodu, w przyszłość.. Gdyby przyszło kiedyś danym osobom żyć ze sobą, być w małżeństwie razem, to czy przyznanie się przed swoimi znajomymi, rodziną, że poznali siępoprzez Internet jest wstydem?Czy w ogóle trzeba się wstydzić tego, że jest się tak sfrustrowanym( bo niestety tak myślą ci, którzy nigdy i przenigdy nie skorzystaliby z takiego środka, aby poznać drugą połówkę), gdyż poznaje się właśnie przez Internet, gdyż w życiu relanym główną barierę stanowi nieśmiałość lub brak odwagi ?

To nie jest wstyd, choć wiem, że niektórzy mogą tak to postrzegać. Sam znam osoby, które się poznały przez internet i jakoś nie zauważyłem, żeby się wstydziły . Ale wiem, że różni ludzie różnie na to patrzą. Nie trzeba się tym przejmować

Wiele osób kojarzy poznanie się przez internet z czatem na onecie lub z jakimś portalem randkowym. Mimo tego, że internet jest już praktycznie wszędzie, dlla niektórych wciąż jest to dziwne. Ja poznałam swojego męża właśnie przez internet i ani trochę się tego nie wstydzę (tak jak nie wstydzę się tego, że tą drogą poznałam ludzi, którzy są moimi przyjaciółmi). Nie był to efekt moich rozpaczliwych poszukiwań męża Po prostu zbieg okoliczności.
Kasiu, jeśli jakaś internetowa znajomość nie pozostała tylko internetowa, ale "przeniosła" się na grunt realny, to nie masz się czego obawiać, a tym bardziej wstydzić

Dziękuję bardzo. A czy Was związek trwa już długo ?

Do ślubu 9 miesięcy Od ślubu 2,5 roku

hehee to warunek który muszą spełniac dwie strony, a o to w internecie ciezko,
a onet ? po wejsciu i przepelnionych pokojach seks kamerki, erotyka, a moze zdrada, odniechciewa sie szukania milosci w internecie
portali katolickich nie sprawdzalem, ale przeciez dla podszywajacych co to za problem?
ja mam niemile doswiadczenia z internetem i kobietami, ale jesli juz to wynika to z mojej winy, nie polecam internetu do "tych" spraw.

Ja moją lubą poznałem przez internet 5 lat temu. ;>

Nie wiem czym to się różni od poznania się dwojga obcych ludzi przy ladzie w barze.

jeśli mogę zadać pytanie to czy mieszkaliście gdzieś blisko siebie czy w jakiejś sporej odległości?

właśnie, też jestem bardzo ciekawa, o ile mogę zapytać ?

hehee to warunek który muszą spełniac dwie strony, a o to w internecie ciezko,
a onet ? po wejsciu i przepelnionych pokojach seks kamerki, erotyka, a moze zdrada, odniechciewa sie szukania milosci w internecie
portali katolickich nie sprawdzalem, ale przeciez dla podszywajacych co to za problem?
ja mam niemile doswiadczenia z internetem i kobietami, ale jesli juz to wynika to z mojej winy, nie polecam internetu do "tych" spraw.[/quote]

Wiesz, ja weszłam na czat na wp..pl i tam kogos poznałam, piszemy juz od dluzszego czasu na gg, widzielismy swoje zdjecia... i dlatego mamtyle wątpliwości... pytań... dylematów...

Dzieliło nas 400 km - w sumie 8 godzin pociągiem
Moja znajoma poszła kiedyś na dyskotekę, mimo że nigdy wcześniej nie była. Był tam jej przyszły mąż. Poderwał ją najzwyczajniej w świecie przy barze. Są razem już ponad 8 lat. Czy mam uważać ich miłość za ułomną, bo poznali się przy barze? Czy czyjakolwiek miłość może być gorsza ze względu na miejsce poznania się/spotkania?