Witam!
Jeśli to nieodpowiednie miejsce na pytanie które zadam (dział czy też w ogóle forum) to z góry przepraszam, jeszcze się tu nie orientuję. Jak chyba (?) widać to mój pierwszy post...
Chciałam Was prosić o pomoc, być może ktoś zechce i będzie w stanie mi coś doradzić.
Dotąd "normalnie" przystępowałam do sakramentu Spowiedzi Św. ale moja wiedza o nim była - o czym wiem dopiero teraz - niewielka. Oczywiście, zdawałam sobie sprawę z jej wagi, sensu i łaski, jakiej człowiek dzięki niej doznaje, ale ciągle czegoś mi w niej brakowało, nie potrafiłam w pełni cieszyć się z tej posługi Kościoła. Zapragnęłam dowiedzieć się o niej więcej i... właśnie. Uzmysłowiłam sobie boleśnie wszystkie przewinienia jakich się dopuściłam, w znacznej mierze już dawno temu i zupełnie nieświadomie, ale także takie, o których w niedalekiej przeszłości ciągle nie wiedziałam, że należy je klasyfikować jako grzech. Od tej pory czuję - ba, wiem! - że uleczyć mnie może tylko spowiedź generalna. Tu rodzi się problem.
Proszę, nie wyobrażajcie sobie, że wyolbrzymiam całą, na pozór banalną przecież sprawę, i niepotrzebnie potęguję problem. Ponoć cierpię na skrupulanctwo. Nie potrafię z biegu podejść do konfesjonału i wyartykułować księdzu o którym nic nie wiem tych wszystkich obrzydliwości. Zastanawiam się czy potrafię w ogóle to zrobić... Nie znam żadnego kapłana do którego mogłabym się z tym wszystkim udać i w związku z tym moje pytanie - czy moglibyście polecić mi księdza, w Sosnowcu, po spowiedzi u którego sakrament ten ciągle nie będzie we mnie budził trwogi? Mam różne doświadczenia z konfesjonału, a to jest dla mnie BARDZO ważne... Stan braku łaski i brak możliwości przyjmowania Chleba Eucharystycznego boli.
Z góry dziękuję...

Napiszę tak: Często mamy problem czy to, co zrobimy jest grzechem ciężkim czy lekkim. Najpierw trzeba wiedzieć, że:,, Grzech jest obrazą Pana Boga, niewdzięcznością wobec dobrego Stwórcy, raną zadaną Kościołowi i krzywda, którą człowiek wyrządza sobie i innym. Grzech lekki polega na tym, że człowiek przekracza przykazania Boże lub kościelne w rzeczy mniej ważnej lub przekracza je rzeczy ważnej lub przekracza je w rzeczy ważnej, lecz niezupełnie świadomie lub niezupełnie dobrowolnie. Grzech lekki nie powoduje utraty łaski uświęcającej, lecz pozbawia człowieka wielu łask uczynkowych, sprowadza kary na ziemi lub w czyśćcu, przygłusza głos sumienia. Grzech ciężki polega na tym, że człowiek przekracza świadomie i dobrowolnie Boże lub kościelne w ważnej rzeczy. Grzech ten powoduję utratę łaski uświęcającej, sprowadza kary doczesne za życia, a po śmierci karę wieczną.

Wnioskuję po przeczytaniu Twojego postu, że w Twoim przypadku nie był popełnione grzech cieżki, gdyż wcześniej nie miałaś jego świadomości, a w poprzednich spowiedziach wyznałaś wszystko... Wydaje mi się, że nie jest Ci potrzebna spowiedź generalna - przecież NIE ZATAIŁAŚ ŻADNEGO GRZECHU ŚWIADOMIE NA SPOWIEDZI.
A skoro piszesz, że masz skłonności to skrupulactwa, to chyba rozumiem skąd te Twoje obawy.

Już szczęśliwie po wszystkim! ! ! Dziękuję za powyższą odpowiedź.
Niniejszym temat można skasować, sama jak widzę nie mogę tego zrobić.

Bardzo, bardzo się cieszę, że jest już po wszystkim.
Bardzo sie cieszę, że mogłam Ci torszkę pomóc swoją odpowiedzią.
Niom, ja też muszę pomyśleć o spowiedzi przed świętami, bo nawaliłam znów...
Eh, a u spowiedzi byłam w czwartek.
Ale nic to - CIESZĘ się, juz po wszystkim jest u Ciebie.

Teraz mogę z całym przekonaniem powiedzieć, że problem leży JEDYNIE w nieuzasadnionym strachu przed księdzem, panicznym strachu przed tym co powie, jak zareaguje. W strachu po którym nic nie zostało już w chwili zbliżania się do konfesjonału...
Nie zwlekaj! Ta świadomość łaski jest wszystkiego warta. Powodzenia!

To prawda, że my bardzo czesto sami siebie "nakręcamy", co nam powie ksiądz, co sobie o nas pomyśli, itd.
Wcześniej nie miałam z tym problemu, bo miałam stałego spowiednika od ponad 6 lat, a teraz już go nie ma. Zresztą, nie może już nim być. Moje życie zmieniło się o 180 stopni. tylko nie na lepsze, a na gorsze. No cóż - niestety tak w życiu bywa, że cząsto my sami komplikujemy sobie życie...