Zakładam nowy temat, gdyż nie znalazłam nic, co dotyczyłoby mojego problemu. Jestem rozwiedziona, jednak nie mieszkam z mężczyzną. Interesuje mnie czy mogę przystępować do sakramentów św. - do spowiedzi, komunii świętej. Nikt do tej pory mi tego nie wytłumaczył, a zdania na różnych forach są pozielone. Chciałabym też wiedzieć, czy mogę być matką chrzestną? Bardzo prosę o fachową pomoc. Jest to dla mnie bardzo ważne, ponieważ rozwód był nie z mojej winy. Jestem katoliczką i chcę żyć w zgodzie z kościołem i swoim sumieniem.

Jeśli nie masz innego partnera, to możesz. Musisz tylko pamiętać, że w świetle Kościoła nadal jesteś związana węzłem małżeńskim. Ale możesz przystępować do sakramentów. Co do bycia chrzestną, to raczej nie powinno być z tym problemów, jeśli Twoje życie jest zgodne z wiarą chrześcijańską.

Dziękuję za szybką odpowiedź. Jestem rozwiedziona od 2005 roku. Do kościoła uczęszczam, choć do tej pory nie przyjmowałam sakramentów. Myślałam poprostu, że mi nie wolno. Jestem właśnie w trakcie pisania pozwu do Sądu Biskupiego o stwierdzenie nieważności mojego małżeństwa. Mieszkam w małej miejscowości, gdzie ksiądz jest nie jest raczej tym zachwycony. Ogólnie rozmowy na ten temat z księdzem są bardzo trudne, ponieważ nasze stosunki nie są najlepsze. Było mi bardzo ciężko, gdy myślałam, że nie mogę korzystać ze spowiedzi świętej i komunii. Jeszcze raz dziękuję.

Rozwód jest grzechem, ale "odpuszczalnym". Trzeba się wyspowiadać, a ksiądz zasadniczo powinien udzielić rozgrzeszenia. Zwłaszcza jeżeli rozwód nie był z Twojej winy. Po spowiedzi reszta powinna być bez zastrzeżeń.

Grzechem stałym (czy ustawicznym, jak się to zwie) jest bycie w nowym związku. Ale nawet wtedy nie zachodzi wyłączenie ze wspólnoty sakramentalnej - czyli ekskomunika. Grzech ciągły ma w konsekwencji "tylko" niemożność uzyskania rozgrzeszenia w konfesjonale - a to w konsekwencji prowadzi do zakazu przyjmowania komunii. Ale to też nie jest ekskomunika, więc nie wiąże się z żadnymi innymi karami kościelnymi. Czyli tak w pierwszym jak i w drugim przypadku można - teoretycznie - być matką chrzestną.

Teoretycznie, bo Kościół swoje a proboszcz czasem swoje. Przynajmniej w wypadku pierwszym (czyli jak u Ciebie) nie powinno być przeciwwskazań, ale niektórzy księża są tu bardziej katoliccy od papieża, mieszają kwestię rozwodu (który cudzołóstwem nie jest) i wolnego związku, lub zasłaniają się ogólnie "zgorszeniem". Ale zasadniczo jeżeli jest tak, jak opisałaś i nie ma żadnego "związku ukrytego" (o którym jednak cała wieś wie - razem z proboszczem), to zasadniczo nie ma prawa odmówić Ci sakramentów.

Jeżeli od czterech lat nie byłaś u spowiedzi, to może warto "zainwestować" w tzw. spowiedź życia? Ale to tylko u księdza, którego darzysz sporym zaufaniem.

Trochę więcej tutaj:
http://www.kosciol.pl/article.php/20040525103844317

Bert mylisz się, gdy mówisz o byciu w związku niesakramentalnym i możliwości bycia chrzestną. By być chrzestną trzeba spełnić kilka warunków.
Kodeks Prawa Kanonicznego podaje:


Osoba będąca w związku niesakramentalnym nie spełnia warunku trzeciego (prowadzenie życia zgodnego z wiarą i odpowiadające funkcji chrzestnego - jako świadka wiary).

Dlatego w tej sytuacji autorka raczej nie powinna mieć problemów z zostaniem chrzestną (chyba, że jakieś inne okoliczności ją wyeliminują z pełnienia tej funkcji).

Fakt, mój błąd, miałem w pamięci casus świadka ślubu, stąd to przekręcenie... co mi przypomina, że w wypadkach "granicznych", tzn. jeżeli ktoś nie spełnia warunków na chrzestnego / chrzestną, może ciągle być jeszcze świadkiem chrztu (wtedy druga osoba MUSI być chrzestnym)

Ale to takie "wyjście awaryjne". Jeden mój znajomy nie miał bierzmowania i musiał się rolą świadka chrztu zadowolić.